Een vies blog (Frisco #2)

Door: Markmywords

Geplaatst op Oct 26, 2015

Als ik naakt ben in het bijzijn van een ander, kleed ik mij aan. Niet voor mijzelf, maar voor de ander. Om dezelfde reden waarschuw ik u graag voor het onderstaande verhaal: ik ga hier helemaal naakt. Het verhaal is persoonlijk en goudeerlijk.Iedereen mag het weten, maar niemand moet. Als u weet dat u niet vrij bent van taboes, leest u het dan alstublieft niet.

Ik lees het profiel van de couchsurfer die mij heeft uitgenodigd: Hij is blijkbaar homofiel en een nudist. Hij verwacht dan ook van zijn gasten dat zij ook naakt zullen zijn tijdens het verblijf in zijn appartement. Wow. Even 3 keer nadenken, maar een avontuur zou het sowieso zijn. Ik zie aan zijn profiel foto's in ieder geval dat ik sterker ben dan hem (Ja, zo denk ik nu wel even na ja) en dat hij ook andere hetero gasten heeft ontvangen die hem een aardige kerel vonden. Kust is veilig dus. Daar gaan we.

De negroïde man kijkt enigszins verbaasd op over hoe gemakkelijk ik mijn kleren op mijn tas werp na zijn hand te hebben geschud. Het is een relaxte kerel en hij is niet flamboyant. Althans, dat waren mijn gedachten voor dat ik de videoclips van zijn muziek mocht bekijken waar danspasjes in verwerkt zaten die Madonna in haar jongere jaren zelfs te schokkend had gevonden. Ik vraag me even af of het wel netjes is om met je blote reet bij een Texaanse negroïde homoseksuele nudist (Stel je de jeugd van die arme droeftoeter toch eens voor) op de bank te gaan zitten. Dan besef ik me dat het "nudist" gedeelte mij daar toe autoriseert. Waarom deze markante persoon overigens voor een witte leren bank gekozen heeft, is een vraag waar ik mijzelf nu nog wel eens over verbaas, dan wel schreeuwend wakker van word.

Echter reageert hij niet verbaasd als ik de gok waag en praten we relaxed verder. Het is een waanzinnig goeie gast die van de muziek van Prince houd en erg veel kan vertellen over zijn seksualiteit en het ontwikkelen daarvan. Hij legt me uit dat we die avond vergezeld zullen worden door een Frans stel. Ik bedenkt me snel dat ik één extra piemel nog wel tolereer, mits daar inderdaad een vrouwen lichaam tegenover staat.

Zodoende bevind ik me die avond met 4 naakte mensen op een stel barkrukken (met overigens dezelfde, remspoorgevoelige kleur als de bank) in San Francisco terwijl we genieten van huisgemaakte cocktails. Ons plezier met het Franse stel is helaas van korte duur: ze nemen de volgende ochtend alweer het vliegtuig naar huis. Het enige moment wat ik verder nog bewust van ze mee maak als ik even wakker word in de vroege ochtend, is dat de Franse jongen (die fysiotherapeut blijkt te zijn) mijn gastheer helpt met het doen van rek oefeningen. Beiden poedelnaakt natuurlijk: een beeld wat ik graag aan uw eigen verbeelding over laat (Het gezegde "A dirty mind is a joy forever" is bij deze ontkracht.)

Zelf ik moet ik een paar uur later omgaan met een ander seksueel probleem. Vooruit, laat ik maar eerlijk zijn: een ochtend erectie die een lantaarnpaal nog doet blozen. Ook moet ik nodig naar het toilet en wil ik toch geen gemixte signalen naar mijn gastheer sturen die nietsvermoedend achter zijn laptop zit, dus doe ik mijn uiterste best en lukt het mij om met een fantastische heupdraai, gebruikmakend van de beperkingen van zijn zichtveld, mij naar het toilet te manoeuvreren zonder dat hij een glimp heeft kunnen opvangen van mijn willekeurig actieve ledemaat.

Na mijn toiletgang is mijn jongeheer nog steeds niet opgehouden. Het is zo stom hoe het in de ochtend meer met bloeddruk dan met opwinding te maken kan hebben. Zo zit het namelijk dames, en je kunt hem niet zomaar naar beneden duwen: dat vind ie alleen maar leuk.

Mijn gastheer is overigens super open wat betreft seks. Hij geeft op couchsurfing zelfs aan dat men gerust mag masturberen bij hem thuis, mits het niet in zijn douche is. Dit was ik overigens echt niet van plan, maar meld ik alleen om aan te geven hoe openminded deze meneer is.

Hierom besluit ik dat ik maar gewoon terug moet gaan naar mijn slaapzak. Mocht hij het zien, begrijpt hij het het vast wel toch?

Echter schrik ik me alsnog wezenloos op het moment dat ik de kamer in loop en hem niet meer achter de computer zie zitten. Waar is hij? Ik kijk eerst achter me (wat best cliché en racistisch zal klinken, maar ik dacht er niet zo over na hoor) en zie hem nergens. Ik besluit maar gewoon zo snel mogelijk in mijn slaapzak te kruipen. Bijna ben ik veilig tot mijn middel in de slaapzak, als ik plots de enigszins verwachtte opmerking van uit de keuken hoor "Wow! Nice boner!" (Denk nu trouwens niet dat dit verhaal enigszins iets zegt over hoe mijn penis eruit ziet. We hebben het wel over iemand die alles wat rechtop staat wel kan waarderen hé.)

Nu moet zelfs ik er aan toe geven: ik ben graag trots en pronk met het zelfvertrouwen waarmee ik me in dit soort onmogelijke situaties wurm, maar nu moet zelfs Mark even blozen. Ietwat ongemakkelijk bedank ik hem voor het compliment trek ik mijn slaapzak over mijn schouders. Dan lach ik en kijk ik naar het kantoorgebouw tegenover het appartement: het grootste deel van de mensen die daar nu werken, hebben vanochtend waarschijnlijk niets anders gedaan dan cornflakes vreten. Het is 11 uur s'ochtends, en ik heb al een verhaal.