Chiapa de Corzo - San Cristobal
Chiapas - Palenque
Mexico
Afpmvannunen
Chiapa de Corzo - San Cristobal
In Chiapa de Corzo blijven we maar een nachtje. Voordat we vertrekken richting San Cristobal hebben we 's morgens nog een lekkere rondvaart op de Grijalrivier. deze rivier ligt in een kloof van ongeveer 25 kilometer lang en in het reservaat van de Canon del Sumidero. In een wiebelig bootje maar met een ervaren kapitein en voorzien van een zwemvest gaan we op pad. De kapitein van ons bootje vertelt dat de bergen/rotsen aan weerszijde van de rivier van een enorme hoogte zijn. De hoogste berg is zelfs 1000 meter hoog en de rivier is daar ongeveer 45 meter diep. Het verhaal gaat dat er heel veel indianen zelfmoord hebben gepleegd door van deze berg in de rivier te springen. Zij zouden liever in dit water zijn gesprongen dan dat zij gevangen genomen zouden worden door de Spanjaarden. Ook vliegen er weer heel veel vogels rond en we hebben zelfs babykrokodilletjes zien zwemmen. Op een gegeven moment komen we ook nog uit een een of andere "kerstboom" Op de rotsen is door algengroei een soort kerstboom zichtbaar. Normaal gesproken stort er van een enorme hoogte een waterval naar beneden maar omdat het er niet zoveel regenval was geweest de laatste tijd konden wij geen waterval ontdekken. Als de kapitein zijn boot niet recht voor de waterval maar er dwars op neerlegt zien we wel een hele grote nevelregen. Heel mooi om te zien dat je door verschillende posities een hele ander kijk op dingen krijgt. Helaas is dit het laatste punt van de vaartocht en gaat ons bootje weer terug naar de vaste wal. 's Middags komen we al vroeg aan in San Cristobal. Lekker even de tijd om alvast het dorpje te leren kennen. Na een paar uurtjes rondgelopen te hebben door het dorp willen we weer terug naar het hotel. Oei dat werd zoeken we waren namelijk niet zo slim geweest om de naam te onthouden en hadden ook geen kaartje bij. Tijdens het rondbazuinen door het dorp komen we in een van de zijstraatjes een heel leuk koffiemuseumpje tegen waar je heerlijke koffie kunt drinken.
De volgende dag brengen we een bezoekje aan twee indianendorpjes. In de bus wordt ons af uitdrukkelijk verzocht geen foto's te maken van de plaatselijke bevolking. Zij houden hier niet van en denken dat hun ziek dan door ons afgenomen zal worden. We gaan als eerste naar Zinacantan. Hier gaan we kijken bij Antonia. Zij heeft blijkbaar haal ziel al vele malen verloren want hier mogen we wel foto's maken. Ook mochten we overal een kijkje nemen. Buiten zitten een aantal vrouwtjes met een weefgetouw in de hand kleden te maken en in de keuken is een omaatje bezig tortilla's te bakken. Ook onze buschauffeur is hier zeer geliefd en hij laat ons weer een aantal eigengestookte drankjes proeven. Het is net of je klare spiritus door je keel gegoten krijgt. Bah!. Na een aantal dingetjes bij Antonia gekocht te hebben uit haar winkeltje brengen we een bezoekje aan de plaatselijke kerk. Een of ander deuntje komt achter een heel erg protserig en kitscherig altaartje vandaan. Iedereen hoort er weer een ander nummer in en er wordt dan ook smakelijk om gelachen. Geheel gepast is dit natuurlijk niet maar we konden onze lach gewoon niet meer inhouden. Ook in de kapel tref je deze dingen aan. Vooral de kerstverlichting maakt heel veel indruk. Daarna wordt er doorgereden naar San Juan Chamula. We hebben geluk, er is een heel groot feest aan de gang. Het hele dorp is uitgelopen om het feest mee te vieren. We komen er al snel achter dat het feest dat ze aan het vieren zijn het feest van Johannes de Doper (San Juan) is. In de kerk worden massaal kindjes gedoopt. Vele ouders staan met hun kindjes te wachten voor de kerk totdat ze eindelijk naar binnen mogen om hun kindjes dat ene plensje water te laten geven dat zo belangrijk is. De sfeer in de kerk is heer erg mysterieus. Overal waar je maar kan kijken liggen dennennaalden op de grond. Ook vind je op de vlier heel erg veel brandende kaarsen. De mensen vegen allereerst de dennen naalden in een hoopje voor zo'n kaarsje om er vervolgens op te gaan zitten bidden. Ook nemen de mensen allemaal etenswaren en drinken mee naar binnen zodat ze er een tijdje kunnen bivakkeren. Het feest van San Juan duurt zo'n drie dagen. Drie lange dagen voor sommige mensen. Veel mensen drinken zich de eerste dag al helemaal laveloos en vallen dan zomaar ergens op straat neer. Niemand kijkt er vreemd van op en kopen gewoon om deze dronken mensen hen. Op de goden goed te stemmen wordt er ook veel vuurwerk afgestoken en worden er verschillende optochten gehouden. We krijgen genoeg tijd om ons gezellig tussen deze mensenmassa te begeven. Overal wordt om ons heen vuurwerk afgestoken en af en toe moet je even wegduiken om geen vuurpijl tegen je hoofd aan te krijgen.
Foto's
