Verenigde Staten - Voodoofunk & en de bluesduivel
Overal waar slaven terechtkwamen, ontstond een nieuwe vorm van de West-Afrikaanse religie voodoo. Dus ook in de Verenigde Staten, al werd de Afrikaanse cultuur daar harder dan elders de kop ingedrukt en letterlijk gedemoniseerd. Reizend door Mississippi en Louisiana blijkt voodoo nog volop aanwezig in de godvrezende Deep South. Niet altijd zichtbaar, wel hoorbaar.
Op elke straathoek staat een kerk. Het is zondag vroeg in de ochtend, de diensten moeten nog beginnen en Como baadt in rust en ochtendzon. Het dorpje op de scheidslijn van de platte Mississippidelta vol katoen en de bosrijke heuvels van Noord-Mississippi telt ongeveer honderd kerkgemeenschappen op 1200 inwoners. Dit is het hart van de orthodox-protestantse bible belt van Amerika. Hier is God groot.
Dit is ook het hart van de bluesgeschiedenis. In Como ging de beroemde bluesgitarist Fred McDowell ter kerke, niet ver van hier werkte Muddy Waters op een plantage en plukte Howlin’ Wolf katoen. Het naburige Clarksdale geldt als de hoofdstad van de originele Deltablues. Veel bluesmuzikanten zongen op zaterdagavond de blues en preekten zondagochtend in de kerk. Sommigen doen dat nog steeds. En dat schuurt, want de blues is volgens strenggelovige Mississippians nog altijd duivelsmuziek.
Toen ik in 2010 langs de Mississippi fietste, raakte ik gefascineerd door die haat-liefderelatie tussen gospel en blues. Ik ben teruggekomen om uit te zoeken hoe dat zit. En vooral om te ontdekken wat het te maken heeft met het woord dat je hier beter niet hardop kunt uitspreken: voodoo. Bovendien heb ik nog wat spiritueel advies nodig en daarvoor moet ik naar de meest funky stad op aarde: New Orleans.
Lees het volledige artikel in Columbus Magazine Editie 53
Klik om te kijken of de papieren editie of de digitale editie nog beschikbaar is.
