we're stuck on the balcony

Door: Twalia

Geplaatst op Jan 14, 2012

’s Ochtends zitten we al vroeg in de auto, want er staan immers veel reiskilometers op het programma. Twan voelt zich niet helemaal lekker, maar aangezien Lia geen rijbewijs heeft, moet hij toch achter het stuur kruipen. Op deze laatste dag van onze autorondrit door Yucatan staan nog een paar maya tempel complexen op het programma waar we iets langer dan gepland blijven hangen. De zon is al lang verdwenen als we aankomen in Playa del Carmen, een plaatsje aan zee. Hier zijn we drie weken geleden aangekomen. Na een weekje relaxen in een rustig hotelletje zijn we begonnen aan het rondje door Yucatan. Deze weken waren erg intensief; we hebben in korte tijd veel gezien, indrukken opgedaan en heel wat kilometers afgelegd. We hebben de pijp dan ook helemaal leeg als we weer bij het hotel in Playa del Carmen aankomen. Als we inchecken bij de receptie wacht ons een kleine verrassing. Tijdens ons eerste verblijf hadden we een kamer op de begane grond, een beetje achteraf in een hoekje van de tuin. Lia heeft toen tijdens het uitchecken gevraagd of het mogelijk is om na onze rondreis een kamer met zeezicht te krijgen. En ja hoor, we krijgen een kamer op de hoogste verdieping van het complex met vanaf het balkon zeezicht. Hoewel het al na tienen is, wil Lia toch even verifiëren of we echt zeezicht hebben. Helemaal enthousiast staat Lia op het balkon en roept ze Twan. “Kom nou even kijken, we hebben een heel mooi uitzicht.” Hoewel Twan echt behoefte heeft aan een bed, komt hij met z’n zieke hoofd toch kijken. Zo staan we even te genieten van het uitzicht over Playa del Carmen. Even, want na een paar seconden waait de balkondeur dicht. Vanaf het balkon blijkt deze niet te openen. Twan voelt in z’n zakken. Gelukkig, de kamersleutel heeft hij bij zich. Maar dan blijkt de sleutel met geen mogelijkheid te passen op het slot van de balkondeur. Daar staan we dan, vijf hoog op een balkon aan de achterkant van het complex. We kijken of we iemand kunnen waarschuwen, maar alle balkons om ons heen zijn leeg. De receptie en ingang van het complex liggen aan de andere kant, ver buiten gehoorafstand. Onder ons ligt de tuin, waar op dit uur van de dag natuurlijk niemand aan het wandelen is. We ploffen neer op de stoelen die op ons balkon staan en wachten af. Twan wordt hoe langer hoe zieker. Na een kwartiertje zien we in de verte iemand lopen. “Help, we’re stuck on the balcony!” Lia probeert zo hard mogelijk te schreeuwen, maar het bizarre van de situatie maakt dat de zin door een lachsalvo wordt afgesloten. De persoon kijkt even omhoog, maar concludeert dat het hier gaat om een paar dronken buitenlanders die verlegen zitten om een lolletje. Snel loopt hij door en laat Lia achter met inmiddels naast een zieke, ook een boze Twan. Daar zitten we weer. Na een tijdje zien we opnieuw in de verte iemand lopen. Op een zo serieus mogelijke toon schreeuwt Lia weer naar beneden. Maar deze persoon kan schijnbaar geen Engels of is Oost-Indisch doof, want zonder op of om te kijken loopt hij gewoon door. De moed zakt ons in de schoenen, hoeveel mensen kan je nog verwachten op dit tijdstip? Eindelijk hebben we geluk, het lukt ons om de aandacht te vragen van een derde persoon. Hij haalt de receptionist die heel hard moet lachen als hij onze kreet vanaf het balkon hoort. De jongen zal de reservesleutel zoeken om ons te bevrijden. Opgelucht halen we adem, maar dan realiseert Twan zich dat hij de schaven aan de binnenkant van de voordeur er al op heeft gedaan… De receptionist komt tot dezelfde conclusie en roept ons van beneden toe dat we nog even geduld moeten hebben. Er zal ergens een klusjesman vandaan getoverd moeten worden. Uiteindelijk worden we een paar uur later dan bevrijd en kan Twan eindelijk een bed opzoeken. We proberen aan de receptionist uit te leggen dat het toch wel vreemd is dat de kamersleutel niet past op de balkondeur, maar de jongen moet alleen maar lachen en ziet het probleem niet. De rest van de week zijn wij tegen wil en dank ‘beroemdheden’ geworden. Daar komen ze weer aan, die twee van het balkon. Op het balkon hebben we ons trouwens nog wel gewaagd, maar we zorgden er wel altijd voor dat de deur met geen mogelijkheid meer dicht kon vallen.