Grenzen zoeken tussen land en water aan de Na pali Coast
Verenigde Staten
Noord en Midden Amerika
Feathergraphy
Grenzen zoeken tussen land en water aan de Na pali Coast
Met één oog op het pad en het andere aan onze voeten volgen we een klein pad. Achtervolgd door een storm van regen moeten we elke beweging op de gladde rotsen in de gaten houden. We hebben de zon al uren niet gezien. Het weer is lastig; hoewel het ons een beetje uitdaging geeft, zouden we niet met droge voeten worden geconfronteerd.
In de zomer van 2015 wandelde ik langs de kust van Napali met mijn reisvriendin Marleen. De oceaan, planten, de dikke jungle en de watervallen zijn absoluut adembenemend en echte natuurlijke schatten. Het Napali Coast State Park ligt in het noorden van Kauai, een van de Hawaiiaanse eilanden. Er zijn verschillende paden langs de kust en in de jungle. De beste manier is om meer dan één dag te rekenen voor de hike(s). Je kunt dagen in het park bezig zijn. We hadden maar één dag en ik zal Kauai zeker weer bezoeken om de kust voor meer dan een dag op een heel nieuw niveau te trotseren.
14 ft. hoge golven
Onze eerste wandeling van twee mijl is naar het strand van Ke'e. Tijdens het wandelen zien we de oceaan onder ons liggen. Ik ontdek veel planten en bomen die ik nog nooit eerder heb gezien. Kauai wordt waargetrouw 'the Garden Island genoemd'. Hoe langer je het eiland verkent, hoe meer je de tuin 'vibes' om je heen voelt. Het strand zelf is verborgen in een baai. Als we op het strand aankomen, worden we door de golven begroe met een brullend geluid, terwijl ze zichzelf neerstorten op het strand. Sommigen van hen zijn meer dan 14 voet hoog.
We slaan onze spullen op, op enkele rotsen naast een grot, trekken onze modderige schoenen uit en rennen naar de oceaan. Er is niemand te vinden in het water. Dat weerhoudt me er niet van om er in te gaan. Ik ben nogal gefascineerd door de oceaan die om me heen neerstort. Het water is zo ongelooflijk sterk dat het me uit elkaar probeert te trekken alsof ik een stuk papier ben. Als ik terugkom op het strand, word ik van mijn voeten geveegd en sleept de zee me terug in haar golvende armen.
Later op de terugweg ontdekken we een bord met een handgeschreven waarschuwing dat de zee al 83 bezoekers het leven kostte. Dat is een beetje een schok, maar nogmaals, we zijn er al in sprongen op dit punt en het was geweldig.
Jungle wandeling
Na ons zwemuitje gaan we richting het Hanakapiai Falls-pad. We komen een man met een stok tegen wiens pas waarschijnlijk vroeger beter was in zijn jongere jaren. Hij waarschuwt ons voor het doorweekte pad en dat we nog steeds terug kunnen. Het zal behoorlijk gevaarlijk zijn met de regenbui. Marleen en ik delen een blik; we zijn echt klaar om de watervallen te bereiken. We weten dat we er spijt van zullen hebben als we de uitdaging niet aan te gaan, dus we beginnen het pad.
De regenbui neemt vandaag korte pauzes. Als het weer regent, worden de rotsen onder onze voeten weer drijfnat, net als wij. Als je ons zou zien dan is er maar een mogelijke omschrijving. We zien er 'messy' uit. Nat, rommelig haar en onze schoenen zijn gecamoufleerd met modder. Het zou me niet verbazen als we dieren tegen zouden komen en die op ons zouden gaan zitten, zo 'blenden' we op het moment met onze omgeving. Ondanks dat Marleen en ik niet zo'n last van de regen hebben, is onze camera-uitrusting daarentegen niet zo blij met de regen. Gelukkig hebben we een regenjas aan. Ze beschermen onze uitrusting vrij goed, dus we geven niet om mensen die lachen om onze blauwe, afschuwelijke regenjassen. :) Absoluut een aanrader als je op de Hawaiiaanse eilanden wilt wandelen; breng regenjassen en andere bescherming tegen de verschillende soorten stormen.
Hanakapiai Falls trail
De laatste kilometers klimmen we over de rotsen en sjokken we ons een weg omhoog. Onderweg moeten we een paar kreken passeren. Bij een crossover ontmoeten we een kleine groep mogelijke hippies (nou ja, ze zagen er zo uit). Ze hebben goed advies voor ons over hoe we de stroom kunnen oversteken. Ze kwamen net terug van de watervallen en wandelden helemaal op blote voeten. Nou, ik ben blij met mijn schoenen, maar ik bewonder hun moed.
Het kost ons nog een half uur om de langverwachte Hanakapiai Falls te bereiken. Boven onze hoofden spuwt de berg een verticale stroom water uit en het ziet eruit als een lichtgevend magisch watergordijn. Na een paar momenten van vredig luisteren en kijken naar de watervallen concluderen we dat het absoluut de moeite waard was. Ondanks de krassen en de blauwe plekken van onze velen misstappen en rockslides, heb ik me nog nooit zo levend gevoeld. We hebben vandaag onze grenzen en vaardigheden getest en ik heb weer een grens gevonden van land en water. Dat er vele mogen volgen!
Foto's
