Dankzij lottoballetje nummer twee

'And the first winner is...number two!', roept de Ranger van het Kanab Field Office als het lottoballetje in het gootje is stilgevallen. 'Yes! That’s us!', juichen wij daar meteen achteraan. We behoren tot de twintig gelukkigen die de volgende dag een bezoek mogen brengen aan The Wave. Een zeer uitzonderlijk gevormd rotslandschap op de grens van Utah en Arizona.

Als we de volgende ochtend vanuit ons motel in Kanab in onze gehuurde Chevrolet stappen is het buiten nog donker. We gaan zo vroeg op pad omdat ons herhaaldelijk duidelijk is gemaakt dat ons een loodzware voettocht door de bloedhete steenwoestijn van de Coyote Buttes North staat te wachten. Het startpunt van die wandelroute bevindt zich op ruim een uur rijden van Kanab (Utah) in de richting van Page (Arizona) en is alleen met een stevige auto bereikbaar. Gelukkig hebben we een betrouwbare en comfortabele SUV gehuurd waarmee we al zonder problemen grote delen van Zuidwest VS doorkruist hebben.

Beladen met vier liter water per persoon, een noodrantsoen van koekjes en crackers en een flinke fles zonnebrandolie verlaten we de Wire Pass Trailhead Parking en stappen een droge kreek (Coyote Wash) in op weg naar The Wave. We passeren verschillende waarschuwingsbordjes die duidelijk maken dat het betreden van dit afgelegen gebied levensgevaarlijk is zonder een goede routebeschrijving. Voor ons maakt dat de tocht nog spannender en bijzonderder. Het A4-tje met foto’s van markante rotsformaties, een toelichtende tekst en enkele GPS-punten die we van de Ranger hebben gekregen blijkt gelukkig een goede gids door het fascinerende landschap.

De wandeling van ruim drie mijl naar de ingang van The Wave is het avontuur al meer dan waard. Nadat we in het begin wat moeten zwoegen over een zandig pad tussen stekelige struiken stappen we de rest van de tocht vooral op een hardere ondergrond van rood-gele rotsen. Om ons heen bizarre, grillige rotsformaties van zandsteen waartussen hier en daar een kurkachtig boompje of uitgedroogd struikje een plek heeft gevonden. De hitte valt eerst nog mee, maar halverwege duiken we toch flink zwetend een van de schaarse schaduwplekjes in voor een pauze. De eerste liter water is daar al snel weggeslobberd en voor de zekerheid brengen we ook nog maar een nieuwe laag zonnebrand aan.

En dan, na een steile klim, staan we er opeens midden in: The Wave. Een perfect gekozen naam, want je bevindt je voor je gevoel in een versteende golf met prachtige doorgroefde, geribbelde wanden. Het zeer poreuze Navajo Sandstone kleurt rood, roze, geel en wit, mede afhankelijk van de invalshoek van de zonnestralen. De kleuren die schitterend afsteken tegen de knalblauwe hemel komen van mineralen en oxidanten die via het grondwater in de steenlagen zijn doorgedrongen. Als je er midden in staat kun je wel juichen van opwinding. Wat we dan ook doen!

Na het juichen en rondlopen genieten we nog lang in stilte van dit wonderschone landschap. Het besef dringt door dat we iets heel bijzonders hebben gezien en meegemaakt, dankzij balletje nummer twee uit het ouderwetse lotto-apparaatje van een Amerikaanse Ranger.

Wil je The Wave ook meemaken? Je vindt alle informatie op de website http://www.thewave.info/index.html . Daar lees je ook hoe je ingeloot kunt worden.