De een staat dagelijks met zijn marktkraam langs de rand van de straat, de ander loopt de hele dag over het grote plein in het centrum van Oaxaca. Deze 2 dames zagen we elke dag op het plein bij de grote kerk hun koopwaar proberen te slijten. Als wij zo ergens tussen 8 en half 9 een ontbijtje probeerden te scoren kwamen deze dames al volgepakt naar onze tafel met de vraag of we nog wat wilden kopen. Als wij dan in de avond rond 9 uur op het plein wat muziek gingen luisteren dan waren ze er nog steeds. Een hard bestaan we hebben in 4 dagen tijd maar 1x gezien dat er iets verkocht werd. Ik zie hier nog niemand met al die kilo's op de nek rondschouwen. Toch hadden zij altijd een glimlach op hun gezicht.