Ice trekking en een spannende ontmoeting
Alaska
Verenigde Staten
Jelle51
Ice trekking en een spannende ontmoeting
Matanuska vallei
We trekken steeds verder het binnenland in en komen aan bij de Matanuska Vallei. Wat is dit mooi, de vallei is omgeven door bergketens, ijsvelden en rivieren. Hier gaan we wandelen, nee niet zo maar wandelen, maar een zogenaamde ice trek. De Matanuska gletsjer is 5 kilometer breed en vrij stabiel. Wij zijn de enige toeristen en zetten onze tent op vlak voor de gletsjer, Ongelooflijk wat een plek, de mooiste kampeerplek waar we ooit hebben gestaan. Wat een uitzicht! We gaan een kampvuur maken, want het is weer tijd om te smullen, want we hebben zalm gekocht, Errug duur maar we zijn toch al bijna failliet, want Alaska is duur. Wia en onze kok maken de vis schoon en met allerlei kruiden en groenten gaat het op het kampvuur en een uurtje later kunnen we eten. Wat een smaak heeft de vis, nog nooit zulke lekkere zalm gehad. Ook de gepofte aardappelen zijn heerlijk. We kruipen er vroeg in vandaag, Morgen de trekking. Ik wordt om 1 uur wakker en kan niet meer slapen. Ik ga in de tent opening een boek zitten lezen, gewoon bij daglicht want de zon gaat niet onder, het blijft de gehele nacht licht.
We passen onze spijkerschoenen, we krijgen een helm, moeten een formulier tekenen, tja we zijn in de V.S. En voor je het weet heb je een claim aan je broek en dan de gletsjer op. He eerste gedeelte is het ijs pikzwart, Volgende stukken glanzend wit, om vervolgens een gedeelte over te steken wat blauw is. Overal gutst water van de ijsheuvels en verdwijnt in gaten, die prachtig blauw zijn. Het is zwaar lopen, maar we genieten van de omgeving. We lopen een paar uur en krijgen uitleg van een gids. Het blijkt dat de gletsjer, ondanks dat het vrij stabiel is, toch de afgelopen 20 jaar meer dan 30 km. korter is geworden. Het was een leuke trekking we verlaten om een uur of 4 het ijs. We moeten verder en we passeren de grens van Canada weer. Op naar het Kluane NP. We zetten onze tenten op mooie plek aan het mooie turkooizen Kluane meer. Er zijn veel mensen aan het vissen want het is visrijk water.
Het grootste gedeelte van de groep gaat raften, ik hou niet zo van koud water. Geef mij maar een warme douche. Wij gaan een gids huren om het nog niet zo lang geleden ontsloten Kluane Np te verkennen. Vroeg in de ochtend vertrekken wij, onze vrouwelijke gids geeft instructie, hoe te handelen bij een ontmoeting met een beer. Vroeger ging er een geweer mee en als het te gevaarlijk werd, dan schoot men de beer dood, nu gebruiken ze pepperspray, dus we moeten dicht bij haar in de buurt blijfen. We gaan op pad, na tien minuten lopen. Een riviertje en ja hoor geen brug, we gooien boomstammen in het water en verder gaan we. Het gebied is afwisselend bos en open gebieden. Eekhoorns in de bomen en de golden Eagles boven ons. Het fireweed bloeit uitbundig, hier en daar waad een Eland door de rivier. Om een uur lunch, ik baal want nog geen beer gezien. Als toetje eten we wilde aardbeien die overal groeien en wilde frambozen en een soort kleine kruisbessen.
Kluane NP.
We gaan weer op pad geen beer te zien, na een paar uur besluiten we om terug te keren naar ons kamp. We lopen het laatste stuk door het bos, stil en teleurgesteld, er moeten hier toch beren zitten. Jelle!! ja Patrick, kijk eens naast je. Wat!! er loopt een beer vlak naast je, ja zal wel en kijk en schrik me wild, nog geen tien meter bij ons vandaan loopt een grote zwarte beer. Wat moet je ook nag maar weer doen bij een zwarte beer, oh ja hard schreeuwen en dat doet onze gids dan ook. Maar hij kijkt ons even aan wij blijven staan. De beer loopt door, maar buigt dan af en steekt dan vlak voor ons het pad over, het hart klopt me in de keel. SPANNEND! Toch durf ik mijn toestel te pakken om foto's te maken, ik bibber van de spanning, de gids staat met de pepperspray klaar. De Beer kijkt nog even om maar blijft op het pad lopen, wij wachten even en zien hem verderop het bos in gaan.
Snel bekijk ik de foto's. De meeste zijn bewogen, door mijn gebibber, maar de herinnering blijft voor altijd. We zijn bijna aan het eind van de reis door de laatste wildernis. Er volgt nog een blog, waarin we nog meer beren tegen komen..
Foto's
