Antelope canyon is één van de meest spectaculaire canyons die ik ooit gezien heb. Het is een zogenaamde slotcanyon: water, wind en hevige modderstromen hebben het zandsteen uitgeslepen tot een hele nauwe kloof. In de Upper Antelope Canyon is ook de allerduurste foto ooit gemaakt: 6,5 miljoen dollar heeft de foto opgeleverd die de naam ‘Phantom’ heeft meegekregen.
Zou dit de reden zijn waarom de canyon, die pas in 1997 door de Navajo-Indianen toegankelijk is gemaakt voor publiek, zo bizar populair is geworden? Of komt dit vanwege de screensaver die Windows in 2009 introduceerde? Feit is, dat deze canyon geen ongebaand paadje meer is.

Ik denk dat wij zelf daarom schandalig veel geluk heb gehad met ons bezoek aan de Lower Antelope Canyon. Ik had vooraf gehoord dat je daar buiten het hoogseizoen voor een klein bedrag extra een ‘fotografenpas’ kon kopen bij de entree (wat inmiddels niet meer mogelijk schijnt te zijn voor zover ik heb begrepen). Om hiervoor in aanmerking te komen moest je een statief en een spiegelreflexcamera kunnen laten zien. Mijn man filmt normaliter alleen, maar bij dit soort gelegenheden komt mijn oude reserve camera goed van pas. Dolgelukkig dat het gelukt was, werden we met een vip-pasje om ons nek door de gids naar de ingang gebracht en daarna mochten we op eigen gelegenheid 2 uur door de canyon dolen. We zijn een paar keer gepasseerd door een grote groep, maar die gingen in een rap tempo voorbij. We hadden de canyon dus nagenoeg de hele tijd voor ons tweeën. Het was betoverend mooi…..de kleuren die telkens veranderen met de stand van de zon, de bijzondere geur, de koelte, de stofdeeltjes die dansen in het licht en de complete stilte.