´Make today the day to learn something new´
Australië
Oceanië
MariekeH
´Make today the day to learn something new´
Deze blog gaat over de Pilbara, een regio in West-Australië waar menig reiziger vluchtig doorheen reist. Hoe leuk is het om daarover te schrijven als je zes maanden in het gebied hebt gewoond! De oppervlakte is 507.896 vierkante kilometer. Er heerst een semi-desert klimaat, noem het een tropisch woestijnklimaat. Rood stof laait overal op. De Pilbara is bekend om de mijnindustrie. Er wordt enorm veel goud en ijzererts gewonnen. Ben je op de highway weleens aan de kant gegaan voor een enorme roadtrain of een dumptruck? Het is een gebied van uitersten. In februari overstroomde de rivier door heftige regenval, in juli maken we er een kampvuur in omdat het zo droog staat. De zomers zijn extreem warm. In februari is het gemiddeld 45 graden Celsius overdag en in juni staat ´s ochtends de vorst op de autoruiten, voordat de zon opkomt. De zonsopkomsten en zonsondergangen in dit uitgestrekte gebied zijn fenomenaal en geven een gevoel van vrijheid als je over de highway rijdt.
Doordat er zoveel werk is in de mijnindustie, is het ´fifo´ werk – fly in, fly out – heel populair. Mijnwerkers uit Perth vliegen naar kleine dorpen in de Pilbara om van zondag tot en met vrijdag in de mijnen te werken. Wij werkten op een klein vliegveld in de outback voor een autoverhuurbedrijf en gaven deze mijnwerkers hun auto, bus of vrachtwagen. We kregen én veel verstand van auto´s in het algemeen, maar we kunnen ook bepalen of een auto mijnproef is voordat hij de deur uit gaat. Werkt het oranje licht op het dak? Is de oranje vlag nog heel? Zitten er scheurtjes in de voorruit als hij terugkomt? Hoe staat het met de (reserve)banden? Zelf zijn we ook regelmatig in diverse mijnen geweest om auto´s weg te brengen of op te halen. Wat een ruig leven! Slangen kruipen over de weg, koeien lopen je tegemoet na een heftige regenbui zijn de wegen onbegaanbaar.
Er liggen verschillende unieke locaties in de buurt die zéér de moeite waard zijn om aan te doen: Karijini National Park is een meerdaags bezoek waard. Er zijn in het park diverse wandelingen te maken en er is volop gelegenheid om in unieke gorges te zwemmen. Na regenval zijn de wandelpaden verraderlijk glad en sluit de ranger sommige paden. Wat dacht je van een klim met handen en voeten door de ´spiderwalk´ en een verfrissende sprong in het kraakheldere water van Kermit´s Pool? Dorpen in de Pilbara die je kunt bezoeken en waar informatiecentra zijn, zijn Port Hedland, Tom price, Newman, Paraburdoo en Meekatharra. Breng een bezoek aan het grootste National Park van West Australië: Rudall River National Park. Je rijdt in een weekend met gemak 1300 kilometer om te genieten in de uitgestrekte natuur. Maak een stop in Marble Bar, daar is de heetst gemeten temperatuur van Australië en in het park zijn prachtige, natuurlijke gorges. Bereid je goed voor: neem watervaten mee, extra brandstof, zoek uit waar de benzinestations onderweg zijn, vraag bij een roadhouse of informatiecentrum naar de weersomstandigheden overdag én ´s nachts.
Omdat we ons 6 maanden op één plek woonden, was het gemakkelijk om ons in te zetten voor de community. We hebben ons bezig gehouden met een fantastische hobby en dat is als vrijwilliger ons inzetten voor St. John ambulance. Ons gebied besloeg 200 km radius. Als Level 1 Officer mag je de ambulance besturen met alle toeters en bellen van dien. Er gebeuren tragische ongelukken in de outback tot hilarische acties hier in het dorp. Zo hebben we mensen ontmoet die koeien aanreden en vervolgens tegen de rotsen belandden in een rivierbedding met verwondingen, mensen die over de kop sloegen met de auto en die we met nek- en rugklachten hebben vervoerd, mensen die buiten bewustzijn en daarbij van de snelweg raakten. We hebben vaak een patiënt in het ziekenhuis opgehaald voor een ‘RFDS’ transfer. Hierbij breng je een patiënt die niet in ons kleine dorp geholpen kan worden op een Flying Doctors vlucht naar een grotere plaats. Eén dingen kunnen we je vertellen: je moet vooral geen hartaanval krijgen in dit verlaten gebied van de Pilbara…
´Week of the indigenous people´. Zo wordt de week genoemd die in het teken staat van de Aboriginals. Wie kennis heeft gemaakt op z’n korte reizen met de Aboriginals zal een bepaald beeld van hen hebben. Je ziet ze in de supermarkt, hangend in het park met blikjes bier, rijdend door de prairie met z’n achten in de tray van een auto. Onze ervaring, nu we hier een langere tijd zijn geweest, is dat de helft van deze groep hier wel degelijk intelligent is. Ze zijn leerbaar, hebben scholing gehad en laten hun kinderen naar school gaan. Een grote groep krijgt in hun community onderwijs en ondersteuning hoe om te gaan met geld, met hygiëne, hoe ze hun roots kunnen laten voortbestaan door te blijven schilderen en de jongere generatie te vertellen over hun achtergrond. We hebben vooral van deskundigen geleerd dat het een enorme cultuurshock voor de Aboriginals is geweest wat de blanken hier hebben ingebracht. Van een volledig leven in de outback, verlaten van alles en iedereen waarbij werd gejaagd om te kunnen eten bijvoorbeeld, zijn hier in de jaren ’60 complete dorpen uit de grond gestampt. Het heeft een hele grote impact op deze mensen gehad en velen roepen ook (nadat je ze in het ziekenhuis hebt gebracht) dat ze terug willen naar de ´bush’. Toen zij jaren geleden de eerste auto zagen, werd het voor een monster aangezien!
In de jaren ‘30 stuurden blanke autoriteiten Aboriginals in heropvoedingskampen. In 1931 ontsnapten drie Aboriginal-meisjes en liepen 2400 km. dwars door Australië terug naar huis. Zij waren toen acht, elf en veertien jaar oud. Hun verhaal is verfilmd onder de titel ‘Rabbit-Proof Fence’. Eén van deze vrouwen leeft nog en woont in de Jigalong community. Ik wil deze blog graag afsluiten met Australië/Aboriginal filmtips voor jullie:
. Rabbit Proof Fence – 2002
. Red dog – 2011
. Satellite boy – 2012
. Tracks – 2013
Foto's
