Slingerend banen we ons een weg naar het avondeten. Voor ons slingert een mannetje zich ook een baan. Hij belandt op het stuk tussen twee wagons met die flink heen en weer slingerende ijzeren platen. Achter hem schuift de deur dicht. Voor hem hangt op de deur van de dining car ‘wait to be seated’. Het mannetje neemt dit iets te serieus en wacht in het tussenportaal op een ober. Terwijl wij hem hotseknotsend door de smalle gang naderen, zien we hem in zijn hok als een bal in een kast alle kanten op flipperen. Met tranen in onze ogen schuiven we een minuut of wat later bij hem aan tafel en praten over van alles en nog wat. Reizen met Amtrak, ik hou er van.