dag 4 van de cruise, Martinique
Martinique
Noord en Midden Amerika
Liesbethstove
dag 4 van de cruise, Martinique
Vrijdag 17 februari 2017, Martinique.
We leggen om 9 uur 's ochtends aan op Martinique. We blijven hier tot 9 uur 's avonds dus we hebben een ruime dag hier. Omdat we door de jetleg nog steeds vroeg wakker worden, hebben we dus na het ontbijt nog even tijd voor een kopje cappuccino op het achterdek voor we aan land gaan. Het blijft vakantie.
Was St Maarten erg Amerikaans en landschappelijk redelijk oninteressant en Antigua erg Caribisch en mooi, zo is Martinique volkomen Frans. We hadden ook aan de Franse zuidkust kunnen rijden, zeker qua sfeer. Ze hebben Franse nummerborden, Franse supermarkten en Franse gebouwen en wegen. Het is, zeker op het eerste gezicht, een ontwikkeld eiland. Martinique is dan ook niet zo in de steek gelaten door de Fransen als Antigua is door de Engelsen.
De taxi's werken wel hetzelfde. We hebben nu met vijf Canadese dames rond gereden die uitsluitend Frans spraken en geen fototoestel bij zich hadden. De chauffeur sprak ook nauwelijks Engels en omdat wij de enige twee waren die moeilijk Frans spraken heeft hij zich uitsluitend tot de dames gewend.
Ik begreep dat hij eerst uitlegde hoe streng de politie is. Hij mag niet bellen onderweg en ze hebben snelheidscontroles en als er een ongeluk gebeurt, heeft de chauffeur altijd de schuld. Dat laatste begrepen we niet helemaal, maar verder legde hij de Europese regels uit die voor hem kennelijk nog heel bijzonder zijn.
We hebben met deze taxi het standaard rondje gereden dat ook in het boek staat. Vanuit Fort-de-France reden we eerst naar de Sacre Coeur de Martinique, een mini replica van de Sacre Coeur in Parijs. Mooi eraan is de ligging boven Fort-de-France met een prachtig uitzicht over de stad en de baai. Daarna via een mooi watervalletje waar je onder kon staan (Cascade Saut Gendarme) naar boven tot Le Morne Rouge en dan via de Depaz slijterij naar Saint-Pierre en langs de kust weer terug.
De chauffeur vertelde enthousiast welke bomen en bloemen we allemaal zagen. Het was inderdaad prachtig. Een nadeel van het rijden door het regenwoud, we hebben het op Antigua ook een stuk gedaan, is dat je naast de vele bomen en planten, niets ziet. Ik bedoel, je hebt geen overzicht. Dat viel ons op Hawaï ook zo tegen. Eigenlijk zie je niets van het eiland, alleen de vierkante meter prachtig regenwoud om je heen. Het enthousiasme van de chauffeur maakte veel goed en de uitzichtpunten langs de kust waren prachtig.
We hebben in sneltreinvaart een destilleerderij bezocht waar we uiteraard wel rum hebben gekocht.
Het (kennelijk) schilderachtige dorpje Le Morne Rouge hebben we (helaas?) alleen van boven gezien. We zijn door het door een vulkaanuitbarsting in 1902 verwoeste stadje Saint-Pierre gereden. De Canadese dames hadden geen behoefte aan een stop. We hebben desalniettemin de ruïnes die ze na de uitbarsting als monument hebben laten staan goed kunnen zien.
Dat valt sowieso op aan deze eilanden. Ze hebben zoveel te lijden gehad van vulkaanuitbarstingen, aardbevingen en orkanen dat er nog nauwelijks historische gebouwen overeind staan. Dat maakt de sfeer heel anders dan bijvoorbeeld Curaçao. Het is vierkante betonbouw, weinig koloniale gebouwen.
Het reizen wordt wel een kwestie van doorzetten met deze gedeelde taxi’s. We betaalden 40 euro per persoon voor een tour van 4 uur (10 euro per uur), best veel. Morgen gaan we proberen een auto te huren. We zagen aardig wat huurauto's rondrijden en gelet op de goede wegen en bewegwijzering moeten wij dat ook kunnen. We hebben op wel gekkere plekken gereden.
Tip: Een Zweeds stel vertelde ons de volgende ochtend dat de autoverhuurbedrijven direct na het uitstappen mensen met bordjes hebben staan. Zij hebben het zuid-rondje langs de stranden gereden. Martinique is prachtig maar je moet het op eigen gelegenheid bezoeken, dus huur die auto, het is goed te rijden.
’s Middags hebben we een rondje door Fort-de-France gelopen, waarna we de ferry hebben genomen naar de stranden aan de overkant van de baai. Door een communicatiestoornis (oui oui, a la plage) zijn we niet op La Pointe du Bout terecht gekomen maar op Anse a l’Ane, ook mooi. Jammer dat de laatste boot rond 6 uur ’s avonds terugging. Van eten op het strand is dus niets gekomen.
Foto's
