Moderne weldoener
Moderne weldoener
Toen we in de zomer van 2010 in San Cristóbal de las Casas waren hebben we ook een bezoek gebracht aan een klein streekmuseum, gewijd aan de indiaanse bevolkingsgroepen Tzotzil en Tzeltal, afstammelingen van de oude Maya’s. Dit streekmuseum wordt gerund door Sergio Castro, een moderne weldoener van inmiddels bijna 70 jaar.
Opstanden van de Zapatistas, militaire belegeringen: het maakte Sergio Castro allemaal niets uit. De van huis uit landbouwingenieur trekt vandaag de dag nog steeds de bergen in rondom San Cristóbal om de leefomstandigheden van de indiaanse bevolking te verbeteren. Hij doet dit werk al 40 jaar.
De meest tijdrovende taak van Sergio Castro is het verzorgen van (voornamelijk brand-) wonden van de indiaanse bevolking. Hiervoor bezoekt hij alle uithoeken van de streek. Door het drinken van vervuild rivierwater verspreidt zich een darmparasiet, welke neurologische aandoeningen als epilepsie kan veroorzaken. Omdat (kook)vuur de centrale plaats in elke hut is, komen veel mensen tijdens een aanval van epilepsie in het vuur terecht. Dit zorgt voor veel pijn en ernstige verminkingen. Sergio Castro liet weten, dat de slachtoffers bij voorkeur niet naar een ziekenhuis willen, omdat een aantal artsen te rigoureus te werk gaat wat betreft het amputeren van ledematen. Na een week of twee worden de patiënten weer uit het ziekenhuis ontslagen, terwijl verzorging veel langer nodig is.
Sergio Castro geeft ook voorlichting aan de indianen over hygiëne (rivierwater koken voor gebruik, varkensvlees goed doorbraden etc.). Zo hoopt hij besmetting door de parasiet en verspreiding ervan te voorkomen.
Verder brengt hij schoolmateriaal als schriften en potloden naar de dorpen. Verspreid over het hele gebied worden schooltjes met soms latrines en douches gebouwd. Hiervoor moet het dorp zich verenigen, een "aanvraag" indienen, zelf meehelpen bouwen en de school onderhouden. Daar is dan een "schoolraad" verantwoordelijk voor.
Vanuit zijn oude vak landbouwingenieur leert Sergio Castro de indianen die een klein stukje grond bezitten zich te verenigen om niet allemaal dezelfde gewassen te kweken. Door deze differentiatie betekent een slechte oogst van een gewas niet, zoals vroeger, meteen helemaal geen inkomen. Verder heeft hij ze geleerd de grond in terrassen aan te leggen en niet overal lukraak alle bomen weg te kappen, zodat er minder erosie plaatsvindt.
Zijn goede werk financiert hij uit giften, ondermeer van bezoekers aan zijn museum aan de Calle Guadalupe Victoria 38 in San Cristóbal. Daar laat hij dia’s zien en geeft hij tekst en uitleg bij de kleding en de gebruiken van de inheemse bevolking. Hier zijn meer dan 100 verschillende klederdrachten met bijbehorende "huipiles" (poncho's), hoeden, sjaals, houten schoenen, stokken, riemen etc uitgestald.
De volledige opbrengst van het museum en de daar gegeven donaties worden rechtstreeks voor de diverse projecten ingezet. Sergio Castro is een zeer bijzondere man. Zie ook het op Youtube geplaatste filmpje
Voordat wij onze vakantie in Midden-Amerika beëindigden hebben wij onze verbandmiddelen en medicijnen die we (gelukkig) niet nodig hadden achtergelaten bij een tussenpersoon, waarvan wij de zekerheid hadden dat die de bewuste spullen bij Sergio Castro zou afleveren.
Verder verwijs ik naar de tip en de foto van Sergio Castro, die ik vandaag heb geplaatst.