de laatste wildernis 3
Alaska
Verenigde Staten
Jelle51
de laatste wildernis 3
We verlaten Danali en brengen een dag door in Anchorage, de grootste stad ten noorden van Vancouver, hier wonen bijna de helft van alle inwoners van Alaska. Ik check mijn e-mail en ben blij dat we deze drukke stad weer snel verlaten. Wij gaan op weg door de prachtige Churach mountains naar Seward op het schiereiland. We komen tegen 4 uur aan en het spoelt van de regen. Op de parkeerplaats van een camping, moeten we onze tenten opzetten, omdat het verder een grote blubber zooi is. Tjonge wat een ellende, ik vind kamperen nu echt niet leuk! Er zijn ook huisjes te huur en ik ga navraag doen bij de beheerder van het bedrijf en inderdaad er is nog een huisje vrij, het is zeer eenvoudig maar we hoeven dan niet in de stromende regen onze tent op te zetten. Ook onze reisvrienden willen graag in een huisje, maar wij hebben de laatste, je laat je beste vrienden natuurlijk niet in de kou staan en ze pakken hun slaapzakken uit hun bagage en ze komen bij ons op de grond slapen, want beste vrienden of niet, ik slaap natuurlijk wel met mijn ega in het bed. Later op de avond staan er twee vrouwen van de groep voor de deur, hun tent staat blank, nou ja waar er vier in een tweepersoons huisje zitten kunnen ook zes mensen zijn toch? We hebben een gezellige avond, met een hapje en vooral een drankje, knus slapen we met ons zessen in een kamer. Maar in de nacht hebben we een probleem, er is geen toilet en we moeten over elkaar heen kruipen om naar buiten te komen, ook dit lukt weer en de volgende ochtend is het droog.
Kenai Fjords N.P
We ontbijten met de Eekhoorns, deze komen parmantig naast ons zitten om te kijken of er ook nog iets van hun gading bij zit. Hierna vertrekken we naar de haven van Seward om in te schepen voor een boottocht over het mooiste en meest spectaculaire kustpark van Alaska. We gaan aan dek staan om zoveel mogelijk van de omgeving te zien. Het is koud,dus een muts is wel nodig. De baai is omgeven door steile rotskliffen en als we de baai uit zijn zien we en enorme gletsjer die in zee uitkomt. Boven het water vliegt de prachtige bold eagle, zijn schreeuw wordt weerkaatst tegen de rotsen. Dit beloofd een mooie tocht te worden. We varen een uurtje en we worden al een tijdje vergezeld door een school zwart witte dolfijnen. De boot wordt stilgelegd want op drie uur komt een bultrug walvis aan de oppervlakte, het zwemt even, en duikt dan onder, De kapitein van de boot waarschuwt ons dat we camera in de aanslag moeten houden, want de bultrug zal waarschijnlijk over enkele minuten met een sprong boven water uit komen. Iedereen houdt de adem in en het is doodstil. Na een minuut of 4 denk ik, die kapitein zegt maar wat: als plotseling het dier met een enorme sprong ver boeven het water uit komt. WOW!! klinkt het en de foto's worden gemaakt. Wat was dat mooi zeg,
De motor wordt weer gestart en we vervolgen de reis, de rotsen aan de kust zitten vol met vogels, meeuwen, aalscholvers en heel veel papegaaiduikers. Op het onderste gedeelte zitten de mannetjes van de Steller zeeleeuwen zich uit te sloven, terwijl de vouwtjes liggen te slapen. Om 1 uur komen we bij de Exit glaciër. Er ligt een grote boot voor, maar deze lijkt nietig voor de enorme gletsjer. De motor wordt weer stil gelegd en het wordt al snel duidelijk waarom. Er klinkt een zwaar geluid als een donderslag uit de gletsjer, kippenvel krijg ik ervan, en enkele seconden later zien we een grote brok van de gletsjer in zee storten. Hierna gaat bijna iedereen naar binnen, we varen tussen grote ijsschotsen en het is erg koud. Ik blijf staan, want ik wil niets missen. Ik geniet van de papegaaiduiker en Adelaars. Dan hoor Jelle, kom nou binnen het is veel te koud, nee hoor ik heb het niet koud, want ik zie iets verderop. Tjonge! Een hele school orka's zwemt een paar honderd meter voor de boot. De kapitein heeft ze ook gezien en hij vaart ze tegemoet. Als de dieren vlak bij zijn en de boot ligt stil, kunnen we een kwartier lang genieten van deze prachtige dieren. Er zwemmen een tiental waarvan enkele jongen, herkenbaar aan hun kleine rugvin. Snuivend komen ze op enkele meters van de boot voorbij. Met tranen in mijn ogen zie ik ze verder zwemmen. Het gesnuif zal ik mij altijd blijven herinneren. Helemaal bevroren ga ik dan toch maar naar binnen. We zijn ook bijna bij de haven, weer een dag om van onze reis door de laatste wildernis. Onze beer avonturen komen in het volgend gedeelte aan bod.
Foto's
