Blues Trail
Verenigde Staten
Noord en Midden Amerika
Nick_VL
Blues Trail
Het mag dan niet de bekendste road trip van de Verenigde Staten zijn, maar het is misschien wel de meest interessantste trip langs de Amerikaanse highways. Toch zeker als je fan bent van Blues en de voorlopers van de huidige Rock & Roll. Ik heb het over Highway 61, de snelweg die los door het hart van de Mississippi Delta loopt. Het is op diezelfde snelweg dat Robert Johnson zogezegd zijn ziel had verkocht.
Doordat wij vrienden hadden die uiteraard ook bezocht moesten worden, begon onze trip reeds in Atlanta. Van daaruit reden we verder door richting Montgomery, Alabama. Ook al had ik liever wat langer doorgebracht in Alabama, we hadden nog genoeg andere plaatsen die we moesten bezoeken. Moest het nu geen zondag geweest zijn, hadden we er waarschijnlijk ook wel iets langer gezeten. Georgia en Alabama maken beide deel uit van de zogezegde Bible Belt, wat inhoudt dat ze hier vrij tot zeer religieus zijn aangelegd, wat dan ook weer inhoudt dat er op zondag niets te doen valt. En welke dag waren we net in Alabama denk je?Na onze korte overnachting in Biloxi, wat je misschien wel het Vegas van het zuiden kan noemen omwille van de vele casino’s, zetten we onze trip verder richting New Orleans, een stad die een diepe indruk op mij heeft nagelaten. Mijn impressies van New Orleans gaan echter kort zijn, omdat ik binnenkort terugkeer naar deze prachtige stad en er dan een uitgebreider verslag over zal maken.
Als je New Orleans zegt, denk je automatisch aan Mardi Gras en muziek. Wat ook niet moeilijk is, de stad ademt gewoon muziek! Overal waar je komt hoor je muziek, in de vele bars op Bourbon Street of gewoon door de vele straatmuzikanten die verspreid zijn over de stad.
TIP: een tip die ik al wel kan meegeven, probeer zeker de wereldberoemde beignets van Cafe Du Monde! De stad, zelfs de hele staat Louisiana, is ook bekend om hun Cajun gerechten, bij voorkeur Gumbo of Jambalaya.
Onderweg naar Greenwood, onze volgende bestemming, kom je onderweg verschillende plantages tegen, waaronder Oak Alley. Deze plantage staat bekend als één van de meest gefotografeerde lanen ter wereld, volgens National Geographic toch in ieder geval. Ik snap wel waarom, Oak Alley verwelkomt je met een pad omringd door 300 jaar oude eiken, vandaar de naam Oak Alley. Na een prachtig uitzicht kan je in deze historische plantage veel bijleren hoe het leven vroeger was in de tijd toen er nog sprake was van slavernij. Het zuiden van de Verenigde Staten stond toen bekend om hun vele slaven die verplicht waren te werken op hun katoen- of suikerplantages.
Als je even afwijkt van de oorspronkelijke Highway 61, kom je op een gegeven moment Emerald Mound tegen, een indiaanse heilige plaats. Tevens de tweede grootste van de Verenigde Staten. Ook al is hier niet veel meer te zien dan een kleine heuvel, het was voor mij zeker de omweg waard. Weliswaar om gewoon dichter te staan bij de natuur. Onderweg hier naartoe reden we vrijwel parallel met een vliegende uil om tegen valavond te genieten van een spektakel van vuurvliegjes.
Onderweg naar Greenwood hadden we echter ook een minder aangename aanvaring met de natuur. In het midden van de nacht werden we opgeschrikt door een luide knal tijdens het rijden. Eenmaal aan de kant, zagen we de schade aan de auto. De deur aan de bestuurderskant was helemaal ingedeukt, en niemand van ons kon vertellen wat er juist gebeurd was, het ging allemaal zo snel. De auto achter ons ging ook aan de kant staan om te vragen of we allemaal in orde waren. Hij had alles zien gebeuren en kon ons vertellen dat er een groot hert tegen onze auto was gelopen, iets wat blijkbaar vrij frequent gebeurde op deze weg. Eenmaal bekomen van de shock, besloten we om toch maar naar het dichtstbijzijnde politiekantoor te rijden om er een damage report van op te stellen, al was het maar om problemen met onze verhuur firma te voorkomen. Deze brachten we daarna ook ineens op de hoogte met de vraag of het mogelijk was om van auto te wisselen, want zo verder rijden was natuurlijk geen optie. Dit was mogelijk, maar kon enkel gebeuren in Memphis (waar ze ons trouwens vertelden dat we al de vijfde waren die ochtend die een aanrijding hadden met een hert). Er zat dan ook niets anders op dan rechtstreeks naar Memphis te rijden, weliswaar nadat we Clarksdale bezocht hadden. Dit stond als een van de hoogtepunten op mijn to-do lijst van Highway 61, de plaats waar de ‘greatest bluesman of all time’ begraven was.
Greenwood, een relatief klein stadje in Mississippi, maar met een grote geschiedenis in de blues. Het zou op een kruispunt zijn in dit landelijk gebied waar Robert Johnson zijn ziel verkocht om een meester te worden op gitaar. Aangezien de meeste bluesnummers in de beginjaren over hekserij en de duivel gingen, werd deze legende steeds meer kracht toegekend. Het is ook op deze snelweg dat de Empress of the Blues, Bessie Smith, overleden is. Zij werd gezien als één van de meest getalenteerde zangeressen van haar tijd.
Nog één van de vele mysteries die rond Robert Johnson hangt, is zijn zogenaamde begraafplaats. Er zouden drie verschillende plaatsen zijn waar hij zogezegd begraven ligt. Eén daarvan is bij Little Zion Church, onder een grote pecan boom. Zijn grafsteen wordt omringd door kleine “offers” die mensen er hebben achter gelaten uit respect. Dit gaande van lege whiskey flessen tot mondharmonica’s.
Tip: Het graf van Robert Johnson is niet zo eenvoudig om te vinden, maar om het gemakkelijker te maken zijn dit de correct GPS coordinaten die leiden naar Little Zion Church: N 33 33.796′ W 90 12.923′
In clarksdale kan je de mogelijkheid hebben om misschien Morgan Freeman tegen het lijf te lopen, mits je heel veel geluk hebt (noem het zelfs bijna onbestaande), maar hij is wel de eigenaar van een bar genaamd Ground Zero Blues Club. Wij zijn hier dan ook naartoe geweest, maar niemand maakte er echter aanstalten om ons te bedienen, waarna wij dan ook maar vertrokken zijn na een lange tijd. Hoewel het in het weekend, wanneer het iets drukker is en er live optredens zijn, het hier best wel gezellig kan worden lijkt me.
Memphis, de stad die iedereen kent van Graceland, het landhuis van Elvis Presley. Net zoals New Orleans ademt deze stad gewoonweg muziek uit. Overal waar je komt wordt je wel herinnerd aan het rijkelijke muziekverleden van de stad.
Tip: Wij verbleven in de Days Inn by Wyndham Memphis at Graceland, een hotel vlakbij Graceland. Het leuke hieraan is het zwembad in de vorm van een gitaar. Het feit dat het zo dichtbij Graceland is, hielp ook! Je kan hier al verblijven vanaf €100.
Graceland was het eerste dat we bezochten in Memphis. Een must-see als je fan bent van Elvis. Het geeft een perfect beeld van hoe hij leefde tijdens de sixties. Zeker de bekende jungle room is het bekijken waard. Houd er wel rekening mee dat de wachttijden voor een tour snel kunnen oplopen. Wij hadden zelf ook al een vertraging van 40 minuten. Zijn lichaam is ook begraven op het landgoed, in zijn meditatietuin. Om het nog extra dramatisch te maken, was dit de enigste dag dat we regen hadden tijdens ons verblijf in het zuiden.
Nog enkele trekpleisters die de moeite waard zijn in Memphis zijn o.a.:
- The Peabody Hotel, hier hebben ze enkele eenden die elke dag de lift nemen van hun verblijf op het dak tot in de lobby waar ze de hele dag verblijven in de fontein aan de ingang.
- The Gibson Factory: als muzikant kan je dit niet overslagen. Dit is de plaats waar ze de wereldberoemde gitaren maken. Foto’s zijn verboden, maar de tour op zich is zeer interessant. Heel boeiend om te bewonderen hoe ze gitaren maken vanaf nul, allemaal handgemaakt.
- Sun Studio: dezelfde studio waar artiesten zoals Elvis, Johnny Cash en Roy Orbison hun carrières zijn gestart. Zelfs de blues legende Howlin’ Wolf is hier ontdekt. Om op dezelfde plaats te staan waar Elvis zijn eerste single heeft opgenomen is onbeschrijflijk.
- Lorraine Hotel: het hotel waar Martin Luther King is doodgeschoten, nu een Civil Rights museum. Indrukwekkend dat ze alles hebben gelaten zoals het exacte moment toen hij werd neerschoten. Dezelfde auto’s stonden er nog steeds geparkeerd.
Wij hadden het geluk dat er net een kermis aan de gang was net buiten Memphis, het Delta Fair & Music Festival. Het kan niet Amerikaanser dan dit, maar zeer leuk om een keer mee te maken. Ook het ideale moment om dingen te eten die ze bij ons niet echt hebben: zoals corn dogs en fried oreo’s. Ook al klinkt het laatste niet echt appetijtelijk, toch is het enorm lekker. Uiteraard was er ook een cowboy die trucs deed met een lasso, geweer en mes.
St. Louis, bekend om hun Arch, een monument dat van ver al zichtbaar is. Vanaf de top heb je een prachtig overzicht van de stad, zeker als het stilaan donker begint te worden! Onze taxi chauffeur raadde ons aan om de brouwerij van Budweiser zeker te bezoeken en indien we meer tijd hadden, hadden we dit ook zeker en vast gedaan.
In het Missouri History Museum dachten we dat we de Spirit of St. Louis konden bewonderen, maar het bleek om een replica te gaan. Wat we logischerwijs ook hadden moeten weten aangezien het ging om een vrij klein museum. Ze hadden echter wel een authentieke gitaar van Chuck Berry, die geboren werd in St. Louis in 1926.
De beveiligingsagent zei dat we best Lindell Road terug namen op weg naar ons hotel, op die manier zouden we kunnen zien hoe het vroeger was in de stad. Wat we hier te zien kregen waren gigantische landhuizen, huizen om letterlijk jaloers op te worden.
Als je de kans krijgt, stop dan zeker op Delmar Avenue. Hier is een klein snoepwinkeltje dat honderden verschillende frisdranken verkoopt, inclusief frisdrank met cookiedough of bacon smaak. Hun huisgemaakt snoep is verrukkelijk en handig om mee te nemen als snack voor onderweg.
Onderweg van Louisville naar Nashville passeer je ook de geboorteplaats van Abraham Lincoln, misschien wel de bekendste Amerikaanse president aller tijden. Wij waren spijtig genoeg net na sluitingstijd hier dus we hadden niet te mogelijkheid om het te bezoeken.
Nashville, de stad van de country muziek. Muziek is overal aanwezig in deze bruisende stad. Verschillende museums geven je de kans om meer over verschillende artiesten of over country muziek in het algemeen te leren. Voorbeelden hiervan zijn o.a.:
- Country Music Hall of Fame: veel info over artiesten zoals Johnny Cash, Taylor Swift, Willie Nelson, Hank Williams, etc.
- Ryman Studio, het vroegere Old Opry House: de plek waar Elvis na Sun Studio zijn albums kwam opnemen. Wij hadden het geluk om een gids te hebben die basgitaar speelde voor de zoon van Johnny Cash, dus hij kon ons veel interessante informatie geven.
- Johnny Cash Museum: de naam spreekt voor zich denk ik.
Andere bezienswaardigheden die zeker de moeite zijn:
- Grand Ole Opry: neem zeker de backstage tour, hier krijg je de verschillende dressing rooms van de artiesten te zien. Op het podium zelf is een houten circle gemaakt van het hout van het oude Ryman gebouw. De artiesten die hier spelen, staan meestal op deze cirkel, iets dat als een grote eer wordt beschouwd in de wereld van country. Een bonus als je fan bent van de Dukes of Hazard, vlak bij de Grand Ole Opry is hier een museum over waar je foto’s kan laten nemen in de General Lee.
- Bluebird Café: bekend van de show Nashville. Spijtig genoeg zo bekend dat het bijna onmogelijk is om hier binnen te geraken. Buiten kwamen we een koppel tegen dat speciaal 8 uur had gereden om hier binnen te geraken, maar helaas. Dit is de plaats waar veel artiesten bekend zijn geworden.
Als je geluk hebt kan je ook een gratis festival meepikken. Wij hadden het geluk om één van mijn favoriete bands (The Wild Feathers) te kunnen bewonderen in hun thuisstad op ‘Live on the Green’, een gratis festival dat vlak bij ons hotel werd gehouden. Ik kon me geen beter einde inbeelden van ons verblijf in Nashville, één van mijn favoriete steden in de Verenigde Staten.
Bottomline: geniet van de vele roadside diners die je onderweg tegenkomt, het eten smaakt altijd dat tikkeltje beter in die kleine dorpjes waar bijna geen toeristen komen. Neem je tijd onderweg, stop bij dingen die je interessant lijken, zo zijn wij in de buurt van Stanton een winkeltje tegengekomen dat gerund werd door de vrouw van een chainsaw artist. De werken die hij maakte, schitterend! Maar spijtig genoeg te groot om mee naar huis te nemen, ze zullen ons graag zien komen op de luchthaven.
Zo zie je maar, je weet nooit wat je tegenkomt op de open highway, maar dat is net wat een road trip zo uniek maakt!
Foto's
