Fisherman's barf

Door: Markmywords

Geplaatst op Sep 27, 2015

Ik ben al enige tijd in San Francisco en heb er onder andere al een hele memorabele "couchsurf" ervaring bij. Over deze ervaring zal ik ooit nog een blog, een boek of wellicht een omnibus schrijven. Het vergt namelijk enigszins tijd en aandacht om aan wild vreemden uit te leggen hoe je jezelf opeens met een Frans stel en een negroïde Texaan poedelnaakt op een barkruk bevind terwijl je cocktails drinkt in een appartement in San Francisco. Even een geruststelling voor de lezer: Geen gekke seksuele taferelen, gewoon ouderwets nudisme. En trouwens, we hadden ook allemaal een eigen barkruk hoor.

Maar goed, ik ben lang genoeg in San Francisco geweest om te kunnen zeggen dat de sixties sfeer er op de juiste plaatsen nog wel te vinden is. Een nummer van Crosby, Stills & Nash luisteren kan hierbij zeker geen kwaad.

Ook heb ik een leuk spelletje ontdekt voor de waaghalzen onder ons: Russische roulette met je eigen maag! Het gaat als volgt: Men loopt naar het hart van Chinatown in Frisco, men neme een biljet van 10 dollar en gaat een willekeurig restaurant naar binnen. En dan.... That's all really! Het is werkelijk net een spelletje mijnenveger: Een groot aantal goeie restaurants uitgespreid tussen een aantal verschrikkelijke tenten die zich niet bezig houden met "Hoe wij onze Amerikaanse klanten behouden" maar meer met "Hoe we weg kunnen komen met het verkopen van vette vieze meuk aan Amerikanen". Die tweede is overigens een discipline die niet erg lastig is om onder de knie te krijgen.

Desalniettemin heb ik een aantal keer lekker gegeten en ben ik redelijk gezond hoewel teleurgesteld, uit de andere restaurants gekomen.

Dit weekend ontmoet ik mijn vader in Frisco. De dappere vent van wie ik onder anderen mijn reislust heb meegekregen, heeft besloten 2 weken met zijn adolescente zoon mee te reizen tijdens zijn 3 maanden durende reis. Pa en ik storten ons gelijk al op de toeristische dingen en zien zo ook Fisherman's Warf: een plek die men niet mag overslaan tijdens een bezoek aan Frisco.

Pa neemt me mee uit eten. Het was erg gezellig, maar helaas wordt ik die nacht om 4 uur wakker en weet ik zonder op de klok te kijken hoe laat het is: Kwart voor Intense-narigheid. Ik weet ook dat de bom die zich in mijn maag bevind waarschijnlijk 2 uitgangen heeft en begin vast met water drinken, waarna ik me naar het toilet beweeg.

Nu een preek over waarom met voedsel vergiftiging zoveel mogelijk zou moeten ontlopen tijdens reizen: Voedselvergiftiging duurt bij mij vaak maar een uur of 2, maar zijn wel de meest intens nare uren die ik in tijden beleef. Tijdens het over de pot hangen, maken mijn gedachtes ook rare sprongen. Zo dacht ik nu opeens aan de filosofie van Eckhart Tolle, en kwam ik erachter dat "de kracht van het nu", en "leven in het nu", volkomen klote zijn wanneer men slachtoffer is van voedselvergiftiging: ik haat nu, en ik wil dat het later is.

Hierbuiten denkt een mens sowieso wel eens dingen waarvoor het zichzelf zou kunnen schamen. Één ervan is dat ik mij een goed kwartier, hard op mopperend heb afgevraagd "wat die poepchinezen nu weer in mijn eten hebben gestopt". Een vreemde, racistische, stomme gedachte. Zeker aangezien men de onterechtheid ervan kan inzien, wanneer men bijvoorbeeld over de kennis beschikt dat ik de betreffende avond bij een Italiaans restaurant gegeten heb.

Maar goed: Mensen denken stomme dingen en eten verschrikkelijke rotzooi. Hoewel ik een speciale jongen ben, ben ik in beide opzichten zeker geen uitzondering. Ik was alleen maar blij dat het van korte duur was, zodat ik verder kon gaan met mijn reis en gewoon weer gezond naar Las Vegas kon gaan om daar o.a. door een transseksuele dame uitgenodigd te worden om een nummertje te maken (Hier valt geen blog over te schrijven, dit aanbod heb ik namelijk afgeslagen) en goede vader en zoon gesprekken te hebben in Seattle. The international district (daar is het onbeleefd om het Chinatown te noemen, wat logisch is aangezien er veel aziaten van andere afkomst wonen) heeft daar overigens wel erg goede restaurants!

Ik hoop overigens dat dit dus niet wordt gezien als een waarschuwing tegen Chinees eten! Tenzij u doelt op het daadwerkelijk consumeren van inwoners van China: Dat is kannibalisme, en niet oké.

Moraal van het verhaal: ken je lichaam en gehoorzaam het: Als je niet tegen mosselen kan, denk dan goed na over "the mixed seafood dish"!