Van een antipathie naar een sympathie
Van een antipathie naar een sympathie
Amerika? Dat land trekt me nu helemaal niet....
Als er iets is wat ik vaak hoor als het over Amerika als vakantieland gaat, dan is het: dat land trekt me nu helemaal niet! En dan hoor ik mezelf spreken, lang geleden. En eigenlijk is het niet zo gek dat dat wordt gezegd.
Wanneer je films op t.v. ziet die zich in Amerika afspelen, dan gaat het nogal eens over mannen die schik hebben in kettingzagen, meisjes met persoonlijkheidsstoornissen waar een exorcist aan te pas moet komen, malafide verpleeghuizen waar mensen gedood worden vanwege hun verkoopbare organen, seriemoordende kannibalen, enzovoort. En die zullen er misschien best zijn, maar ik heb tot zover het geluk gehad er geen te ontmoeten.
Of dat mensen bij Amerika aan getto’s denken, waar de kansarme jeugd op auto’s staat te springen bij spuitende brandkranen. Hoge gebouwen met ziljoenen mensen op het trottoir, overbevolkte politiebureaus en spoedeisende hulpafdelingen.
Ik wil je graag meenemen naar een paar plekken in Amerika die bij mij een heimweeplek in mijn hart hebben. Eigenlijk geldt dit voor bijna alles waar ik daar ben geweest, maar ik ga gewoon een greep doen.
Reis je in gedachten met me mee?
We vliegen eerst naar Los Angeles. Een vlucht van elf uur waarbij je na drie uur al denkt: waarom doe ik dit? Ben ik gek ofzo?
Dan land je en als je het vliegveld uitkomt, dan ruik je heerlijk Californië. Ik kan de lucht niet beschrijven, maar het is een combinatie van bloesem, stof, zomer en allerlei andere dingen. Neem dan de 1, de highway die je langs de kust van Californië voert.
Je komt door allerlei bekende kustplaatsje en geleidelijk wordt het verkeer minder tot je uiteindelijk na drie dagen in San Francisco aankomt. Geniet van die blikkerende, glanzende oceaan. De ontelbare strandjes waar je nooit iemand ziet en vergeet niet af en toe te stoppen om op zo’n strandje rond te scharrelen en in de vloedlijn naar aparte schelpen of aangespoelde rare dieren te zoeken. Op de diverse strandjes liggen zeehonden te zonnen, fantastisch. De 1 is een weg waarvan je wilt dat hij nooit ophoudt en waar je op welk punt dan ook kunt genieten.
En dan kom je in San Francisco, de leukste stad van de wereld. Je voelt je er meteen thuis en ook veilig.
Wandel een dag door China Town, de grootste Chinese nederzetting buiten China. Als Europeaan steek je overal bovenuit en ik al helemaal. Verbaas je over de winkels en hun waar. Wees niet geschokt als je een zeer elegant Chinees dametje met een figuurtje als een zandloper op hoge hakjes aan ziet komen wiebelen, die het volgende moment een vette fluim op het trottoir deponeert.
Dat is daar nou eenmaal gewoon. Geniet, eet lekkere dingen, bekijk alles. Zelfs de speeltuintjes hebben speeltoestelletjes in de vorm van een pagode, maar vermijd het deel waar ze hun eten kopen. Daar zie je grote vissen in piepschuimen bakjes in een klein laagje water die half liggen te stikken. Hokjes met stapels grote kikkers met een bordje erbij dat je ze niet moet kopen om ze vervolgens vrij te laten.
Ga naar Fisherman’s Wharf en doe dit met het antieke kabeltrammetje en geniet van een sourdough met clamchowdersoup.
Hang over de reling bij de vissersboten en luister naar het gegak van de zeehonden. Slenter langs alle toeristenwinkels met goedbedoelde rotzooi en maak dan die trip naar Alcatraz. Uiteindelijk zul je met pijn in je hart afscheid nemen van deze stad, maar komaan, je moet verder. Er zijn nog enorme stukken Amerika die je moet ontdekken en waar je nog veel vaker pijn in je hart zult voelen als je weg gaat.
Een heel ander deel van Californië is Death Valley:een bijzonder droog, heet gebied.
Het is de op één na heetste plek op de wereld. In Amerika hebben ontoegankelijke gebieden al gauw ‘death’ of ‘devil’ in de naam. Dat betekent dat je je geen illusies hoeft te maken.
Overnacht voor je Death Valley ingaat in Shoshone, een nederzetting met 74 inwoners. Luister aan het begin van de avond naar het huilen van de coyotes en probeer te verzinnen waar die ongeveer zitten.
Badwater is het laagste punt van Death Valley: 282 voet, oftewel 86 meter onder de zeespiegel en moordend heet. Er zal ooit wel een meer zijn geweest, maar dat is nu een gigantische zoutvlakte. Twee dagen ben je er zoet en eigenlijk is dat nog te kort.
Las Vegas. Ik vind dit de geweldigste stad die er bestaat. Voor drie dagen. Na drie dagen ga je mensen doodslaan. Las Vegas slaapt niet en ’s nachts om drie uur is het net zo druk als ’s middags om drie uur, er zijn ook geen klokken.
Overal zijn mensen en auto’s: wandelend, gokkend, drinkend, waggelend. Casino’s staan niet alleen langs de Strip, je hebt ze overal. En buiten de casino’s kun je haast in iedere publieke gelegenheid gokken: bij de wasserette, in de supermarkt, bij het benzinestation, de bakker, enzovoort. Eën casino is misschien zo groot als Schiphol en ze hebben bijna allemaal een thema.
Wil je je klein en nietig voelen? Ga naar de Grand Canyon.
Iedereen weet hoe die eruit ziet van films en foto’s, maar niets haalt het bij de werkelijkheid. Het is immens, imposant en schrikbarend groot. Hij is zestien kilometer breed, zestienhonderd meter diep en tweehonderdtachtig kilometer lang.
In de stilte van de canyons zie je adelaars vliegen en beneden zie je een kronkelend, onbeduidend zilveren lintje, een beekje lijkt het. Dat is de Colorado River die woest stromend 100 meter breed is.
Absoluut geweldig en heel raar is Yellowstone. Eigenlijk is dit een platte vulkaan met overal geisers, kokende poelen, bubbelende zuurpotten en natuurlijk DE geiser: Old Faithful.
Omdat het een natuurgebied is kun je overal oog in oog komen te staan met: bizons, herten, beren, slangen, wolven en ander gedierte dat geen hoge aaibaarheidsfactor heeft.
Amerika, dat land trok me nou echt niet......
Hoe was het in vredesnaam mogelijk?