Stakingen en vertraging
Mexico City
Mexico
Graaf
Stakingen en vertraging
Ik heb een rondreis naar Mexico geboekt, en speciaal een reis uitgezocht waar Mexico City bij in zat. De meeste reizen gaan alleen naar het zuiden en Yucatan, met daarbij wel Guatemala en Belize. Ik wilde ook alle schatten en ruïnes van de Maya’s zien, maar ook nog die van de andere stammen, de Azteken, de Tolteken etc, bij Oaxaca en natuurlijk Teotihuacan. Maar ook Mexico City heeft veel mooie dingen, dus daarom deze unieke reis.
Als ik op de dag van vertrek iets voor vijven op Schiphol arriveer (de vertrektijd via Madrid naar Mexico was 19.00 uur), krijg ik bij het inchecken gelijk al te horen dat de vlucht naar Madrid al minimaal 1,5 uur vertraging heeft. We krijgen een bon voor een snack, ik neem 4 dim-sums en eet mijn broodje zalm op. Koop nog een boek en begin maar te lezen. Dan wordt er omgeroepen dat we naar een andere gate moeten en daar ontmoet ik alvast een aantal reisgenoten. Net als de boardingtime komt, krijgen we weer een bericht van verdere vertraging met nog eens 2 uur en weer een gate-wissel. We krijgen nog een voucher van € 2,50 voor een drankje. Als we eindelijk vertrekken is de eerste vakantiedag inmiddels voorbij, we stijgen pas na middernacht op.
Als we om 2 uur ’s nachts in Madrid landen komen we erachter dat de vlucht naar Mexico City (werd ons verzekerd dat die evenveel vertraagd zou zijn) allang gevlogen is. Daar staan we dan op Barajas, alles gesloten, geen opvang, wel een paar mannetjes met rode jasjes die ons van de ene rij naar de andere sturen. De groep is inmiddels compleet, alle reisgenoten, of zeg nu maar lotgenoten, hebben elkaar ontmoet. We proberen bij elkaar te blijven en samen in te checken. Iedere keer als we ongeveer een half uur in een rij hadden gestaan werden we weer naar een ander loket gestuurd waar we weer achteraan konden sluiten. Om ongeveer 5 uur hebben we allemaal een nieuwe instapkaart voor zondagmiddag 12:45 uur, 36 uur later. Met de nieuwe instapkaart kunnen we met een bus naar een hotel. Als alles geregeld is rijden we om ongeveer 6 uur eindelijk weg en om 7 uur lig ik eindelijk in bed. De vertragingen in Madrid zijn ontstaan door stakingen, er zijn maar 2 banen open, één voor landen en één voor opstijgen. Op Schiphol hebben we door de vertragingen al bijna de hele groep ontmoet, problemen scheppen een band. Op Barajas zijn we tot en met het omboeken compleet, maar als we eindelijk in de bus zitten zijn we nog maar met 13, de overigen zijn we opeens kwijtgeraakt, die zitten in een ander hotel. Ik neem rond 12 uur ’s middags eerst maar uitgebreid een bad en ga dan naar beneden waar ik een ander stel tref. Zij zeggen dat we om 13:30 uur kunnen lunchen. Het regent al de hele dag dus veel animo om Madrid te gaan verkennen is er niet. We gaan uitgebreid lunchen, fles wijn erbij, reuze gezellig, is de middag al haast voorbij, verder wat lezen. Nog even een dutje en dan op voor het avondeten. Om 9 uur gaan we naar het restaurant, waar we nu een een eenvoudig 3-gangen menu met afgepaste porties zonder groente krijgen. Na een uurtje staan we alweer buiten. Dan maar in de aula nog een glaasje wijn en gezellig blijven kletsen. Oplossingen bedenken hoe we alsnog Teotihuacan kunnen zien.
Lekker geslapen, uitgebreid ontbeten, nog wat gelezen en dan rustig met de shuttle terug naar het vliegveld. Nu is het stralend weer hier en zijn we weer uitgerust. Lange rijen voor de controles en we zijn op tijd bij de gate. Nu maar hopen dat 2 dames uit de groep die een standby plaats gekregen hebben ook meekunnen. Er blijken wel 40 mensen bij de balie te staan met een SBY plaats. Boarding duurt behoorlijk lang, er zijn nog 2 stoelen leeg en even later komen er onder luid gejuich 2 Spanjaarden binnen. De 2 dames van onze groep zijn achtergebleven. Een uur later dan gepland stijgen we eindelijk op. In de krant lezen we dat er “sick-strikes” waren, iedereen staakt door zich ziek te melden. De stakingen werkten door in de service in het vliegtuig; er werden maar 2 maaltijden geserveerd en alle drankjes en snacks tussendoor moest je zelf gaan halen. We vliegen met een grote boog over Noord-Amerika, zien hele grote meren en besneeuwde gebieden. Na 12 uur vliegen landen we om 2 uur ’s nachts onze tijd, oftewel 7 uur ’s avonds in Mexico. Van 2 mensen ontbreekt de bagage, komt met de volgende vlucht om 6 uur ’s ochtends. Hopelijk dan ook met onze 2 achterblijvers. We ontmoeten onze reisleidster Marian en gaan met de bus naar het hotel; eerst nog even pinnen op het vliegveld. Nog even een boodschapje bij de lokale supermarkt en de rugzak her-inpakken. We moeten morgenvroeg gelijk verder, er kan niet van het programma afgeweken worden.
De volgende ochtend zijn wij om half acht in de ontbijtzaal, Marian belt even later dat de koffers en de 2 nakomelingen er zijn. Ze gaan nog even douchen en omkleden en tegen negen uur vertrekken we met de bus richting Oaxaca. Het duurt ruim een half uur voor we de stad uit zijn, het is prachtig zonnig weer en een strak blauwe lucht. Boven M.City hangt smog, alsof het een triest aandenken is aan de stad waar we 2 dagen hadden zullen doorbrengen, een gemist gedeelte van wat verder een prachtige rondreis geworden is. En we hebben toch Teotihuacan en een beetje van de City te zien gekregen, daarover een andere keer meer.
Foto's
