Ken je het verhaal van de ezel, de steen en het kratermeer?
Ken je het verhaal van de ezel, de steen en het kratermeer?
Na een lange reis, eindelijk aangekomen in Nicaragua. De eerste stop is hostel paradiso aan laguna de apoyo. Een prachtig kratermeer met warm, helder en schoon water. De eerste dag rustig aan gedaan, beetje dobberen op een binnenband, dus de tweede dag tijd voor actie! De kajaks mogen gratis gebruikt worden, dus dat was het plan. Jen vroeg de barman hoe ver de overkant was en aangezien het maar 3km bleek, was dat ons doel voor die dag. Rond 12u bleken er twee kajaks vrij, dus snel in actie voordat ze weg zijn. Na tien minuten vroeg Jen of ik water mee had. Ja, ongeveer driekwart (half liter) flesje. Wat bleek: hij had niks mee... mmm, dejavu van onze jungletocht in Maleisië. Halverwege (dachten we) werd het toch best heet en ik zag mijn geest al dwalen met alleen een bikini, geen hoofdbescherming en geen panadol. Het flesje water was al zo goed als op en de overkant was niet zo dichtbij als gedacht (dejavu nummer 2). Stug door peddelen, zodat we aan de andere kant in het water konden duiken en mijn hoofd verkoeling kon krijgen. Bijna bij de overkant zien we een vuilnisbelt (dejavu 3), waardoor we niet konden zwemmen. Aargh, dan maar terug, maar we waren stuk, kapot moe! Op pure wilskracht hebben we de terugtocht ingezet en ik dook meteen het water in. Wat bleek: het meer is 6km en we hebben 12km gekajakt.... mijn sportjuf zal trots op me zijn! We zijn echt meester in het doen van foute keuzes, zegt de master of disaster. Vandaag valt de spierpijn in het niet bij de verbrandingspijn. Morgen maar een dagje markt in Masaya en de volgende dag richting Granada.