Tobago
Een gewaarschuwde mug telt niet meer mee
Sinds een jaar woon ik weer in Nederland, maar voor die tijd heb ik in het buitenland gewerkt als duikinstructeur. Zo heb ik, nadat ik 2 jaar op Curacao heb gewoond, een paar maand op Tobago gezeten. In mijn blogs zal ik gaan schrijven over de tijd die ik in het buitenland heb doorgebracht. Dit zal volstrekt a-chronologisch gaan, maar geeft hopelijk wel inzicht in het leven in het Caribbisch gebied. Nu eerst een stukje Tobago.
Tobago is het zuster eiland van Trinidad en ligt in het meest oostelijke gebied van the caribbean vlak boven de kust van Venezuela. In tegenstelling tot Trinidad, waar 1.6 miljoen mensen wonen, vele overvallen per dag en ontzettend veel ontvoeringen plaatsvinden, is Tobago een oase van rust. Om twee voorbeelden te noemen: in Trinidad wordt het blanken niet aangeraden om alleen over straat te lopen, terwijl ik op Tobago af en toe werd nagekeken omdat ze nog nooit een blanke gehad die bij hun in het dorp woonde. Verder werden er op Trinidad meer moorden gepleegd dan dat er dagen in een jaar zitten, maar in Tobago was het al nieuws als de geit van de buren was ontsnapt. Helemaal als je, zoals ik, in Speyside gaat wonen. Speyside is een klein dorpje in het noorden op ongeveer een uur rijden van de hoofdstad Scarborough met een inwonertal van een paar honderd. Zoals je wel zult begrijpen: Tobago = rust!
Tussen de uit golfplaat en hout opgetrokken appartementen, staan blokken cement ter grote van een garage met daarop het woord supermarket geschilderd. Dit is denk ik de beste omschrijving van een typische supermarkt in Speyside. Vlees is normaal gesproken niet aanwezig, daarvoor moet je naar de hoofdstad. Gelukkig kun je er terecht voor de meest basale dingen. Vreemd genoeg wordt er ook aardappelpuree verkocht, wat in combinatie met doperwten/wortels/maïs uit blik toch behoorlijk Nederlands aandoet als je dan een paar dagen van te voren ook nog eens een blik knakworst op de kop hebt weten te tikken. Meestal was het echter pasta of rijst met groenten en een stuk vlees wat de eigenaar van de duikschool waar ik werkte af en toe voor me meenam aangezien hij in de hoofdstad woonde. De lokale gerechten heb ik wel vaak gegeten, ik kon ze alleen niet zelf maken. Maar een gerecht als cowheel (koeienhoef), varksenssnuit en hanenkoppensoep was toch niet echt aan mij besteed om de een of andere reden.
In de periode dat ik er was, waren er een paar gevallen van dengue geconstateerd, dus iedereen wordt daarvoor gewaarschuwd. Zo reed er een busje rond met een luidspreker er op die de mensen informeerde over de musquito. Volgens meneer de luidspreker was dit een musquito vol streken. Hij zou ons om de tuin leiden en voor de gek houden. We moesten ons beschermen tegen deze duivelse musquito. En de enige manier om ons te beschermen was ons te laten onderwijzen en de kennis te vergaren over hoe we de sluwe streken van de musquito tegen zouden kunnen gaan. Heerlijk dramatisch dus! Maar goed ik ben deze keer maar eens niet eigenwijs geweest en heb een bus insectenspray gekocht en mn huis even onder handen genomen. Normaal ben ik tegen die zooi want het is puur vergif wat je uiteindelijk ook zelf inademt, plus dat ik geen enkele last van muggenbeten heb. Het feit blijft alleen dat toen ik het aantal beten op alleen mn linkervoet telde ik op ongeveer 65 uitkwam en het zelfde aantal voor de voet aan de rechterkant. (en dit zijn alleen nog maar de voeten) Dat ik niet in het ziekenhuis ben opgenomen vanwege bloedarmoede was me ook en compleet raadsel, maar ik hadgeen muggenbulten, geen jeuk of wat dan ook, dus ik trek me er niet zoveel van aan. Alleen dengue is een iets ander verhaal, dus heb ik me toen maar aangesloten in de oorlog tegen deze duivelse mug en insectenspray gekocht!!!
Nog geen uur nadat ik dit gedaan heb, komt er een vent aan de deur met de mededeling dat hij van het ministerie van public health and safety is en deelt mede dat ze alle huizen gaan sprayen. Mn huisje werd compleet uitgerookt met een of andere zooi. Meer dan een uur uit mn huis duurde het voordat ik überhaupt terug naar binnen durfde. Alle ramen en deuren maar tegen elkaar open gezet, plus de ventilator op maximum om de lucht wat te zuiveren. Het rook nog altijd licht chemisch binnen in… Gelukkig was ik zo slim om al mn eten en andere spullen op te bergen (alles wat eetbaar is in de koelkast) en heb daarna eerst alle borden, messen, vorken etc grondig afgewassen voordat ik het ging gebruiken. Want ook al liep die vent zonder gasmasker rond, als het al het ongedierte verdelgt, kan het ook nooit al te gezond zijn voor mij. Maar ik hoefde me voorlopig dus niet zorgen te maken over dengue muggen....