"Locals ONLY" en "Welcome" gaan gelijk op in Byron Bay
New South Wales
Australië
Annettoz
"Locals ONLY" en "Welcome" gaan gelijk op in Byron Bay
"Welkom in Byron Bay, waar iedereen er goed uitziet", zegt surfinstructeur Deano door de microfoon van de bus terwijl we het kleine kuststadje binnenrijden. "Behalve de vrouw die nu de straat oversteekt...Shit, ik denk dat ze me gehoord heeft."
Het surfkamp eindigd hier in Byron Bay. Een klein surfstadje die alle vormen van massaproductie verafschuwt. Het centrum is ongeveer een kilometer breed en een kilometer lang. Ze hebben hun best gedaan om alle MacDonald's, Domino's en Subways buiten de stad te houden. Er is geen hoogbouw en in de gezellige winkelstraatjes kom je alleen maar kleine zelfstandig ondernemers tegen die de meest uiteenlopende producten verkopen. De meesten zijn gericht op natuurlijke en duurzame producten.
Onze grote surfgroep werd verdeeld over twee hostels, want we kregen nog een overnachting erbij. Die avond zijn we voor het laatst als groep uit eten geweest bij een Thais restaurant en daarna namen we definitief afscheid van onze gekke surfcrew. Mijn twee Nederlandse reisgenootjes zijn meteen de volgende dag weer teruggegaan naar Sydney. Vraag me niet waarom, want Byron Bay is echt de moeite waard om te leren kennen.
Ik heb het geluk dat ik ben ingedeeld bij de gezellige helft van de surfgroep, dus nu deel ik mijn kamer met twee Canadezen, twee Belgen, twee Israeliers en een Australier (die niet bij de surfgroep hoorde, maar zich meteen bij ons heeft aangesloten!)
Het hostel heeft gisteravond een barbecue gehouden bij het zwembad met live-muziek en gratis wijn en bier. We zitten met de achtertuin direct aan het strand en het hostel leent gratis bodyboards uit. Het is hier echt perfect! Overal staan palmbomen, de zon schijnt, we kunnen lekker surfen, bodyboarden, fietsen, volleyballen en elke avond barbecuen!
De Canadezen, Belgen en ik hebben een wandeltocht langs het strand gemaakt naar het meest oostelijke punt van Australie. Met een beetje geluk kun je hier dolfijnen en walvissen spotten. Wij hebben alleen dolfijnen gezien, wat al indrukwekkende genoeg is. Het maakt niet uit hoe vaak je die dieren in het echt ziet, ze houden iets bijzonders. De "happy rainbows" in de grote, woeste oceaan.
Omdat wij niet het officiele wandelpad volgden, moesten we af en toe nog flink klimmen over rotsen en langs bomen. Ook kwamen we zo langs de meest dure woonwijk van het stadje. Hier staan joekels van villa's die een prachtig uitzicht hebben op de zee en de zonsondergang. Zij beschikken over hun eigen privestrandjes. Ook kom je om de paar meter een uitnodigend hostel en/of terras tegen waar de Australiers vooral leven van het toerisme. Een schril contrast hiermee zijn de waarschuwende graffiti-teksten van sommige surfende locals. Zij kunnen de toeristen die hun golven "jatten" niet waarderen en maken met hun boodschap duidelijk wat ze van hen vinden...
Op het oostelijke punt staat een witte vuurtoren vanwaar je een adembenemend uitzicht hebt over de kustlijn van Byron Bay. Hier stond een klein ijskraampje waar ik heerlijk 'hokey-pokey' ijs heb gegeten. Vanille ijs met stukjes honing erin!
De jongens hadden geen zin om weer helemaal terug te lopen, dus zij hebben een lift gevraagd van een voorbijganger. Het Belgische meisje en ik daarentegen vonden het wandelen heerlijk en hebben de dag afgesloten op een gezellig terrasje wat Byron Bay rijk is. Opeens zag ik twee bekende gezichten uit Sydney langslopen! Twee oude kamergenootjes van mij hadden ook besloten om deze kant op te komen! Die avond zijn we met z'n allen wat wezen drinken in The Railway, een cafe met live-muziek, bij het oude treinstation.
Na een week was het weer tijd om verder te reizen en afscheid van elkaar te nemen. Het is ongelooflijk hoe je binnen zo'n korte tijd een enorme band opbouwt met mensen die je daarvoor totaal niet kende. Ik ga ze nog echt missen ook!
De twee Belgen en ik hebben de nachtbus gepakt van Byron Bay naar Sydney en het was dik 12 uur rijden..pffft wat een rit zeg! Het enige wat je wilt doen is slapen en dat is nou net het enige wat je NIET kunt doen. De stoelen kunnen net niet genoeg naar achteren, er is bijna geen beenruimte en de bus stopt regelmatig om mensen op te pikken of af te zetten. Het slapen op de grond is ook geen succes want de vloer ruikt naar urine en steeds wanneer iemand naar de wc moet, wordt je weer wakker gemaakt.
Hoe dan ook, we zijn weer terug in Sydney. Bondi Beach om precies te zijn. Van hieruit gaan de twee Belgen naar Nieuw Zeeland, terwijl ik hier afspreek met een Australier die ik alleen maar ken van het internet! We zouden samen naar Melbourne gaan, maar ik begin nu toch mijn twijfels te krijgen!
Foto's
