Wij moeten van het gas af en over op elektrische vervoermiddelen.
In Nicaragua hebben de meesten niet eens een auto en als ze al op gas koken is dat flessengas zoals dat hier 30 jaar gelden ook nog voor kwam.
Zij doen het meeste nog met paard en wagen en de auto's die er rijden zijn vaak slurpende en vervuilende oude bakken.
En zelfs de paarden zien er niet uit als stevige en gezonde raspaarden als hier.
Voor ons is het wel leuk om te zien hoe het oude en het nieuwe zich vermengen in het stadsverkeer. Je kan een beetje beleven hoe het voor onze opa's en oma's en wellicht ook ouders moet zijn geweest toen hier het verkeer steeds moderner en drukker werd. Het heeft wel iets dat paard en wagen verkeer maar of ik terug wil naar die tijd?
Dan het koken in Nica, vaak op houtkachels. Overal zie je oude huizen en schuren die vol hout liggen waar de mensen telkens voor een of 2 dagen stookhout kopen om hun dagelijkse potje op te kunnen koken. Voor een hele week tegelijk kopen hebben ze het geld vaak niet. Loop je door een stad vraag je je in het begin wel af waar die huizen en schuren vol hout toe dienen.
Maar als je goed kijkt, genietend vanaf een terrasje met een lekkere koffie of iets dergelijks zie het echte dagelijkse leven en snap je het al snel.
Over koffie, Nica was mijn eerste vakantieland buiten Europa waar ik echt heb genoten van de koffie, denk met weemoed terug aan de vele lekkere bakken leut die met de diverse mensen daar heb mogen nuttigen. Alleen daarvoor en de lekkere sigaren zou ik al terug willen.