Roadtrip Perth-Darwin deel 15

Door: Annettoz

Geplaatst op Apr 15, 2009

Met onze trouwe Smooth Move rijden we aan het begin van de avond een camping op in Darwin. Het duurt nog een paar uur voor we Karl, Sandra en Dagmar kunnen ophalen bij het ziekenhuis. Ze hebben dan zoveel stress achter de rug dat we hen een gezellig welkom willen geven op de camping. Gewoon om het geheel iets draaglijker te maken. Op onze grote plek willen we een paar gezellige slaapplekken inrichten. We kunnen niet meer op het bed in het busje slapen, omdat het stinkt naar benzine. De rugzakken van de anderen zijn namelijk doordrenkt met de vloeistof en stinken een uur in de wind. Daarnaast hebben we maar een klein tentje.

Kisse spant het grote zeil van de boom naar de grond en slaat het vast met een paar haringen en touwen. Daaronder gooit hij de twee isomatjes en twee slaapzakken. Onze rugzakken legt hij aan beide weerszijden, zodat we een beetje afgeschermd liggen. Dat wordt onze slaapplek. Sandra en Dagmar, als die het ziekenhuis uit mag, kunnen in het tentje slapen en Holle en Karl slapen onder de opklaptafel waar ook een zeil overheen gespannen is. Terwijl Holle naar het ziekenhuis rijdt, maken Kisse en ik het nog extra gezellig. Overal zetten we kaarsjes neer en we beginnen alvast met koken, want ze zullen wel honger hebben. Ook hebben we in de stad extra lekker drinken gehaald en willen we een leuk kaartspel gaan doen.

Gelukkig stappen er even later drie ongedeerde mensen uit Holle's busje. Ze zijn alledrie grondig onderzocht op interne wonden en er was niks aan de hand, op wat oppervlakkige schaafwonden na. Het is een wonder! Zelfs Sandra is ongedeerd. Wanneer ze ons aangelegde kamp zien zijn ze ons ontzettend dankbaar en lopen de emoties hoog op. Tijdens en na de maaltijd wordt er nog uitvoerig doorgepraat over het ongeluk, om alles te verwerken. Karl is nu in een klap 2500 dollar kwijt en zit zonder vervoer. Ze hebben geen flauw idee hoe ze nu verder moeten. Mijn vlucht vertrekt overmorgen vroeg in de ochtend, dus ze besluiten om sowieso nog twee dagen te blijven. Wie weet kan Karl dan verder met de jongens richting Alice Springs, terwijl de meiden weer een lift terugzoeken naar Katherine.

Na het ongeluk uitvoerig besproken te hebben, duikt iedereen zijn alternatieve bed in. Moe na zo'n dag vol extreme situaties. Als ik onder mijn slaapzak naast Kisse kruip, trekt hij me bovenop zijn warme lichaam. Hij slaat zijn sterke armen om me heen en ademt diep de geur van mijn haar in. Terwijl ik heerlijk lig weg te dromen op zijn knusse borstkas, vertelt hij me over een oude droom van hem. “Ik droomde vroeger heel vaak dat er een meisje bovenop mij lag in de volle lengte. Ze woog bijna niks, maar toch was ze overduidelijk aanwezig. Ik hield haar zo goed vast, omdat ik bang was dat ze weg zou zweven. Zo licht was ze. Ik wilde haar zo graag bij me houden, omdat ze het meeste voor me betekende uit mijn hele leven. Ze had in mijn droom geen gezicht, maar ik denk dat jij het was. Het gevoel is precies hetzelfde en ik heb er nooit meer aan gedacht tot nu.” Ik hef mijn hoofd op om hem zachtjes te zoenen, dan zie ik dat er een traan uit zijn ooghoek naar beneden stroomt. In dat stomme vliegtuig stappen zou nog weleens het moeilijkste kunnen worden wat ik ooit heb moeten doen!

Foto's

c3753.jpg

Annettoz