Heftig Parijs... heel even dichtbij in Tobago, alias het Paradijs!

Door: LottePost

Geplaatst op Feb 6, 2015

Mijn armen zwiepen automatisch-acrobatisch omhoog en ik trek mijn benen naar mijn navel. In de haast heb ik mijn bikinitop maar half vast gemaakt dus die hangt nu achter mijn oren. Met mijn mond wagenwijd open, om de vreugde en opluchtingskreet 'WOEEAAAAHH' het universum in te kunnen sturen bereik ik het water, om een paar seconden later met vier liter zout in mijn longen en neusgaten weer boven te drijven. Het verse, heldere, frisse water spoelt de laatste restjes van deze 'one hell of a sailingtrip' van me af. Spartelend kijk ik om me heen en laat ik het landschap op me inwerken. Immense bergen omringen me, bekleed met de mooiste kleuren groen. Pelikanen vliegen over mijn hoofd. Ik dompel mijn hoofd nog een keer onder in het heldere water. Ik ben zojuist in het paradijs van Tobago gesprongen...

Een dag later neem ik de omgeving nog eens rustig in me op. Vanaf mijn bankje in de zon zie ik hoe mistige wolken zacht over de met vier kleuren groen bekleedde bergtoppen nevelen. Ze rijzen hoog uit boven 'Pirate Bay'. Pelikanen en andere tropische vogels settelen zich tevreden op de verschillende vissersbootjes. Het water waar ze leven is helderblauw met een vleugje smaragdgroen. Kleine golven rollen het zachte zand op en ik hoor hoe het geluid van de zee zich mengt met de luide en enthousiaste gesprekken van de bewoners, die in het kleine kroegje achter mij ‘limen’. ‘Liming’ staat voor chillen, socializen, gezelling hangen met anderen en is hier ooit uitgevonden. In dit vissersdorpje met de charmante naam ‘Charlotteville’ leer ik de fijne kneepjes van ‘limen’.

De enkele verdwaalde toerist die de weg naar dit uiteinde van het eiland heeft gevonden verdwijnt tegen de gekleurde huisjes die, behangen met sfeervolle party lichtjes, tegen de bergwand plakken. Over de flyer in mijn hand was ik (als voormalig marketing-manusje) in eerste instantie wat sceptisch omdat ik het marketingsausje vrij dik vond. Maar nu ik hier zo zit en meer van het eiland heb gezien blijkt er geen woord van gelogen;
Life’s a breeze on Tobago. It’s slow and scenic pace offers a soothing get-away-from-it-all atmosphere;
This treasure of an island has long remained ‘under the radar’ and so it’s people;
Unpretentious, simple and rustic: the Caribbean as it used to be.

De geur van de zoete roti lucht hangt boven de straat die bezaaid is met honden, kippen en lege rumflessen. Hier lijkt alles te willen groeien: bloemen en bananen, het maakt niet uit. De bus komt hier wel. Maar vaak ook niet. Dus maak je niet druk. Je komt er wel. Of niet. Gelukkig is het shopje met de overheerlijke banencake bijna altijd open. Ga er niet vanuit dat de cake al gebakken is. Alles op z'n tijd. Welke tijd?

Er is 1 bar en die ene bar heeft een haperende tv. Daar zie ik de beelden van de toestand rondom de terroristen in Parijs. Ontzettend heftig. Gevaarlijk. Groots. Impactvol. Het komt zo dichtbij, Frankrijk-Nederland. Maar nu we hier zitten, met minimale middelen tot communicatie, is het eigenlijk ook zo ver weg. De zender wordt weggedrukt. Rasta-man drukt op een knop. Muziek schalt door de speakers. En dus stopt mijn informatievoorziening. Het scheelt maar een paar letters. Parijs / Paradijs. En toch kan het contrast niet groter zijn. Hier gaat het leven gewoon door. Een helder, geel, vrolijk Carib biertje wordt uit de koelkast gehaald. Wat een wereld.