Als men het heeft over een reis door het westen van Amerika spreekt iedereen over de Grand Canyon. Maar de Bryce canyon is vele malen mooier en mag je bij een bezoek aan west Amerika dan ook zeker niet overslaan.
Met een shuttle bus kun je van uitzichtpunt naar uitzichtpunt rijden. Wij stappen met 11 personen uit de groep op het verste punt uit en beginnen aan een trail tot onder in de canyon
Zou ik het wel aandurven met mijn hoogtevrees? Iedereen zegt zich aan te zullen passen en dus ga ik moedig op weg. Allemaal zandpaadjes maar gelukkig breed genoeg om over te lopen. Na 200 meter struikelt de eerste loper al. Gelukkig is alles goed gegaan maar we zijn wel gewaarschuwd voor losliggende steentjes. Ik loop continue tegen de kant van de rotsen en durf zowaar hier en daar naar beneden te kijken. Wat een avontuur en wat een prachtig uitzicht onderweg. Wel denk ik af en toe: wat we nu naar beneden lopen moeten we straks ook weer omhoog. We zijn trots als we beneden aankomen en maken dan ook een foto van de groep bij de gedenksteentjes en maken zelf ook een stapeltje.Ze zeggen altjd dat je dan op dat punt ooit in je leven nog een keer op deze plaats terug komt. Langzaam beginnen we weer aan de weg omhoog. Het eerste stuk gaat heel geleidelijk dus niets aan de hand, maar dan begint het echte afzien.
Tineke pept me iedere keer op en houdt af en toe mijn hand vast zodat ik wat beter kan stijgen. Ik sterf duizend keer in die klim, krijg geen lucht maar moet wel door. Ik heb het gehaald en ben erg trots op mezelf. De trail die we gelopen hebben was ongeveer 7 km. lang. Boven hebben we op ons gemak een kopje koffie gedronken en een broodje gegeten en toen zijn we met 6 personen verder gegaan. Eerst weer een stuk met de pendelbus maar later weer te voet maar wel langs de rand boven aan de canyon. Deze wandeling was heel relaxt.
In het visitor center kun je allemaal uitgebreide wandelkaarten krijgen om zo voor jezelf een mooie wandelroute uit te zetten.