Make me beautiful?

Door: Ivonne

Geplaatst op Mar 30, 2013

In 2006 en 2007 hebben mijn man en ik 9 maanden in de USA gewoond. In die tijd schreef ik geregeld mail naar familie en vrienden om wat van mijn leven daar te delen.
Deze blog gaat over mijn man en zijn ervaringen binnen de gezondheidszorg.

Hallo allemaal,

Net voor we weer richting Atlanta vertrokken had Frank een
zenuwontsteking in 1 van zijn voortanden.
Wie er ooit zelf zoiets heeft gehad weet dat de procedure niet
plezierig maar wel eenvoudig is.
Naar de tandarts , alles openmaken en een zenuw dodend middel erin.
Noodvulling erop.

Tot zover de Nederlandse inbreng. So far, so good.


Naar Amerika gevlogen (het werk gaat door) en daar de tandarts opgezocht voor het vervolg van de procedure.
(Het verwijderen van de noodvulling, schoonmaken en dichtmaken met
definitieve vulling. Allemaal heerlijk pijnloos, want de zenuw is toch
al dood)

Eerst zoeken naar een tandarts.
Voor de gewone ziektekosten hebben we een contactpersoon, een Dr. La
Vey uit Florida.
Hij bemiddelt voor ons in het geval we onkosten gaan maken. De
gezondheidszorg loopt hier anders dan in Nederland. In eerste
instantie krijg je een absurd hoge nota voorgeschoteld, en daarna
begint het onderhandelen. Dat doet Dr. La Vey voor ons, alleen in
geval van echte noodgevallen kunnen we natuurlijk zelf naar een arts.
Wel erg lastig dat je dus voor iedere behandeling moet gaan
onderhandelen, nog voor je iets laat doen, maar dat is een
gegeven.......

Bij navraag bleek dat de dokter niet bemiddelt in geval van
tandheelkundige problemen. Dat was volgens hem niet te doen want "tandartsen zijn allemaal grote bandieten". Dus ging Frank zelf maar eens navragen, en
kreeg het adres van een tandkliniek waar de vrouw van de grote baas
ook naartoe gaat.

Uit het eerste (telefonische) gesprek kwam al direct het fijne bedrag
van 800 dollar gerold. Frank zou eerst naar een (let op de naam) “dental
cosmetic and repair clinic” moeten, daar zou men wat foto's maken en
vervolgens moest hij dan door naar een root canal specialist.
Gezien het feit dat het proces al op gang was en "slechts" afgemaakt
moest worden kon hij, na wat overleg met tandarts hier en in
Nederland, langskomen voor een eerste blik in de mond.

Uit het eerste consult kwam een tweede afspraak, waarbij de
noodvulling dus vervangen zou worden door een definitieve. Kosten lang
geen 800 dollar.
Verder merkte men op dat Frank toch nog wel het e.e.a. aan manco's aan
het gebit had, en werden er al hele plannen gemaakt voor andere
behandelingen............ De agenda werd nog net niet getrokken.
Met het verhaal van Dr Lan Vey in zijn hoofd heeft Frank alle voorstellen vriendelijk afgeslagen.

Vanochtend was de vervolgafspraak. "O, meneer Frank, nee dat had ik
toch echt niet goed gezien" (Zelfde tandarts als een paar dagen
geleden). "Er zit nog geen definitieve vulling in zie ik nu. Tja, dat
kunnen we toch echt niet hier doen meneer, dan moet u na de feestdagen
nog maar even een afspraak maken met de root canal specialist. Daarna
moet u bij mij terug komen voor het netjes maken (cosmetic) van de
vulling."
Slik dacht meneer Frank, dat kost me dus nog twee afspraken. En dat
terwijl ik, als ik drie dagen langer in Nederland was gebleven, het
voor nog geen 100 euro binnen het uur af had kunnen ronden, bij één en
dezelfde tandarts.


In Amerika is uw euro geen dollar waard




PS: Iedereen hele fijne kerstdagen en oud en nieuw, en denk eraan,
niet te veel snoepen dat is slecht voor je tanden!!!!!!!!!


NB; uiteindelijk is mijn man een hele ervaring rijker, maar 1500 dollar armer uit dit verhaal gekomen. Gelukkig hebben we verder geen beroep hoeven doen op het Amerikaanse gezondheidsstelsel :)