Zondag, eens niet naar opa en oma
Isla de Ometepe
Nicaragua
Corriedewinter
Zondag, eens niet naar opa en oma
We zijn met de ferry overgestoken naar het Isla de Ometepe. Dit eiland ligt in een enorm zoetwatermeer: Cocibolca (zoete zee). Het bestaat uit twee vulkanen: Concepcion en Madeira, die door een lavabrug zijn verbonden.
Het is zondag en we doen wat de locals doen:eerst naar de kerk en dan naar het strand.
In de kerk zijn de kinderen aan het oefenen voor de H.Communie, dus dat houden we al snel voor gezien. We leiden teveel af.
Het is erg druk bij het strand, daarom gaan we wandelen in het naastgelegen bos.. Daar leeft een groep brulapen en die wil ik wel eens zien. Ze liggen helaas allemaal hoog in een boom te slapen, met hun rug naar ons toe. Ik had het kunnen weten:siësta.
En wat doe je dan verder op zondagmiddag? Naar de Rodeo natuurlijk. Rijden op koeien, maar vooral op stieren, want daar scoor je mee bij de dames.
We zitten op houten tribunes rond een arena. De koeien en stieren staan in een soort sluis, afgesloten door een hek. Daarboven, op de tribune speelt een orkest. Het lijkt wel een ijshockeywedstrijd: Als het orkest luid en vals begint te spelen, gaat het hek open en komt er een stier of koe de arena in.
Het eerste waagstuk is het dier grijpen en stevig aan een paal vastbinden.
Hij krijgt een singel (stevige band) om zijn buik voor het houvast, de grootste durfal gespt sporen om, springt erop en de rest van de waaghalzen daagt de stier uit. Als hij dichterbij komt, weten ze niet hoe hard ze moeten rennen om in de hekken te klimmen. Slapjes hoor.
Na twee uur en zo’n tien stieren zit de rodeo erop. Volgende week weer? Nee, want opa en oma rekenen op ons.
Foto's
