San Miguel, Onweersbuien en Margarita´s

Door: Fleurrosalie

Geplaatst op Jul 8, 2013

Iets meer dan een week geleden is mijn avontuur in Mexico begonnen. Veel gezien, gehoord en beleefd. Ondanks dat het regenseizoen is, heeft het de eerste week bijna niet geregend. Nu regent het al 3 dagen bijna non-stop, en als het hier regent, dan regent het ook echt (inclusief een hoop gebulder en hemeloplichtingen)! Het enige voordeel is dat ik eindelijk wat tijd heb om wat te lezen en een blogje te schrijven, als ik niet door de jongens hier het zwembad in wordt gegooid (dat blijkt hun favoriete bezigheid te zijn op rustige, regenachtige dagen).

Ik ben me helemaal thuis gaan voelen op de Ranch. Mijn collega’s zijn ontzettend aardig en helpen me met mijn Spaans, en in ruil daarvoor help ik ze een beetje Engels bij te brengen. Communicatie gaat hierdoor een stuk beter dan de eerste paar dagen! Mijn werkdag is altijd anders, aangezien ik van tevoren nooit weet wat me te wachten staat. Meestal sta ik om 7 uur op. Ik kleed me aan, wandel een stukje en ga dan helpen met het klaarmaken van het ontbijt. Bij het ontbijt kom ik een praatje maken met de gasten en vraag wat ze die dag graag willen doen. De meeste gaan paardrijden dus ik zorg dat er paarden voor ze klaarstaan en dat de wrangler weet welke route ze moeten rijden. Vaak ga ik zelf ook mee rijden met een groep. Elke dag verbaas ik me weer over de pracht van het landschap hier, het wordt nooit saai. Vaak rijden we door dorpjes en drinken we onderweg een cerveza. De mensen zijn er altijd allervriendelijkst! Om half 2 hebben we lunch, en daarna gaan de mensen of nog een keer rijden, of lekker relaxen bij het zwembad. Bij het zwembad worden de margarita’s als water gedronken en ik ben dan ook een echte Margarita-expert geworden. Om half 8 gaan de gasten eten. Als zij uitgegeten zijn komen alle werknemers in de keuken samen om te gaan eten, een biertje te drinken en de dag door te nemen.
Afgelopen zaterdag ben ik naar San Miguel de Allende geweest, met 2 gasten en Brenda, een Mexicaanse van 29 die altijd de tours vanaf de Ranch organiseert. Het is een stukje rijden, maar de rit erheen is erg mooi. Je rijdt door 3 ‘staten’ heen, waar je heel erg goed het verschil kan zien tussen het landschap, en welke invloed het weer hierop heeft gehad. Zo was het gelijk duidelijk dat er in San Miguel veel meer regen was gevallen de afgelopen tijd.
We zijn eerst een ondergronds marktje op geweest, waar ze de mooiste pottery hadden. Hier heb ik ook een day of the dead skull gekocht. Brenda vertelde me dat de Mexicaanse op de day of the dead (1 november voor de kinderen en 2 november voor de volwassenen) de doden op een heel speciale manier eren. Ze gaan naar het graf van overledene dierbare. Hier eten ze wat de dierbare het liefste at, drinken ze tequila en leggen ze de lievelingsbloemen van de overledenen neer. Op de markt hebben we ook maiskolven en chiros gegeten. De mais maken ze klaar met limoen, peper en zout. Ontzettend lekker! Ze zijn er in verschillende kleuren. Ik heb zelf de rode, witte en gele geproefd, op volgorde van minst zoet naar zoetst.
Na de markt zijn we door de stad gaan rondzwerven. Het stikt er van de kerken, allemaal even mooi en bijzonder. We zijn ook in een winkeltje geweest voor meisjesjurken. De Mexicanen vinden dat een baby een meisje wordt op haar 3de, en dat ze een vrouw wordt op haar 15de. Deze leeftijden zijn voor meisjes dan ook erg belangrijk en worden groot gevierd met uitgebreide diners, veel dansen en een prachtige jurk voor het meisje. Deze mag ze (meestal) zelf uitkiezen.
We hebben geluncht op een dakterras waarbij je, onder het genot van het lekkerste Mexicaanse eten, over een groot deel van San Miguel uit kon kijken. Na de lunch hebben we wat geshopt (San Miguel is een paradijs om te shoppen!), zijn we naar het uitkijkpunt gereden en zijn we daarna moe en voldaan terug naar de Ranch gegaan.
Afgelopen vrijdag ben ik mee geweest naar een marktje, een half uurtje rijden van de Ranch vandaan. We hebben een ontzettend leuke ochtend gehad op de markt. Ik blijk een expert te zijn in onderhandelen, dus dat was iets waar ik de gasten mee van dienst kon zijn. We hebben allerlei lekker Mexicaans eten geproefd. Ook hier waren de mensen alleraardigst en wilde ons met liefde, in zo langzaam mogelijk Spaans, vertellen over hun kookkunsten/Mexicaanse cultuur/hun leven etc. Ik had helaas een aantal nachten slecht geslapen en ben na de markt mijn bed in gekropen en ben de dag erna onder de pannen geweest.

Gisterenavond hebben we een groep van 20 man over de vloer gehad, een groot deel van de Europese Ambassade hier in Mexico. Interessante mensen met veel boeiende verhalen. Een stel van de Duitse ambassade, dat in hun 4 jaar Mexico bijna elke maand de Ranch bezochten, zouden over 2 weken vertrekken naar Buenos Aires. In Mexico betekent dit; een goede reden voor een feestje. Het dagelijkse 4-gangen diner werd gerekt tot een 8-gangen diner, en tijdens het diner liep een Mexicaanse band binnen die tot diep in de nacht hebben gespeeld. Hoe meer Cerveza’s, margarita’s en champagne er werd gedronken, hoe meer er werd gedanst, geknuffeld, gehuild en gezongen. Een vermoeiende, maar ontzettend geslaagde avond! Vandaag waren de meeste mensen dan ook pas net voor het eind van het ontbijt wakker, en zijn de ritten met de paarden wat korter gemaakt om plaats te maken voor wat siësta-tijd. Maar goed ook, want er lijkt geen einde aan de regen te komen.

Ik heb mijn goede en slechte dagen, maar over het algemeen heb ik het ontzettend naar men zin en ik wil hier nog lang niet weg! 25 juli klinkt veel te snel. Ik weet wel zeker dat ik hier terug ga komen!