Toen werd de aarde duizelig

Door: Whelder

Geplaatst op Sep 25, 2011

We zijn op huwelijksreis. Helaas met enkele maanden uitgesteld omdat de werkgever ons niet eerder 8 weken kon missen. Gisteren zijn we geland in Mexico-stad. De taxirit naar het hotel duurt lang. Bij aankomst is het al donker. Het hotel dat wij voor ogen hadden is volgeboekt. We hebben het over 1989. Internet bestaat nog niet en een goedkoop hotel reserveren is nagenoeg onmogelijk. Gelukkig is er in dezelfde straat nog een hotel., zonder ontbijt maar daar zaten we toch niet op te wachten.

We gaan vroeg slapen en zijn bij het krieken van de dag al wakker. Zodra het licht is gaan we op stap. Nog een restje krentenbrood in de tas en dan lopen naar het beroemde Antropologisch Museum. Het is nog wat wennen allemaal. Het is tenslotte onze eerste reis buiten Europa. Ook op 2500 meter hoogte hebben we nog nooit geslapen.
Na een tijdje lopen word ik ineens heel erg duizelig. Het lijkt alsof de aarde van alle kanten op mij afkomt. Gelukkig hoeven we alleen maar de straat over te steken om bij een parkje met bankjes te komen. Dat lukt nog wel. Laten we maar op een bankje gaan zitten en een een krentenboterham eten want ik ben heel erg duizelig, zeg ik tegen Anneke. Goed zegt ze want ik ben ook draaierig.

Terwijl wij ons krentenbrood staan de straatvegers druk met elkaar te kletsen. Die werken ook niet hard denk ik nog. Voor de hoge kantoorgebouwen verzamelen zich steeds meer mensen. Iedereen lijkt buiten te gaan staan wachten. Zal wel normaal zijn denken we dan. Zeker nog geen tijd om te beginnen. Overal gaan sirenes loeien. Het is hier toch echt anders dan bij ons thuis denken we dan.

Bij het Antropologisch museum moeten we tot minstens een half uur na openingstijd wachten totdat de deuren open gaan. Past wel in ons beeld over Mexico. Binnen vangen we flarden op van opgewonden gesprekken. Aardbeving horen we diverse malen. Het begint tot ons door te dringen dat er een aardbeving is geweest. Niet wij waren duizelig maar de aarde. In de loop van de dag valt tijdens een naschok nog al het licht uit in het museum. We worden samengedreven op de binnenplaats. Na een kwartiertje werkt alles weer en mogen wij ons bezoek vervolgen.

Gelukkig was de aardbeving niet zo erg als in 1985 toen er heel veel doden te betreuren waren. Nu maar 2 lezen we de volgende dag in de krant. Toch had de aardbeving een kracht van maar liefst 6.2 op de schaal van Richter. Maar gelukkig was de aarde alleen maar duizelig en was dit een draaiende aardbeving. Bij een schuddende aardbeving met deze kracht was de ellende vele malen groter geweest.