Zion het wandelparadijs

Door: ALopezBlanco

Geplaatst op Jan 10, 2016

Op vakantie (maar ook in Nederland) wandelen we graag.
Een van de, of eigenlijk gewoon DE heftigste wandeling die we gedaan hebben is de Angels Landing in Zion.
Lees hieronder het verslag.

Zion is echt een paradijs….de engelen Wim en Isa zijn geland!! Haleluja, we hebben het gehaald.
Het was wel heftig hoor!
Vannacht kon ik er al bijna niet van slapen, ik zag ons tig x van de berg naar beneden vallen en als je dan nog geen engel bent dan kan je natuurlijk niet vliegen! Maar inmiddels hebben we vleugels gekregen en is geen berg ons te veel!!

Vanochtend op tijd opgestaan zodat we vroeg aan de wandeling konden beginnen. Er staat ongeveer 4 uur voor.  Om 8:25 begonnen we vol goede moed aan de wandeling, de Angels Landing waar we naar toe moesten was nog steeds verschrikkelijk hoog!!
Gedurende de hele wandeling klim je 453  meter. Het eerste stukje was vrij vlak, maar daar begon de zigzag beklimming. Puf,puf hijg, hijg….zwaar maar nog niet eng. Een wat vlakker stuk door de refrigerator canyon. Deze wordt zo genoemd omdat er altijd een (lekker) frisse wind waait.

Daar kwam de volgende zig zag met haarspeldbochten…hijg, hijg, hijg nee we zijn nog geen engeltjes.
He, daar stonden we al op de Scouts lookout, het punt van waar de ECHTE beklimming langs de steile klif ging beginnen.
Er stond een Nederlandse man met wie we even hebben gesproken, hij was weer terug gegaan want hij durfde het niet aan. Het ging goed en toen hij 1 keer in de afgrond had gekeken overviel de hoogtevrees hem als een duveltje uit een doosje.

Daar gingen de daredevils (nee, nog steeds geen engeltjes) Isa en Wim. Zo dat was steil! Gelukkig kon je je over het grootste deel van de klim vasthouden en omhoogtrekken aan kettingen. Eigenlijk viel het best wel mee hoe eng het was. Je was zo bezig met het klimmen dat je (ik tenminste) toch geen tijd had om naar beneden de kijken. Misschien niet zo eng maar wel onwijs zwaar!!
We kwamen op een wat vlakker en breder stukje…WAT!!! Nog zo’n steil stuk omhoog, oh my god please give us wings! Zou ons dat lukken.

 
YES WE CAN!! Puff dat laatste stuk was echt steil en ook behoorlijk smal, maar ook dit ging goed. We voelden de vleugels al prikken op onze rug. Hijg, hijg, hijg pufff zo nu en dan stoppen om een tegenligger voorbij te laten gaan. Dat was nog een heel gedoe op zo’n smalle klif met maar 1 ketting.
Flap, flap, flap de engeltjes Isa en Wim waren op de top!!! YESSSSSSSSSS!!!!!!! Haaaaleluja, haleluja, haleluja.

Zo even genieten van het uitzicht, niet te dicht bij de rand. Onze pas verworven vleugels konden we vast nog niet gebruiken om een val te doen overleven. Ongeveer 10 minuten op de top blijven staan en toen de afdaling ingezet. Hoe zou dat zijn?

Nou die ging ook weer verbazingwekkend goed, uiteraard weer dankzij de kettingen en ons zo nu en dan vastgrijpend aan rotsen en zittend op onze kont naar beneden.
Een dame vroeg ons of we de engel hadden gezien op de top, ‘you are looking at them right now’ zei ik. Ha,ha dat vond ze wel leuk
Weer eenmaal op bredere en stabielere bodem aangekomen voelden we ons toch wel wat beter en super stoer dat we het gedaan hebben!!
Rustig aan weer terug gelopen naar beneden, we hebben het in 3,5 uur gedaan. Ja we hadden echt vleugeltjes!!