Mexico City.De eerste dag van onze rondreis door Mexico
Mexico City
Mexico
Geervannesmeed
Mexico City.De eerste dag van onze rondreis door Mexico
We beginnen de eerste dag van onze rondreis met een stadstour door “Ciudad de Mexico”, de officiële naam van Mexico City. Het is één van de grootste metropolen ter wereld met ruim 22 miljoen inwoners. We maken een wandeling door het oude centrum. Vervolgens gaan we naar de grootste tempels van heel Latijns- Amerika, in Teotihuacan. Een lange, maar interessante dag wacht ons dus nog.
We worden daarom al om 6.30 uur gewekt en de bedoeling is dat een lokale gids ons deze dag zal begeleiden. Hij is ruim een half later dan afgesproken. (heeft zich verslapen voor de eerste keer in zijn leven!). Dus ook hier neemt men het (soms) niet zo nauw met de tijd. Het is echter een goede gids;hij weet veel en gedetailleerd te vertellen en praat rustig en duidelijk, zodat iedereen zijn verhaal (in het Engels) goed kan volgen.
Tijdens de rit naar het centrum valt op dat het verkeer hier niet zo chaotisch is, zoals we in andere wereldsteden hebben gezien. Wat in dit straatbeeld opvalt zijn de talloze groene V.W.-kevers, die als taxi worden gebruikt. Tot 2003 zijn deze kevertjes nog geproduceerd in Puebla.
Van echte armoe (die er ongetwijfeld is) merken we niet veel. Voor de armoede moet je blijkbaar in de sloppenwijken buiten de stad zijn. Er wordt niet gebedeld en we krijgen hier niet steeds weer te maken met verkopers die continue om je heen lopen te leuren met hun artikelen. Het stadscentrum ligt er netjes verzorgd bij. Geen rotzooi zoals je zou verwachten in zo’n grote stad. Maar het is ook nog vroeg!
Mexico- stad ligt in het dal van Mexico; het feit dat het dal omringd is door bergen, is de reden dat de smog blijft hangen in Mexico- stad. De stad werd in 1325 als "Tenochtitlan" door de Azteken op een eiland in het Texcoco-meer gesticht. Dit meer is in de latere historie ingedamd en drooggelegd. Volgens de legende trokken de Azteken door het land tot zij de voorspelling van hun priesters uit zagen komen.
Dezen hadden gezegd dat zij zich moesten vestigen op de plaats waar zij een arend op een cactus met een slang zagen vechten. Deze scène is ook afgebeeld op de vlag van Mexico.
We bezoeken als eerste de Zócalo, oftewel de “Plaza de la Constitution”. Het is nog vroeg, dus er zijn nog niet echt veel mensen op het plein en het is nog niet warm. Het is het een na grootste plein ter wereld (na het Plein van de Hemelse Vrede). Afmeting: 240 x 240 m.
Na een korte wandeling gaan we naar de “Palacio Nacional” ; het Nationale Paleis. Boven de ingang hangt de klok die geluid werd op 16 september 1810, toen de priester Miguel Hidalgo y Costilla de Mexicaanse onafhankelijkheid, de “Grito de Dolores” uitriep.
Dit paleis is gebouwd in 1523. Het werd in 1562 het paleis van de onderkoningen van het nieuwe Spanje.
Er zijn prachtige wandschilderingen te zien van Diego Rivera (1886 – 1957), de eerste muralist - muurschilder. Hij heeft in de periode 1926 tot 1945 de Mexicaanse geschiedenis afgebeeld.
We wandelen verder en komen aan op de plek waar ooit het paleis stond van de laatste Aztekenheerser Montezuma II. Daar staat nu de grootste kerk van het westelijk halfrond: “Cathedral Metropolitana”. De kathedraal is 130 m lang, 58 meter breed en 55 meter hoog en staat al jaren in de steigers. Al sinds de bouw, op de fundamenten van het Azteken paleis, begonnen de verzakkingen, maar pas na de grote aardbeving van eind 1986 was het instortingsgevaar zo groot dat een grootscheepse renovatie nodig was. De 14 zij- altaren zijn indrukwekkend. Prachtig is ook het altaar van de "Drie Koningen".
Vlak achter de kerk is in 1978 een gedeelte van de tempel van Tenochtitlán blootgelegd; de “Templo Major”. De Spaanse legeraanvoerder Hernán Cortés had wel gezegd: ‘Er zal geen één steen op de ander blijven staan!’, maar toch is er nog een flink gedeelte bewaard gebleven. Vlakbij is een grote maquette geplaatst waarop te zien is hoe Mexico City eruit moet hebben gezien, vóór de Spanjaarden kwamen.
We gaan weer de bus in en nu gaat ons uitstapje naar de grootste tempels van heel Latijns- Amerika, “San Juan Teotihuacan”. ( Circa 50 km ten noordoosten van Mexico City). Teotihuacán betekent in het Natuatl's (de oorspronkelijke taal): "de stad waar mensen goden worden". Teotihuacán is in de tweede eeuw voor Christus gebouwd.
De Tolteekse inwoners handelden daar in obsidiaan, een zwart vulkanisch gesteente waarvan met name gereedschappen zoals messen, pijlpunten en andere wapens, (vanwege de scherpe snijkanten),maar ook sieraden en zelfs spiegels werden gemaakt. Het gesteente verkleurd prachtig in een goudkleur als je het draait in het het zonlicht. De stad heeft van ongeveer 150 voor Chr. tot 700 na Chr. bestaan en had op haar hoogtepunt zo'n 200.000 inwoners. Quetzalcóatl, bekend als de Gevederde Slang, was hun belangrijkste godheid. Na 650 viel de stad ten prooi aan sociale onrusten. Volgens onze gids Benjamin is het echter niet zeker of dit wel de echte reden was.
Pas in 1889 ontdekte een Mexicaanse archeoloog Teotihuacan.
Er zijn drie indrukwekkende tempel-complexen, namelijk het paleis van de jaguar, het paleis van de caracol, en als derde, het paleis van de gevederde vlinder. We gaan eerst aan het eind van de Dodenweg naar de twee grootste piramides van het Amerikaanse vasteland; de piramide van de zon van 65 meter hoog en de piramide van de maan met een hoogte van 42 meter. De piramides kunnen beklommen worden.
Gerard besluit dit te doen, maar Mia ziet er vanaf. Ook hier zie je weer de gigantisch grote traptreden en die kan Mia inderdaad beter niet nemen. Gerard komt niet verder dan de tempel van de zon met zijn 65 meter en 244 treden en houdt het dan voor gezien.
Het wordt duidelijk waarom we zo vroeg zijn vertrokken; het loopt tegen de middag en het is al zo warm dat het bijna ondoenlijk is om je verder in te spannen. Het wordt duidelijk waarom de Mexicanen hier een siësta houden; in de middag kun je het beste zo weinig mogelijk ondernemen vanwege de hitte.
Voordat we vertrekken koopt Gerard nog een obsidiaan kopje dat de zon symboliseert en een potje van steen. Wat dat laatste moet voorstellen is niet duidelijk; het is gewoon een leuk hebbedingetje.
Vervolgens wacht ons een voortreffelijk warm Mexicaans diner in een eenvoudig, maar goed open restaurant. We kiezen allebei voor tilapia. Het smaakt erg goed. Tijdens het eten wordt door drie Mexicanen muziek gespeeld.
We brengen na het eten een bezoek aan een obsidiaanslijperij en krijgen uitleg wat je met de verschillende agavensoorten kunt doen. Er wordt bijvoorbeeld sisaldraad van gehaald, de punt is te gebruiken als naald, verder nog papier, natuurlijk de aloë vera – olie, maar de agave wordt vooral gebruikt om pulque, mescal, en tequila te maken. Al deze drie drankjes worden geproefd. De tequila wordt gedronken met een halve citroen en wat zout. Het zout wordt tussen de duim en wijsvinger gelegd en opgelikt. Hierna wordt de tequila letterlijk achterover geslagen en de citroen direct 'gegeten'. Mescal is nog sterker dan tequila en eveneens bereid uit deze cactusplant. Pulque is een indiaans melkachtig drankje, rijk aan vitaminen. Alleen de tequila is goed te drinken. Het zout en de citroen maken het er niet lekkerder op.
Mia waagt zich er niet aan.
De man weet er in elk geval een leuk verhaal van te maken en “lokt” ons dan mee naar zijn winkeltje, waar echter maar weinig gekocht wordt.
We bezoeken daarna het derde grote complex. Het ligt bij het begin van de Dodenweg (die 4 kilometer lang is ) en heet "la Ciudadela" (het fort). Hier ligt de tempel van Quetzalcoatl. Men is nog volop bezig met de restauratie. De breedte van de Weg van de Doden, “Venida de los Muertos”, die door het ceremoniële centrum loopt, wijst erop dat de ceremonies die hier zijn geweest, door zeer grote menigtes werden bijgewoond.
We rijden weer terug naar Mexico City. We bezoeken de oude en nieuwe basiliek van de “Maagd van Guadalupe”, gelegen aan een groot plein. De oude basiliek staat op instorten en staat compleet in de steigers. Als dit alles niet gestut was, stond die kerk er niet meer. Daarom heeft men ook alvast de nieuwe basiliek gebouwd. Het plein én de nieuwe kerk bieden plaats aan 40.000 mensen. (de kerk alleen al 10.000 mensen!). De kerk is hét pelgrimsoord voor de katholieke Mexicaan.
Daarna gaan we terug naar ons hotel. De meesten gaan ’s avonds de stad in, maar wij blijven eten in het hotel. We hebben niet veel honger en kiezen tomatensoep en burritos ( opgerolde, gebakken tortilla’s van tarwe en gevuld met een beetje sla, ham en kaas). Door de vele taco’s (kleine gefrituurde tortilla's) zie je de soep bijna niet meer en de burritos zijn erg droog. De "guacamole" (geprakte groene avocado's met o.a. tomaten, pepers en allerlei kruiden zoals koriander), die we eigenlijk bij de burritos moeten eten, laten we staan en het zwarte "bonenprutje" dat er bij wordt gezet, laten we ook onaangeroerd. Het is niet ons eten.
Na het eten sturen we de kinderen een mailtje. We houden ons de rest van de avond rustig en liggen alweer op tijd in bed. De jetlag is toch wel te merken en morgen staan we weer om 6 uur op voor een lange rit naar Veracruz. (of begint de “oude” dag ons op te breken!!!).
Foto's
