Indrukken van Mexico City en de Zonnetempel
Mexico City
Mexico
Rsteeghs
Indrukken van Mexico City en de Zonnetempel
11 December 2008. Vandaag begint onze reis van onbekende lengte naar Midden-Amerika, Zuid-Oost Azië en wie weet waar nog meer naartoe. R. en ik starten in Mexico City, van daar begint onze eerste etappe van vijf maanden door Midden-Amerika. Na voor de laatste keer de Nederlandse files te hebben getrotseerd (een genot omdat we weten dat we hier voorlopig van af zijn), wacht ons een hele delegatie vrienden en familie op Schiphol als uitzwaaiploeg. Geweldig! We drinken met z'n allen een glaasje bubbels en dan is het na een paar traantjes hier en daar toch echt tijd om iedereen een dikke knuffel te geven en het vliegtuig in te stappen. De reis verloopt enigszins turbulent en de vrouw die voor ons zit grijpt meerdere malen uit angst de hand van haar man vast. Het arme mens heeft het blijkbaar niet zo op vliegen en kan haar lol op met zo'n vijf uur horten en stoten. De overstap in Washington verloopt ook met horten en stoten. Het lijkt wel alsof ze een steekje (of een paar) los hebben, deze Amerikaanse beambten… Ze controleren alles en iedereen van top tot teen (letterlijk!) en we hebben er zonder overdrijven ongeveer twee uur over gedaan om door de douane te komen. Daarna moeten we ook onze bagage nog afhalen, laten verzegelen en opnieuw inchecken. Later blijkt dat deze oh zo waterdicht lijkende security van de Amerikanen toch wel wat te wensen overlaat, want na een soepele vlucht naar Mexico City komen we er bij het afhalen van onze rugzakken achter dat mijn tas na het inchecken in Amerika opengemaakt is. Nog maar eens extra controleren of er niks uit danwel in is gestopt is. Gelukkig treffen we niks verdachts aan en lopen we zonder problemen door de douane. We worden opgepikt door Aaron, de eigenaar van het hostel dat we al hebben geboekt en na een gezellige kennismaking en lekker koud biertje duiken we ons bed in. De reis is begonnen!
Aaron is een bron van informatie en weet ons de volgende dag van alles te vertellen over de stad, waar de leuke plekjes zijn en hoe we daar kunnen komen. We gaan er dus maar eens op uit en beginnen in het Chapultepec park, waar veel gezellige kraampjes met eten, speelgoed en snoep staan. Vervolgens laten we onszelf verdwalen in brede straten en smalle steegjes, een heerlijke manier om de stad te verkennen. We drinken koffie bij een klein tentje en eten bij een eetstalletje 'tacos de canasta con frijoles' (kleine zachte tortillas uit een mand, dubbelgevouwen met een vulling van bonenpuree en groene tomatensalsa, verrukkelijk!). Na drie uur lopen geven we onze voeten wat rust en pakken we de metro naar het historisch centrum. Op het enorme Zocálo (het centrale plein) is het gezellig druk. Er is een openlucht ijsbaan gebouwd, er staat er een gigantische kerstboom en op straat zien we verschillende levensgrote kerststallen. Heel apart, bij dertig graden. Ook bezoeken we de prachtige Cathedral en een indrukwekkend oud postkantoor, met mooie architectuur en wanddecoraties gemaakt van oude postzegels. Na al deze indrukken strijken we neer op een terrasje om mensen te kijken. Het laatste stukje terug naar het hostel lopen via de hippe buurt “Zona Rosa” (die inmiddels een beetje op z'n retour is volgens Aaron, de wijk doet tegenwoordig de naam 'Rosa' blijkbaar eer aan).
Om onze voeten na deze pittige dag niet nog meer te belasten, besluiten we vanavond in de buurt een eettentje te zoeken. Aaron wijst ons de weg naar een plek vlakbij, waar we zonder hem nooit zouden zijn gekomen, want het is niet echt een restaurant, maar een familie die kookt voor mensen uit de buurt. Op een klein overdekt binnenplaatsje staan een oud dametje en haar dochter de heerlijkste Mexicaanse pannenkoekjes te bereiden. R. neemt een 'sope' (kleine gefrituurde tortilla met daarop bonenpuree, sla en room) en samen nemen we een paar 'quesadillas' (dubbelgeklapte gefrituurde tortillas met een vulling naar keuze, bijvoorbeeld bonenpuree, kaas, kip, maar ook varkenspoot, varkensmaag, varkensvel, varkensneus, varkenshersens, kortom, alles van het varken wordt hier gegeten...). Wij houden het voorlopig nog even bij de bonen, kip en kaas…
Een dag later nemen we de bus naar de piramides van Teotihuacan, eeuwenoude Maya tempels ten noordoosten van Mexico City. Een van de piramides ('la Pyramida del Sol', oftewel de zonnetempel) is de derde grootste van de wereld, dus dat willen we wel eens zien. Na een metro-busrit van zo'n twee uur bereiken we het uitgestrekte tempelcomplex. In eerste instantie valt het ons enigszins tegen. De eerste tempels die we zien zijn erg sober, het zijn vooral heel veel stenen met weinig versieringen. Heel anders dan bijvoorbeeld Angkor Wat in Cambodja, maar dat moet je ook eigenlijk niet met elkaar vergelijken. De lange “laan” naar de Zonnetempel is echter wel erg bijzonder en ook deze gigantische piramide is heel indrukwekkend. Hij is ontzettend hoog, omgeven door dorre vlaktes met cactussen en heeft steile, gladde trappen. Gelukkig is hier een reling, want ik ben geen held als het op hoogtes en steile, gladde trappen aankomt. We klimmen naar boven (ik vastgeklemd aan de reling tot halverwege, R. fluitend tot de top) en genieten van het uitzicht. We merken wel dat onze conditie niet optimaal is, want na tien treden lopen we al te hijgen als twee verzopen nijlpaarden. Dit zou natuurlijk ook iets te maken kunnen hebben met de hoogte waarop we ons bevinden, 2.300 meter, maar dat laten we maar even in het midden ;-). Aan de voet van de tempel staat trouwens een busje met een rood kruis er op. Zou dat er zijn om mensen op te vangen met net zo weinig conditie als wij? Of staat het er misschien voor waaghalzen die net iets te hard van de trap naar beneden zijn gestruikeld? Afijn, wij hebben het in ieder geval overleefd, ook de hitte en na twee uurtjes gaan we maar weer eens terug naar de stad. Om daar een welverdiend koud Mexicaans biertje te drinken!
Foto's
