Roadtrip Perth-Darwin deel 10
Northern Territory
Australië
Annettoz
Roadtrip Perth-Darwin deel 10
Wat een luxe! Holle, Kisse en ik zitten in onze campingstoelen bovenop de Ord River dam uit te kijken over Australie's grootste aangelegde watervoorraad. Lake Argyle. We hebben koffie en thee gezet en met een taartje uit een klein supermarktje wachten we tot de zonsondergang wordt ingezet. Terwijl Kisse en ik in onze dagboeken aan het schrijven zijn, slaakt Holle een diepe sentimentele zucht. “Ongelooflijk”, zegt hij. “Ik ben de enige die op dit moment naar dit meer kijkt.” Kisse en ik kijken elkaar aan en schieten in de lach zoals gewoonlijk bij Holle's naieve opmerkingen. Voorzichtig wijzen we hem erop dat slechts 5% van het meer zichtbaar is vanaf de dam, dus we zijn ongetwijfeld niet de enigen die aan dit meer vertoeven! Na de zonsondergang duurt het niet lang meer of we vallen alledrie in een diepe slaap.
De volgende morgen rijden we verder naar het stadje Katherine. Eindelijk weer beschaving! Het eerste wat we gedaan hebben is een internetcafe opzoeken. Ik moet namelijk snel mijn vlucht omzetten, of een vlucht boeken vanaf Darwin naar Cairns. Over twee weken wordt er namelijk van mij verwacht dat ik op het vliegtuig naar Amsterdam zit. Iets waar ik helemaal niet overna wil denken. Ik kan Kisse nog geen dag missen, laat staan achterlaten op dit immense continent! In het internetcafe raken we aan de praat met een oude Aboriginal die zijn didgeridoo's verkoopt voor honderden euro's. Deze oude kunstenaar doet het goed met zijn schilderwerk en houtsnijkunsten en reist de hele wereld. Helaas komt ook mijn hitte-gevoelige-bloedneus weer terug en blijven we zowat de halve middag bij de vriendelijke man hangen.
Als mijn neus eindelijk vindt dat het genoeg is geweest en stopt met druppen, besluiten we onze kleding eens een wasbeurt te geven. Bij de wasserette gebruiken we de wachttijd om de andere kant van het busje te beschilderen. Daar staan opeens een stel oude bekenden achter ons. Drie keer raden wie uit de auto stapt... Katja! Hun auto had enorme pech onderweg dus zijn ze ook pas net aangekomen in Katherine. Het had niks uitgemaakt of ze bij ons was gebleven of niet, maar voor de sfeer was het wel beter. Toch spreken we af om die avond samen ergens te kamperen en gezellig te eten.
Als het donker is rijden we rond door Katherine, op zoek naar een bottleshop om wijn in te slaan. Voor de ingang van de drankhandel hangen veel Aboriginals rond, die blijkbaar niet naar binnen mogen van de eigenaar. Als we onze pakken wijn afrekenen waarschuwt de verkoper ons voor de gasten op zijn drempel. “Als ze zien dat je alcohol hebt, willen ze het van je afpakken”, legt hij uit. “Om de een of andere reden kunnen Aboriginals niet tegen alcohol en raken ze bijna meteen verslaafd aan de drank zodra ze het een keer gehad hebben.” We lopen zo snel mogelijk, zonder op te vallen naar ons busje en springen erin. De verkoper had niet overdreven, want voor we het weten staan ze op de deuren van ons busje te bonken en te schreeuwen. Snel starten we Smooth Move en rijden weg. Drie mannen proberen ons nog bij te houden en op het busje te klimmen, maar al snel hebben we de hele groep achter ons gelaten. Stiekem rijden we een eindje verder een camping op om gebruik te maken van de douche. Ik had er graag geld voor over gehad om in een hostel te slapen die nacht, met een echt bed, maar de jongens keren elke cent twee keer om dus besloot ik bij hen te blijven. Onder de donkere douche moet ik mijn haar wel drie keer wassen met shampoo om de klitten er een beetje uit te krijgen, terwijl op de gladde wand een spierwitte gekko me onverstoord blijft begluren. Wanneer iedereen er weer fris uitziet en ruikt, blijven we op het grasveld rondom het douchehuisje zitten om te eten en wat te drinken. Het busje staat geparkeerd onder een van de grootste bomen die ik ooit heb gezien en wanneer de wijn iets meer in de man is, dan in de kan komen de jongens op het idee om erin te klimmen. Ik ben niet zo van de klimacties, dus ik kruip het bed in om alvast te gaan slapen. Vanuit mijn raampje zie ik nog net hoe Kisse en Holle trots op de grootste tak plaatsnemen van de reuzenboom.
De volgende morgen word ik verward wakker. Zodra ik uit mijn raampje kijk is de reuzenboom weg! Het grasveldje en het hekje eromheen staan er nog wel, net als het douchehokje, maar de boom is weg. Als ik Kisse wakker schud om te vragen hoe dit kan, speelt hij het spelletje leuk mee. Hij legt me uit dat er nooit een boom heeft gestaan en dat hij niet weet waar ik het over heb. Een half uur lang blijf ik aan mezelf twijfelen, tot hij er lachend uitgooit dat ze vannacht het busje hebben verplaatst terwijl ik lag te slapen! Het is puur toeval dat deze plek op die van de vorige avond lijkt. Zucht. Deze vergissing moet ik nog lang aanhoren vrees ik! Katja en haar metgezellen zijn al vertrokken zonder ons gedag te zeggen. Ik denk dat ze ons toch niet zo mogen.
Nou ja, ik kan me er niet druk om maken want vandaag gaan we naar...Katherine Gorge! Een kano-tocht maken!
Foto's
