Freightening Frisco #1

Door: Markmywords

Geplaatst op Oct 8, 2015

Oké even een stapje terug naar wat er dus voorafging aan "Fisherman's barf" en nog ver voor "I love you":

Het is 1 uur s'nachts als ik aan kom in San Francisco. Ik heb de bus genomen vanuit Los Angeles waar ik vanochtend wakker werd op het tapijt van een kerel die Patrick heet. Aardige kerel trouwens: Ik en de drie meiden konden niets vinden in L.A. in verband met één of andere regionale familiedag en besloten mensen op straat aan te spreken of we bij hen konden slapen. Patrick en Tony accepteerden gelijk en namen ons zelfs mee naar coole plekken en diners waar films opgenomen waren: Waanzinnig toffe gasten.

Toen ik echter wakker was geworden in L.A. en ik en de meiden na een fantastische week toch uit elkaar moesten gaan, besloot ik om letterlijk weg te vluchten uit de stad waar ik 8 weken later verliefd op zou worden. Ik vind het maar niks en als het $30 kost om met de bus naar Frisco te gaan, doe ik dat maar.
Echter heeft dit als gevolg dat ik nu om half 2 in de nacht door chinatown loop. Het is waanzinnig stil. Echt eng stil. Ik zie liever 3 drugsfiguren die woestijnratten naar elkaar (en naar mij) gooien dan dat ik het gevoel heb dat ik een luchtalarm gemist heb, maar zelfs mijn crackverslaafde vriendjes waren nergens te bekennen.
De hostels die ik tegen kom zijn ook vol of simpelweg dicht. Ik moet mijn weg zien te vinden naar "Green Tortoise" of zoiets. Dat tipte iemand in San Diego mij. Uiteraard geen idee waar dat is, dus besluit ik maar een wat levendigere straat in te lopen. Overigens was ik totaal vergeten dat om het om 2 uur s'nachts op een dinsdag alleen nog maar levendig is op een plek waar tenminste 2 paar tieten te zien zijn in clubs die het begrip "dresscode" op zijn zachtst gezegd heel ruim opvatten. Zodoende word ik abrupt aan mijn armen meegesleurd door 2 prostituees die mij wijsmaken dat ze backpackers ontzettend sexy vinden. Juist, niets meer onweerstaanbaar dan een brakke, bezweette jongen die van de levenslust achter zijn ogen beroofd is door 8 uur in de bus naast een moddervette kerel gezeten te hebben die al zijn familieleden opnoemde die maar enigszins wat met Nederland te maken hadden, en daarna ook nog eens iedereen die modelautootjes spaarde. Geen idee hoe "we" daar op kwamen trouwens. Maar goed, ik was dus te moe om tegen te stribbelen en laten we eerlijk zijn: Ik had zelf ook geen idee waar ik heen moest. Zodoende laat ik de dames mij 2 blocks meeslepen tot ik merk dat ik me onder de groene gloed van een set neon-verlichting bevind: "The Green Tortoise". Ik kan mijn ogen niet geloven en bedank de dames vriendelijk, terwijl zij natuurlijk heel teleurgesteld zijn dat ze geen nummertje met mij kunnen maken.

Voor de ingang lacht de charmante blonde dame met de donkere man die mijn spectaculaire entree hebben gezien. "Wow man! What an introduction!" Ik kijk de donkere man laconiek aan en leg hem uit dat mijn originele idee was om te landen in een brandende helikopter, maar dat het verkrijgen van een vergunning daarvoor me net iets te lang duurde. Het valt me dan op dat de donkere man een pasje van het hostel om zijn nek draagt. Ik vraag dus maar gelijk wat ik wil weten: "Say man, got any beds left?" Hij schiet het laatste brandende puntje van zijn joint weg. "I can check for you in a minute. We're pretty stuffed though..". De blonde dame draait mijn schouder naar haar toe en vraagt "Where did you come from just now?". Opeens moet ik mijn reis kort samenvatten: "Wow jeez... I went to San Diego first, dipped down in Tijuana, Mexico of which I can only recall something incuding alcohol, tacos and a mechanical bull. I then met 3 girls and drove up to Sequoia with a tent, a bag of grass and some Disney costumes. Good times. Then this morning I woke up on the carpet of a dude called Patrick, dived in a pool and took the bus. So yeah. Now i'm here." Opeens hoor ik vanaf de stoep een hippie-achtige jongen die ik nog niet had opgemerkt in de conversatie springen: "Wow, Tijuana Mexico?" Hij knikt goedkeurend naar de donkere jongen, die mij nu koeltjes aankijkt: "Let's get you a bed son".

De volgende dag wordt ik wakker en begroet ik de Canadese man en Engelse meid die ik heb ontmoet tijdens een spelletje kaarten de nacht ervoor. Ik houd mezelf vandaag bezig met een bezoek aan het "Beat Museum" (aanrader!) en een gesprek over Jack Kerouac en Hunter S Thompson met de eigenaar van het museum. Teruggekomen in het Hostel begin ik me dan toch echt te beseffen dat verveling al een beetje aan het spelen is: ik heb iedere dag van de afgelopen week doorgebracht met mensen die een radicale levenslust hadden,of dan wel puur gestoord waren. Dit zijn over het algemeen mijn favoriete mensen, aangezien ze mij verassen. Verrast worden, is leren. Verrast kan men alleen worden doordat men nog geen kennis had over het bestaan van een dergelijk persoon, object of situatie. Alles wat je verrast, moet je dicht bij je houden: Al die kennis is nieuw.

Filosoferen over verassingen helpt echter niet. Wat wel helpt, is het couchsurfing bericht wat ik ontvang: "Hi Mark! I noticed you're staying in San Francisco! You can stay at my place if you want, but please check out my profile first to see if you're comfortable with it. Cheers!"

Okay... Deze kerel waarschuwt anderen over zich zelf? Die moet wel knettergek zijn! Ik bekijk zijn profiel enigszins verbaasd. Hebbes!!

... To be continued ;)