In de 'wheatbelt' van Western Australia, ongeveer 100 km landinwaarts van Perth, ligt het dorpje Northam.

Tussen 1945 - 1964 werden hier honderdduizenden migranten opgevangen die hun geluk beproefden in [i]the plentiful land - a land of milk and honey, with gold nuggets on te street just waiting to be picked up[/i](1). Maar wat ze aantroffen was lang niet altijd het gedroomde!

Stel je voor: na de Tweede Wereldoorlog krijg je de kans om een nieuw leven op te bouwen in Australië. Je laat je overgebleven familie en hele hebben en houden achter en in de bitterkoude Europese winter stap je aan boord van een cruiseschip, op weg naar dat beloofde land. Zulke cruiseschepen waren relatief luxe: genoeg te eten, engelse les en vertier en vermaak. Zes weken later arriveer je in de snikhete zomer van Western Australia. Daar word je vrijwel direct 'op transport' gezet naar Northam, waar je 3 treinuren later wordt opgevangen in één van de immigration camps: Holden Camp was bedoeld voor de arbeidsmigranten, en de Northam Reception and Training Centre ('Top Camp') voor de displaced people, de vluchtelingen. Je kreeg een kamertje voor de hele familie in één van de vele barakken, afgescheiden van andere families door middel van een gordijn. Drie keer per dag in de rij voor je eten, en drinkwater op rantsoen, want er was een [i]watershortage[/i]. Erg ironisch, gegeven het feit dat de waterpijplijn van Kalgoorlie over het grondgebied van Top Camp liep!

In Northam vind je nu nog de resten terug: van Holden Camp is helaas niets meer dan een kleine gedenksteen terug te vinden, maar in het voormalige vluchtelingenkamp ('Top Camp') zijn nog enkele barakken en een gaarkeuken bewaard gebleven. Ik vond het zo indrukwekkend en overweldigend om daar, op een hete zomerdag, zelf te staan met de anekdotes en verhalen van geëmigreerde familieleden in je achterhoofd!

Professor Nonja Peters tekende de vele indrukwekkende verhalen van de migranten op in een prachtig boek over de naoorlogse migratie naar Australie, getiteld [i]Milk and honey - but no gold. Postwar migration to Western Australia, 1945 - 1964[/i]. In 1949 kwam zij als 5-jarig Nederlands meisje in Australië aan, en nu maakt zij zich hard om de barakken die de tand des tijds hebben doorstaan te bewaren voor het nageslacht!

(1) Citaat van Nonja Peters op de achterkant van haar boek [i]Milk and honey - but no gold. Postwar migration to Western Australia, 1945 - 1964[/i]