Column Mark Mackintosh: California dreaming
Adjunct-hoofdredacteur Mark Mackintosh gaat helemaal Psycho.
De heetste, droogste plek op aarde! Een nachtmerrie! Vrienden
die ik vertelde dat ik een roadtrip door de Californische
Death Valley ging maken, stonden meteen paraat
met waarschuwingen en wijze woorden. En ja hoor, op mijn eerste dag
in Californië, rijdend door de leegte tussen
Los Angeles en de
Death Valley, was het zo heet dat je het spreekwoordelijke
eitje op het asfalt kon bakken. Gelukkig was het in de auto,met de
airco en
California Dreaming van The Mamas and the Papas aan, puur
genieten. Aan de voet van de Sierra
Nevada, de natuurlijke barrière tussen de kust en de woestijn
van de Death Valley, sloeg het weer echter om.
Met elke kilometer die ik de berg opreed, leek de temperatuur met
een graad te dalen. Opeens viel er regen. Regen veranderde in mist,
mist veranderde in sneeuw en weldra reed ik in een heuse blizzard.
Ik begon hem te knijpen. Reisgenoot Patrick begon te piepen. Death
Valley de heetste, droogste plek op aarde?! We zaten midden in een
sneeuwstorm! We moesten allebei bekennen dat we zo niet verder
konden. Door de beslagen voorruit wist ik, even voorbij de kant van
de weg, nog net een neonbord met de levensgrote letters ‘MOTEL’ te
ontwaren. Meer niet. ‘Lekker Psycho’, kon Patrick niet laten.
Vijf minuten later zaten we op een doorgezakte matras in ons
kamertje met uitzicht op de sneeuwstorm. Ergens daarbuiten
denderden goederenwagons op een spoor en huilde een eenzame coyote
in de nacht. Op het nachtkastje lag een bijbel opengeslagen.
Patricks ogen glinsterden. Dit is pure Americana, zag ik hem
denken. Dít is het ware roadtripgevoel. Je vliegt duizenden
kilometers om de heetste plek op aarde te verkennen en strandt in
een Psycho-motel, midden in een sneeuwstorm.
Om het verhaal compleet te maken, zetten we ons cd’tje van
California Dreaming op en keken zwijgend naar de sneeuwvlokken
die in een noodtempo neervielen. ’s Ochtend leerde één blik op het
smoezelige raam dat de storm voorbij was. We pakten ons boeltje en
reden eindelijk bergafwaarts, de Death Valley in. Een week lang
zagen we daar de meest opzienbarende dingen, van glinsterende
zoutvlakten tot enorme zandduinen. Maar vraag me nu wat me het
meeste is bijgebleven van mijn reis en ik antwoord ‘het
Psycho-motel.’ Als ik nu in het buitenland met de auto reis, zorg
ik ervoor dat ik een cd’tje van California Dreaming bij me heb. Ik
hoop vurig op een sneeuwstorm en verwacht in ieder geval het
onverwachte.
