Beklimmen van de Christoffelberg
Nederlandse Antillen
Noord en Midden Amerika
ManonVerijdt
Beklimmen van de Christoffelberg
Als je op zoek bent naar nieuwe, avontuurlijke en sportieve vakantieplekken, dan zal Curaçao niet snel in je opkomen. Als het niet voor mijn stage was geweest, dan was ik hier dus waarschijnlijk ook nooit terecht gekomen. Maar wat verbaast dit land me! Vandaag kunnen jullie een stukje lezen over de Christoffelberg en in mijn volgende artikel(en) hoop ik nog veel meer te kunnen vertellen over dit eiland in Midden-Amerika.
De Christoffelberg dus. Het hoogste punt van Curaçao, maar met zijn 372 meter absoluut geen hoge berg. Vooral niet als het vergelijkt met al die verhalen op Mountainreporters over 4000 meter klimmen, en tochten van meerdere uren of dagen. Toch hoop ik dat jullie zin en tijd hebben om dit te lezen, want misschien kan ik jullie nog eens inspireren om hier heen te gaan!
Het is redelijk vroeg als onze wekkers gaan. De klok tikt net half 6 aan, als ik uit mijn bed spring om te beginnen aan deze dag. Ik heb er zin in, want het wordt de eerste zeer inspannende dag van mijn verblijf hier. De Christoffelberg is gelegen in het gelijkgenaamde Christoffel National Park en hij is te vinden richting het meest westelijke puntje van het eiland. Een goede tip is dan ook om een eigen auto te huren om het eiland te verkennen! Eenmaal aangekomen bij de ingang, moet je even parkeren om een kaartje te kopen. Als entree betaal je 25 Antilliaanse guldens, wat overeenkomt met ongeveer €12,50. Vervolgens wordt de slagboom geopend, als startsein voor je avontuur.
De eenrichtingsweg is al een avontuur op zichzelf. De wegen zijn niet veel breder als mijn oude Volkswagen Golf, het asfalt is meerdere malen improvisatorisch gerepareerd en een goede stel goede banden en een volle tank zijn vereist. Met hellingen tot 17% is het een ware uitdaging om de parkeerplaats te bereiken. Boven op een van de heuvels moeten we letterlijk stoppen, omdat we de afdaling niet kunnen zien. De adrenaline giert dus al snel door mijn lijf en ik prijs me gelukkig dat ik niet de chauffeur ben vandaag.
Heel lang duurt de rit echter niet. Na een aantal bochten bereiken we de voet van de berg, en vanaf deze plek zullen we dan ook moeten wandelen. De top prijkt al prominent boven alle cactussen voor ons uit, en ondanks de geringe hoogte ben ik benieuwd naar mijn komende ervaring op deze berg.
Het begint rustig en gestaag. Een klein paadje, natuurlijk onverhard, tussen de cactussen en het struikgewas kronkelt langzaam voor ons uit. Een prima gevoel, is wat er door mijn hoofd gaat, maar dat duurt echter niet heel lang. Het pad verandert van vlak naar stijler en de rotsen en stenen zijn niet meer te vermijden op het pad.
Ik dacht een goede keus gemaakt te hebben om met dit tropische klimaat mijn wandelsandalen mee te nemen in plaats van mijn wandelschoenen, maar dat blijkt toch een beetje een vergissing. De hoeveelheid rotsen neemt alleen maar toe, en het simpele wandelen wordt langzaam ook soms klimmen op handen en voeten.
In combinatie met mijn 6kg zware tas, vanwege mijn zeer overbodige 3 camera lenzen, gutst het zweet dan ook al heel snel over mijn hoofd, maar ook medewandelaars zonder tas lijken het warm te hebben. Vandaar waarschijnlijk dat Curaçao 2 belangrijke regels heeft betreffende de wandeling. Ten eerste is genoeg water een must. Er wordt aangeraden om 2 liter mee te nemen, dus laat die grote cameralens thuis en til in plaats daarvan maar wat water. Ten tweede zijn de openingstijden beperkt. Tussen 6:00 en 10:00u mag je de berg beklimmen, maar daarna niet meer. Ik snap het volkomen!
Nu verder met de hike, want ik was er nog lang niet. Het wandelen escaleerde dus tot klimmen en klauteren, en mijn stevige tred werd steeds langzamer. Ik mag van geluk spreken dat we er relatief vroeg waren, want ik vind het persoonlijk altijd zeer vervelend als andere mensen op mij moeten wachten tijdens een hike. Uitzichten zijn moeilijk te zien, omdat je alles bedekt is met begroeiing. Dat geeft toch weer een stukje doorzettingsvermogen om nog hoger te gaan.
372 meter lijkt niet veel, maar het valt qua moeilijkheidsgraad dus best wel tegen. Zie je het al voor je, door een kloof van niet meer dan 60cm klimmen, om nog hoger te komen? Het duurt ongeveer een uur voordat je boven bent, maar wauw, wat is dat het waard! Een uitzicht zoals ik nog nooit eerder heb gezien. Bij het beklimmen van een berg heb je vaak nog omliggende bergen waar je tegenaan kijkt, maar dat is in dit geval absoluut niet zo. Hou je staande in de harde wind en kijk naar links, daar is Westpunt met daarachter de zee. Draai je je om dan zie je ofwel de oostkust, ofwel de westkust met tevens daarachter de zee. Ik kijk letterlijk naar het einde van de wereld.
Het is een zware klim om boven op de Christoffelberg te komen, maar mocht je plannen hebben of nu gaan maken om naar Curaçao te komen, vergeet dan vooral je wandelschoenen niet! Het is het uitzicht volledig waard! Curaçao is maar een klein eiland, maar ik denk dat het veel meer te bieden heeft dan de vele strandjes waar vaak als eerste aan wordt gedacht.
Foto's
