Great Ocean Road & The Grampians
Great Ocean Road
Australië
YaraBon
Great Ocean Road & The Grampians
Een leuk uitziende camper van gehuurd voor de Great Ocean Road. De camper was helaas wat minder praktisch dan gehoopt. De tafel kon worden omgetoverd tot bed, er zat nog een ‘bed’ boven de stoelen. Als kleinste van ons drieën was ik degene die dat mijn bed mocht noemen voor de komende week. Het bed was zo kort, dat zelfs ik er te lang voor was… Ik heb de hele reis in een soort L-vorm gelegen… Ik heb er niet zoveel last van gehad, omdat ik makkelijk overal slaap ;)
Eerste dag vroeg op om de camper te gaan halen en gelijk optimaal gebruik te maken van de dag! Vanaf Melbourne zijn we via Torquay, naar Bells Beach (een van de bekendste surfspots van Australië) gereden. Helaas geen golven kunnen pakken, omdat er geen plankenverhuur was. Het is een spot voor de locals welke hun eigen planken meenemen. We zijn gestopt bij Point Addis, genoten van een prachtig uitzicht op de blauwe zee. De dag afgesloten aan het strand in Anglesea: heerlijk genoten van de laatste zon/warmte en daarna ons eerste maaltje gekookt in de camper. De camping waar we later die avond terecht kwamen, had naast de campinggasten nog een aantal andere bezoekers: enorme kangoeroes kwamen de camping verkennen. Dit was de eerste keer dat we zulke grote van zo dichtbij hadden gezien. Heel tof! Toen ik ’s nachts wakker werd, zag ik ze naast onze camper genieten van wat vers gras. What a life.
Na een relaxte ochtend weer op stap. Split Point en Aireys Inlet lighthouse stonden op het programma. Vervolgens het officiële begin van The Great Ocean Road! Er is een grote boog boven de weg bij de Memorial Arch. Hier kon een toeristisch foto moment niet uitblijven. Geluncht bij Teddy’s lookout, in de buurt van Lorne. Er waren hier een aantal kraaiachtige vogels die zaten te azen op onze lunch, eentje jatte mijn broodje bijna uit mijn handen… De muziek hard aan, raampje open, de wind door je haren en de prachtige blauwe zee aan je zijde. Genieten, wat wil je nog meer?! Carisbrook Creek is een plek waar toeristen door de jaren heen aangespoelde stenen hebben opgestapeld. Hier moesten we een kijkje nemen, een van de stapels was net zo groot als ik. Na een dag van vele indrukken geëindigd in Cape Otway.
Vanaf de camping konden we een wandeling maken naar Rainbow Falls. 5 km door de duinen en over het strand gestruind om erachter te komen dat de waterval droog staat door te weinig regenval. Een minpuntje… Desalniettemin genoten van de omgeving en heerlijk uitgewaaid. Als je ergens heen gaat, moet je ook weer terug: 5km to go, redelijk pittig. Eenmaal vertrokken van de camping met alles weer opgeruimd en ingepakt, zagen we een aantal auto’s stilstaan langs de weg. We stopten ook en dat werd beloond. Wilde koala’s te zien in de bomen, wat zijn het schattige beestjes. De eerste keer dat we ze in het wild mochten bewonderen. Zelfs een moeder met een kleintje, wat een lief gezicht. De weg naar Princetown was met name platteland-achtig. We hadden hier een hele toffe camping met talloze kangoeroes in een veld erbij. ’s Avonds kwamen ze zelfs de camping op, je moest uitkijken waar je liep als je naar de wc moest. Wanneer je met je zaklampje scheen, zag je zo’n twintig kangoeroes verdwaasd je kant op kijken.
Great Ocean Road is over… We zijn van Princetown naar Warnambool gereden. Ondertussen natuurlijk genoten van alle hoogtepunten: The Gibson Steps, The Twelve Apostels, Lord Ard Gorge, The Arch, the London Bridge, The Grotto, Bay of Island & Childers Cove. Heel wat mooie herinneringen vastgelegd op camera en genoten van de ultieme vrijheid van een backpacker met een camper. Wat is reizen toch fijn! The Twelve Apostels waren echt iets waar ik me op had verheugd, het heeft me niet teleurgesteld. We hadden prachtig weer, ideaal. Deze mooie dag afgesloten met ‘illegaal’ (?) overnachten op een parkeerplaats bij het strand, er stonden geen bordjes dat het niet mocht, dus waarom zouden we dit niet doen? ;)
Van een prachtige zonsopgang mogen genieten, dat krijg je als je een beetje risico loopt. Én geen boetes, gelukkig! We zijn via het kleine dorpje Warnambool doorgereden naar Port Fairy, nog een klein stranddorpje waar we hebben genoten van een rustige dag op het strand. Het is goed om niet elke dag wat te plannen. Je maakt elke dag zoveel mee dat je bijna niet de tijd krijgt om het te verwerken. Jezelf een dag rust gunnen is dan ook zeker op zijn plaats. Aan het einde van de middag reden we door naar Halls Gap: de ingang naar The Grampians National Park.
Ik ben de natuur gaan waarderen. Veel meer dan ik in eerste instantie dacht dat ik zou doen. Ik was helemaal niet zo’n type die in de hitte een wandeling van 3,5 km zou maken. En toch deed ik het samen met één van mijn twee reisgenootjes. We bezochten eerst met zijn drieën de MacKenzie Falls. Indrukwekkend om te zien dat water zo naar beneden kan storten. Geweldig, dit hadden we nog niet gezien na de droge watervallen. Daarna begonnen aan de 3,5 km lange wandeling van MacKenzie Falls naar Zumsteins, ondertussen nog een klein schattig watervalletje gezien en de hele route langs een beekje gelopen. Het was heel erg heet, we waren bijna door onze watervoorraad heen en konden op bestemming geen nieuw water krijgen. We hebben eerst de schaduw van een toiletgebouw opgezocht. Later hebben we een lift kunnen terug kunnen krijgen naar de MacKenzie Falls waar onze derde reisgenoot nog steeds was, we konden haar niet bereiken wegens gebrek aan telefoonservice.
Onze laatste dag bestond uit in de camper van zitten. We hebben de hele dag gereden om van Halls Gap naar Adelaide te komen. De afstanden hier in Australië vallen toch best wel tegen zeg, wat is dit een groot, prachtig land!
Foto's
