Alleen nieuwjaar vieren op Isla Ometepe Deel 2

Door: MathuBloom

Geplaatst op Jun 6, 2011

Spullen gepakt en iedereen gelukkig nieuwjaar gekust loop ik opgewonden het pad af. Het strand is bezaaid met vuurwormpjes, de hele vloer is aan het lonken en knipogen! Het zijn er zo veel, echt een sprankelend sprookje om over dit tapijt te lopen.
Langs de lagoon, op blote voeten door wilde zanden en onder hangende takken. De wind waait, de padden kwaken, mijn pad is bezaaid met schaduwen en boomwortels.
Het weggetje is makkelijk, de geluiden vertrouwd met zingende krekels en insecten.
Het is warm, ik moet bijna zweten.
Dan hoor ik de golven, mijn strand.
Er zijn geen muggen!!!!

Een enorme figtree omarmd me met zijn bijzondere, golvende wortels die beschermend uit de grond omhoog waaieren. Tussen de bladeren vliegen vuurvliegjes verleidelijk met hun kontjes te zwaaien.
Bij het kampvuur is licht om te schrijven en warmte om thee te zetten tot ik aan de overkant van het meer opeens meer vuurwerk af zie gaan dan tot dusverre, nu zal het zijn.

GELUKKIG 2007!!!!! Denk ik dus maar en schrijf het ter bevestiging in mijn dagboek. Toevoegend:
Ik hoor de golven op het strand ruizen, net als de zee. De maan is drie dagen kort van vol, het gele licht tovert een straal op het water. Die straal wil ik in, ik ga zwemmuuuuuu....!!!

Ik dobber, ik zwem, duik onder en spring omhoog. Draai zo veel rondjes dat ik duizelig word en dobber weer verder. Het water is zo warm.
Ik sta naakt en kijk, de warme wind blaast mij droog en geeft me kippenvel. Hoe kan ik niet blij zijn met zo’n leven.

Uitbundig, lustig, vrolijk, verfrissend, fantastisch, bijzonder, heerlijk. Ben helemaal schoon en ready. Er lopen honderden beestjes over me heen en ik heb de geur van kampvuur in m’n vel. Wat kan ik nog meer wensen?
Mijn omgeving haalt alle wonder in mij naar boven, ik ben omringd door zoveel inspirerends dat andere mogelijke zorgen ver weg zijn. Mijn levensbehoeften zijn voorzien en ik hoef alleen maar te observeren. Eenzaamheid komt niet in me op, ik ben te druk met tevreden zijn.

Met noodles kijk ik dromerig naar de vuur beestjes om mij heen, mieren blijven me irriteren maar deren me niet. Ik schrijf idealistisch:
Dit is leven,dit is wie ik ben, hier wil ik zijn, dit is wat ik wil doen. Was de wereld maar veilig en onbezorgd. Zonder regels en wetten, zonder volgebouwde plaatsen en veel te veel mensen. Er moeten meer plekken zoals hier zijn. Iedereen moet dit ervaren, maar iedereen is te veel. Ach, ik ga in ieder geval nooit stoppen. Daar is geen reden voor. Het leven is een prachtige speeldoos, je danst rond op vrolijke muziek en opent jezelf aan iedereen die nieuwsgierig is.

Het oude licht van de sterren schijnt helder naar beneden als ik naar ze omhoog vlieg in dromenland.

Ik word wakker van gezoem, een kolibrie hangt boven mijn hoofd zich af te vragen of ik zoet ben of niet, ze ruikt in ieder geval niets. Helikopterend hooverd ze weg tussen de lianen.
Er is een wolkendek over ons heen getrokken en de zon prikt met stralen door een gat, 2007 is begonnen.....