Yucatan
Yucatan
Mexico
Silver
Een dagje Vallaladolid
Valladolid. Zaterdag 12 maart 2011.
Nu we weten hoe laat en waar te vertrekken zijn we op tijd bij het juiste busstation voor ons dagje Valladolid.
We zijn er al eens eerder geweest en het was zo goed bevallen dat we de stad nogmaals met een bezoek wilden vereren.
Deze keer niet de ADO met gratis WIFI en films aan boord maar met de goedkopere Mayab bus van Playa del Carmen naar Valladolid.
Dit betekent langere reistijd, vaker stoppen en via kleine dorpjes rijden. (dik 2 1/2 uur) De ADO stopt alleen in Tulum. (iets minder dan 2 uur rijden)
Bij aankomst is het meteen weer vertrouwd. Echt veel is er niet veranderd in Valladolid.
Wel missen we de verkoopsters op het centrale plein bij de grote kerk.
In het grote gemeentehuis bij het centrale plein is ook een kamer van de plaatselijke VVV open. Hier liggen diverse wandelroutes door de stad voor het grijpen.
Wij pakken die met de langste wandeling met de bedoeling deze ook te lopen en niet zoals de Amerikanen doen, met een taxi van kerk naar kerk.
De vorige keer was het ons niet gelukt om ze helemaal te lopen.
Het is een wandeling van +/- 6 kilometer via diverse kerken van Valladolid.
Je ziet veel van de stad omdat je in diverse wijken komt. Dat is ook de reden om deze wandeling te kiezen je ziet alle facetten van de stad.
We kiezen maar de kant van de weg waar schaduw is dat loopt iets prettiger. We lopen langs typisch Mexicaanse huizen in een typisch Mexicaanse stad, alle straten zijn zo recht mogelijk en overal is eenrichting verkeer. En trottoirs zijn niet zo als in Nederland. Als ze al aanwezig zijn.
De route volgen is gemakkelijk en al snel kom je bij bijzondere dingen uit.
Het zijn niet alleen kerken die gemarkeerd zijn op het kaartje. Musea en kunstwinkels staan er ook op.
Je komt regelmatig vrouwen in traditionele kleding tegen die groente en fruit verkopen op straat. Ook zie je goed het verschil tussen rijk en arm, de route loopt door alle wijken.
Wij hebben echter nooit een onveilig gevoel gehad.
In de stad voelt het nog warmer aan dan in Playa aan de kust. Regelmatig wordt er een bankje bezocht om even te drinken en bij te komen, maar ook om gewoon te genieten van alles wat er te zien is.
We zien auto’s waarvan we verwachten dat ze het niet meer doen maar even later komen ze gewoon voorbij kachelen. In Nederland zou zelfs de sloper ze niet meer willen.
Maar Hummers en andere grote, zware en benzine slurpende wagens zijn er ook zat.
Benzine kost +/- 0.50€ dus dat is wel te doen in vergelijking met onze prijzen.
Mexicanen kunnen de hele dag eten dus zijn de restaurants ook de hele open, en dat is maar goed ook. Je kunt er buiten lekker eten ook heel goed wat drinken. Heerlijke fruitdrankjes lekker vers gemaakt en heerlijk koel.
Het is leuk om in een plaatselijk tentje wat te gaan eten, zeker als je de taal niet machtig bent. Altijd spannend wat er op het bordje komt.
Tijdens onze wandeling komen we langs een restaurant dat er erg uitnodigend uitziet en waar vele Mexicanen al van een maaltijd genieten.
We bekijken de kaart en willen wel iets bestellen. Blijkt dat wat we uitzoeken pas na 5 uur verkrijgbaar is. Dan maar iets aanwijzen waarvan we vermoeden dat we weten wat het is en wachten rustig af.
Is het iets dat je niet wil, geen nood vaak is het niet duurder dan 2 of 2.5 euro. Aan de kant zetten en iets anders bestellen.
Iets aanwijzen dat bij je buren op tafel staat helpt ook al vaak.
Wel is het zo dat niet altijd alles gelijktijdig op tafel komt zo als wij dat hier gewend zijn. De een heeft al de helft op als dat van de ander nog moet komen. Althans dat is ons vaker overkomen.
Maar lekker, vaak moest ik mijn vingers tellen om te controleren of er niet een was mee opgegeten.
Ook zo iets, eten zonder bestek. Je krijgt het wel als buitenlander maar je ziet de locals toch vaak bepaalde maaltijden zonder bestek eten. Gewoon meedoen en lekkeer genieten, daarom staan er ook altijd van die hele grote servethouders op tafel.
Wel even kijken wat met en wat zonder bestek gegeten wordt.
Na de lasagne en een flinke portie tortilla’s en natuurlijk een veel te grote smoothie vervolgen we onze route door de stad.
Na een uur of 5 door de stad slenteren zijn we weer terug bij het busstation en is het 10 minuten wachten op bus richting Playa.
We hebben nog anderhalf uur voor zonsondergang en kunnen onderweg nog wat genieten van de dorpsgezichten en de mooie natuur waar we aan voorbij rijden.
De chauffeur van de terugweg kiest ervoor om binnenwegen te rijden waar we op de heenweg vaak over de snelweg gingen. Dit is wel leuk, nu zien we ook wat meer kleine dorpjes. Het vreemde is dat de reistijd niet langer is.
Als we laat in de avond op onze kamer komen zijn we moe maar voldaan van weer een leuke dag in Yucatan.