We hebben een lange reisdag, eerst rijden twee en een half uur over de Panamerican Highway, dan doorkruisen we het smalste stukje Honduras binnen drie uur naar de grens met El Salvador.

In de bus wordt wat gelezen, geslapen, naar muziek geluisterd en/of naar buiten gekeken. In eens rijden langs een landbouwveld vol met grote zwarte zakken, allemaal keurig gesorteerd. Je ziet een ieder denken `het zal toch niet’. Die zwarte periode uit de geschiedenis van Midden-Amerika hebben ze toch ondertussen achter hun gelaten? Toch zie je twijfel…

Een lijkzak is een zak bestemd voor transport en opslag van lijken. De zak is gemaakt van een niet-poreus materiaal dat bestand is tegen verschillende chemische stoffen die vrijkomen bij de ontbinding van een menselijk lichaam. Lijkzakken worden voornamelijk gebruikt in oorlogen en bij rampen om lijken van slachtoffers snel veilig te stellen. Overheden hebben doorgaans een grote voorraad lijkzakken ter voorbereiding op dit soort gebeurtenissen. Op televisie en in films worden lijkzakken vaak weergegeven als gemaakt van dik zwart plastic. (bron: Wikipedia).

Onze gids geeft aan dat dit de lokale manier is van het opslaan koffie vlak voor het transport. We kijken nog eens goed… moeten we haar geloven?