Bon bini na Boneiru (1)
Bonaire
Nederlandse Antillen
Corriedewinter
Bon bini na Boneiru (1)
‘O, island in the sun’, dit liedje van Harry Belafonte speelt nog steeds in mijn hoofd. Toen ik dit lang geleden voor het eerst hoorde, had ik niet kunnen denken dat ik er ooit zou komen.
En nu ben ik er, de reis is gedeeltelijk betaald met de vorig jaar gewonnen reischeques van NBBS.
Onze standplaats is Captain Don’s habitat, een gezellig hotel met bijzonder vriendelijk personeel.
Het hotel heeft een huisrif voor de deur, waar je zo naartoe kunt zwemmen. Vanaf het terras aan zee kijk je uit op het onbewoonde eiland Klein Bonaire, hét eiland van Harry.
Na een eerste relaxdag met wat snorkelen voor de deur gaan we de huurauto ophalen in Kralendijk, een half uurtje lopen langs de Kaya J.N.E. Craane, waar de restaurants gevestigd zijn. Bij Karel’s Beach Bar maken we een stop en we lunchen er tegenover bij Restaurant Zeezicht, een aanrader. We hebben een kleine personenauto besteld en dit is achteraf een minder goede keus. De wegen zijn namelijk niet overal goed en je moet vaak off road rijden, zoals in NP Washington Slagbaai. Huur dus vooral een jeep of pick-up truck, ook handig voor je duikspullen.
Rincon
Onze eerste tocht gaat naar het noorden, naar Rincon, de oudste nederzetting van het eiland, gesticht door de Spanjaarden. Hier woonden de slaven die in de zoutpannen in het zuiden werkten. We maken een dorpswandeling, bekijken de kerk en de likeurstokerij, waar cactuslikeur wordt gestookt.
‘Rose bar en restaurant’ ziet er aantrekkelijk uit. Het lijkt nog het meest op een snackbar in de open lucht. Luxe hoef je hier dus niet te verwachten, wel veel vriendelijkheid. We kiezen een tafeltje onder de bomen en maken een praatje met Melfina, de eigenaresse. Ze ontvangt veel gasten uit Nederland; het restaurant is populair voor werklunches met delegaties uit andere Nederlandse gemeenten. Ik zie inderdaad een groep heren en dames, strak in het pak, met laptops in de weer. De stropdas wel los, maar de panty blijft aan.
Carnaval
Melfina nodigt ons uit om de volgende dag terug te komen voor het kindercarnaval. Er zal een optocht zijn en onderweg zijn er diverse optredens.
Carnaval is een groot feest op Bonaire; zowel volwassenen als kinderen kijken ernaar uit. Er wordt een heel jaar gespaard om de kostuums te bekostigen en er wordt druk gerepeteerd. Het is fantastisch om juist het kindercarnaval mee te maken omdat het zo kleinschalig is. Wij worden als vanzelf bij de voorbereidingen betrokken: In het clubhuis van de voetbalclub, geschonken door de Postcodeloterij, maken we foto’s van de prinsen en prinsessen, die als echte sterren poseren.
De muziek is oorverdovend, gelukkig zijn er voor iedereen gratis oordopjes beschikbaar, die grappig uitsteken. De optocht duurt uren, want de groepen trekken wel drie keer door het dorp. Ik verveel me geen moment en vind het jammer dat het is afgelopen.
Zoutpannen
Een tweede route rijden we langs de westkust naar het zuiden om te snorkelen en de zoutpannen te bekijken. Ongeveer zeven kilometer na Kralendijk begint de zoutpan. De hoge bergen zout zie je al in de verte liggen. Het zout wordt als volgt gewonnen: grote bassins worden gevuld met een laagje zeewater. Door de zon wordt er telkens een hoeveelheid zeewater verdampt, er wordt een nieuwe hoeveelheid ingelaten, dit verdampt ook en zo ontstaat er een laag zout op de bodem van het bassin. Ongeveer een keer per jaar laat men het bassin helemaal drogen en wordt het zout opgeschept. Vroeger werd dit werk door slaven gedaan die bij de zoutpannen in kleine huisjes moesten overnachten en alleen in het weekend naar hun huis in Rincon mochten, ongeveer zeven uur lopen!
De piepkleine oranje en witte huisjes zijn niet te missen, ze vormen een indrukwekkend monument uit de tijd van de slavernij.
Ik ben hier stil.
Foto's
