The Road to Heaven
The Road to Heaven
Soms, heel soms, rijd je op een weg waarvan je zou willen dat hij nooit eindigt. Een weg die je kriebels in je maag geeft, een grijns op je gezicht en een ultiem vrij gevoel in je hoofd. Een weg waarbij je op het puntje van je stoel zit, in afwachting van de volgende spannende bocht, van een nieuw uitzicht, van een nieuw hemels visioen. Een visioen dat zich als een film van National Geographic vóór je ontvouwt. Je zou bijna vergeten dat je ook nog achter het stuur zit.
Zo’n weg is het oostelijke deel van Utah State Highway 9, ook wel Zion Park Scenic Byway genoemd. Maar dat is nog steeds een naam die volstrekt niet passend is voor één van de mooiste wegen die ik ooit heb… tja, hoe noem je dat? Gereden? Bereden? Gevolgd? Gezien? Gedaan? Ervaren? Nee, dat is het allemaal niet. Belééfd, denk ik. Ja, die weg is een beleving, alsof je door een landschap van een andere planeet reist.
Door de glooiende vormen van het zandsteen lijkt het wel alsof de rotsen hier ooit vloeibaar zijn geweest. De gitzwarte weg drapeert zich als een boa om de bijna sensuele rondingen… Hier is ook Checkerboard Mesa, een heuvel met een uniek rechthoekig zandsteenpatroon te vinden. Even verderop ga je door een tunnel die rechtstreeks uit de harde rots is gehakt. Daarna volgen 6 indrukwekkende haarspeldbochten langs rode rotswanden terwijl je afdaalt naar Zion National Park, één van de mooiste parken in Amerika. Alles heeft hier Bijbelse namen gekregen, dus is het alleen maar passend om deze weg “The Road to Heaven” te dopen.
En The Road to Heaven is uiteraard op zijn best met een huurauto. De huurauto is mijn favoriete reisgenoot, want geen ander vervoermiddel geeft je zoveel gemak en vrijheid. Gemak om te gaan wannéér je wilt, vrijheid om te gaan wáár je wilt. En ook zo vaak als je wilt: deze hemelse weg heb ik twee keer van begin tot einde beleefd, gewoon omdat het kon!