3. Drie-daagse kajaktocht bij Columbia Gletsjer
Alaska
Verenigde Staten
Imac1963
3. Drie-daagse kajaktocht bij Columbia Gletsjer
Zaterdag 14 juli – Nadat we onze laarzen, regenbroeken en -jassen in ontvangst hebben genomen, is het tijd om de kajaks op de watertaxi te laden. We zijn verbaasd over de grote hoeveelheid spullen die straks in onze 3 kajaks moeten gaan passen. Stoelen, roltafels, 2 tenten, kooktent, kookfornuis, slaapmatjes, slaapzakken en veel meer.
We hebben 2 gidsen Elysa en Liz. De 2 uur durende tocht met de watertaxi naar Glacier Island is al spectaculair. Het is prachtig weer, we zien veel kleine bootjes die op zalm vissen en zeeleeuwen. We worden zelfs verrast door een walvis die vlak bij onze boot zwemt en een aantal keren zijn staat laat zien.
We lunchen eerst op Glacier Island. Terwijl we genieten van een sandwich met chips genieten we van diverse zeehonden die in het water spelen. We horen een vreemd geluid horen en zien dat het een walvis is.. echt geweldig. We peddelen rondom Glacier Island en zien langs de kust verschillende stranden met zeeleeuwen en ons zelfs volgen. Wanneer we kamp willen opslaan begint het net wat te regenen. We eten gevulde wraps en hebben bananabread als dessert en genieten van het uitzicht op de Columbia Glacier. 3 schattige zeeotters blijven ons de hele avond in de gaten houden. Wanneer ik Junior alvast naar bed breng, schrik ik van het kleine formaat van onze tent.
Zondag 15 juli – Left, left, right, more to the right Liz, o.k. now we have one on the left….we peddelen tussen ijsbrokken. Onze kajaks zijn gemaakt van fiberglas waardoor ze lekker snel zijn maar wel kwetsbaar. Na een hele slechte nacht waarbij het alleen maar geregend heeft, een gedeelte van onze kleding helemaal nat is geworden en wij met zijn 3-en in een kleine 2 persoons tent moesten slapen ontdekte we dat er pakijs voor onze strand lag. We hebben zelfs met de regen het record ‘breakdown camp’ verbroken zodat we weg konden gaan voordat we afgesloten zouden worden door het ijs.
Ik heb 2 thermohemden , 2 fleecetruien en een regenjas aan, lange thermo-onderbroek, een broek en erover heen een regenbroek. Een wollen muts en neopreen handschoenen maken mijn setje compleet, echt koud heb ik het niet. Maar de regen slaat in mijn gezicht, het water van de peddels druipt in mijn mouwen, af en toe komt er een golf over de kajak heen. We hebben een tegenwind van 35 km per uur. Geen tijd om even water te drinken of een snack te nemen, want dan drijven we weer helemaal terug. We maken een oversteek naar Columbia Glacier een stuk van 3 km waar je normaal gesproken 1,5 uur over peddelt.
‘We are almost there’ hoor is Elysa zeggen na 2 uur worstelen. Ik ben moe en nat en geniet er niet echt van. ‘You must be kidding’ denk ik. De beach is nog heel ver voor ons uit. Ik merk dat Liz ook moe wordt, en heb het idee dat ik er alleen voor sta. Ik begin hard op te tellen. “Come on Liz 1, 2, 3, 4,…. 97, 98, 99, 100…. nog 100 peddelslagen, dacht ik, dan zullen we er eindelijk zijn, dat kan ik nog wel. Het bleken er 1200 te zijn. Na een worsteling van 3 uur komen we in de stromende regen aan bij een beach. We zijn allemaal uitgeput en kletsnat. Elysa verteld dat ze nog nooit met een groep in zulke zware omstandigheden heeft gekajakt, zeker niet met een kind erbij… hebben wij dat…. We zijn trots op ons zelf maar nog trotser op Junior die het zo goed doorstaan heeft. Wat een conditie heeft hij. De ‘kooktent’ wordt snel opgezet zodat we ergens droog kunnen staan en we droge kleren aan kunnen doen. We blijven het koud hebben. Hot choclolat helpt niet echt. Het is inmiddels 12.30 uur eigenlijk hadden we door willen gaan naar Columbia Glacier en door de icefields willen peddelen, maar we hebben allemaal niet de fut om weer onze natte kleren aan te trekken en in deze hel (woorden van Junior) verder te gaan. We hebben onze camp opgeslagen in de regen en Junior lag om 16.00 uur al in bed alleen maar om lekker warm te worden. De rest van ons lag er om 20.00 uur in. Onze gidsen voelde zich (terecht) schuldig dat ze een te kleine tent voor ons hadden meegenomen. Junior sliep nu bij de gidsen. Zodat wij in ieder geval deze nacht zouden kunnen slapen. Het is vrijwel de hele nacht licht, door de goede slaapzakken heb ik het zelfs niet koud. Regen klettert tegen het zeil boven de tent , de hoge golven van de oceaan, vlak naast ons, houden mij nog lang wakker.
Maandag 16 juli – Het is 06.30 uur, het is droog, de zon probeert zelfs door te breken, we eten snel een boterham en zitten voor 08.00 uur in onze kajaks. We lopen achter op schema en moeten veel peddelen om vandaag dan toch echt bij de Columbia Glacier te komen. Er is vrijwel geen wind en golven. Junior zegt tegen Liz “This is an egg’ (Dit is een eitje). Inmiddels is de lucht blauw, alle besneeuwde bergtoppen zijn te zien, de bomen hebben ineens een groene kleur (in plaats van zwart). We genieten van deze grote weersverandering. Rondom ons zien we een moeder zeeotter spelen met haar kind en zeehonden die ook genieten van het heerlijke weer. Al snel zijn we bij de Glacier en peddelen tussen de ijsrotsen. Door de zware strijd van gisteren kunnen we nu nog meer genieten. We horen alleen het druppelen van smeltend ijs en gaan op zoek naar onze zonnebrand.
We kunnen er geen genoeg van krijgen, we stoppen pas om 15.00 uur. 45 minuten later worden we opgehaald door de watertaxi. We genieten van een late lunch op de beach met een geweldig uitzicht. Tijdens de 2 uur durende terugtocht in de taxi kijken we moe maar voldaan terug naar ons avontuur en verlangen naar een heerlijke douche.
Wordt vervolgd
Foto's
