Mexico Yucatan: pelota, piramides en Maya's
Yucatan
Mexico
Lsteentjes
Mexico Yucatan: pelota, piramides en Maya's
Na de vakantie op de Azoren met volop natuurschoon, willen we nu graag een reis maken door een land met wat meer de nadruk op de cultuur. En waar kan dat beter dan in Mexico, met zijn oude beschavingen van de Azteken, Tolteken en natuurlijk de Maya’s?
Zo pakken mijn vriend en ik in november 2006 onze koffers voor een autorondreis van twee weken door het oostelijk deel van dit land om de wereld van de Maya’s – en nog heel veel meer! – te ontdekken.
Na een lange vlucht komen we laat in de avond aan in Cancun. Hier verblijven we twee nachten, aangezien ik toch wel nieuwsgierig ben hoe deze grootste badplaats van Mexico eruit ziet. De volgende ochtend nemen we dus de bus naar de hotelzone van Cancun, dat in het Maya “pot van goud” betekent. Dit slaat vast op de witte poederstranden die twintig kilometer lang voor de kust liggen. Cancun is een grote, erg Amerikaans aandoend toeristenoord met veel winkels, grote luxe hotels en genoeg uitgaansgelegenheden.
Persoonlijk trekt ons dat niet zo aan, dus we halen snel onze auto op om op weg te gaan naar Chichen-Itza, de eerste Mayaruïne op onze reis. Dit tempelcomplex ligt op 2,5 uur rijden van Cancun via een zeer goede snelweg. Het landschap in dit gedeelte van Mexico is begroeid met dor struikgewas en is zeer vlak.
In Chichen-Itza aangekomen, gaan we eerst lunchen bij de ruïne. De grootste drukte bij deze ruïnes is altijd vroeg in de ochtend – als alle bussen arriveren – dus aan het einde van de middag heb je de ruïnes bijna voor jezelf en is het ook minder heet.
Langs de toegangsweg naar de ruïne zitten tientallen Maya-indianen die hun kleden en souvenirs aan toeristen proberen te verkopen, maar iedereen heeft zijn blik alleen maar gericht op waarschijnlijk het bekendste beeld van Mexico: de 30 meter hoge tempel van Kukulkan! Deze zeer steile, perfect symmetrisch gebouwde piramide kon vroeger beklommen worden, maar na een dodelijk ongeval is dit nu verboden. Kukulkan is de Maya-naam van de slang die langs de noord trap is gebeeldhouwd. Exact op 21 maart zorgt het zonlicht ervoor dat het net lijkt of de slang de trap afglijdt en in de grond verdwijnt.
Hieruit blijkt dat de Maya’s heel erg ontwikkeld waren wat betreft bouwkunst en astrologie, maar zij hadden ook een wat gewelddadiger kant. De film Apocalypto van Mel Gibson liet dit misschien op wel heel expliciete wijze zien, maar de Maya’s brachten vanuit hun geloof wel degelijk rituele mensenoffers. Dit blijkt o.a. uit de Heilige Ceynote (diepe bron), waarin na opdregging behalve beeldjes, jade en goud ook beenderen zijn gevonden, ook van kleine kinderen.
Bovenop de tempel van de Krijgers staat Chac-Mool, een beeld van een liggende man op wiens schoot vroeger de schaal rustte waarin de harten van slachtoffers werden gelegd.
Tenslotte bevindt zich hier ook het grootste pelotaveld van heel Latijns-Amerika. Pelota is een balspel waar de spelers een grote zware rubberen bal moesten verplaatsen zonder hun voeten en handen te gebruiken. Het doel was de bal dan door een in de muur bevestigde stenen ring te krijgen. Op de muur van dit veld zijn nog allerlei afbeeldingen bewaard gebleven, waaruit blijkt dat krijgsgevangenen moesten spelen en tenslotte de dood vonden door onthoofding.
Nog vol van alle indrukken, vervolgen we onze reis naar Merida. Dit is de hoofdstad van Yucatan en wordt ook wel de “witte stad” genoemd. Het is een koloniale stad en de geschiedenis ligt er op straat. Wij maken een stadswandeling, bezoeken de kathedraal, lopen langs de prachtige villa’s en eten wat op Plaza Hidalgo. Hier worden we omringd door straathandelaren en muzikanten, wat een levendige sfeer geeft. Merida is dé plaats om hangmatten van sisal te kopen. Er is een grote werkplaats annex winkel waar Maya-indianen de mooiste dingen maken en verkopen.
De volgende dag bezoeken we op weg naar Uxmal een oude sisalplantage: Ochil genaamd. De meeste plantages hier zijn óf vervallen óf er is een luxe haciënda van gemaakt. Deze plantage is echter in de oude staat gelaten, maar wel hier en daar iets gerestaureerd. Binnen is een museum, waar uitgelegd wordt hoe er van de agavepalm sisaltouw werd gemaakt.
Hierna zijn we erg benieuwd naar Uxmal, onze tweede Maya-ruïne. Uxmal is minder uitgestrekt dan Chichen-Itza, maar zeker niet minder mooi! Het terrein heeft meer hoogteverschillen, dus op veel plekken heb je een onwerkelijk mooi uitzicht over de stad en de omgeving. Hele gebouwen zijn bewaard gebleven, die bovendien prachtig gedecoreerd zijn. De grootste piramide- die van de Tovenaar – mag ook niet meer beklommen worden. Hij steekt zover boven de omgeving uit, dat wij hem ’s avonds tijdens het klank- en lichtspel vanuit onze hotelkamer kunnen zien!
Tot slot toch nog even een luguber verhaal: de lichamen van de slachtoffers werden na het uitnemen van het hart van de trappen van deze piramide naar beneden gegooid......
Foto's
