Waterval Pulhapanzak
Centraal Honduras
Honduras
Nicolekirkels
Waterval Pulhapanzak
´You wanna take of your pants maybe?´ Vraagt de gids Rafael in gebrekkig Engels. Ik kijk hem verbaasd aan en het Ierse meisje Anna schudt nee en houdt haar afritsbroek ook aan. Beide hebben we ons shirt wel al uitgetrokken: dit tripje zou ons helemaal kleddernat maken en we zijn voorbereid door onze bikini onder onze kleren aan te doen!
Ik loop achter Rafael aan en al gauw snap ik waarom onze broek misschien uit moest: hij staat al tot aan z´n oksels in het water en je wordt inderdaad kletsnat, tot op je ondergoed. Als Rafael mijn twijfel ziet, gebaart hij snel dat wij hem moeten volgen. Ik vind het nogal eng: ik dacht dat we gewoon een weg achter de waterval gingen nemen, maar dit is recht er op af!!
Rafael houdt mijn hand gelukkig de hele tijd vast en ik op mijn beurt die van Ian, het vriendje van Anna. Rafael zegt ons dat we door onze mond moeten ademen en elkaar goed vast moeten blijven houden. Oké... Let's do it.
Even later zie ik geen hand meer voor ogen en kletst het water kei-hard op mijn schouders en hoofd. Ik knijp Ian nog wat harder en trek hem half over de rotsen. WAUW! Dit is niet zomaar een standaard tour naar een grot achter de waterval: we moeten er eerst voorlangs en dóórheen..!! Ik snak ondertussen naar adem en ben opeens bang dat ik mijn lenzen ga verliezen, zo hard gaat het tekeer rondom ons. Plotseling staan we op een droge plek, achter de waterval. Rafael kruipt door een nauwe opening naar boven en Anna volgt hem zonder te twijfelen. Ik krijg meteen een claustrofobisch gevoel (aha! Zo voelt dat..!), maar zet het vrij snel opzij en volg hen naar binnen. De ruimte is ongeveer 2 bij 2 groot en we zitten gezellig in de grot achter de waterval. Rafael lacht als hij mijn benauwde gezicht ziet en het erge is: we moeten dezelfde weg nog terug!! ´Are you okay?´ vraagt hij telkens. Ja ja, loop nu maar door, denk ik bij mezelf. Kletsnat en helemaal enthousiast gaan we met z´n vieren weer naar boven, richting het officiële wandelpad naar het park. We kijken met z'n drieën regelmatig nog even om naar de waterval. Wow, dat wij daar onder hebben gestaan! Echt ongelofelijk, maar wát een ervaring.
Foto's
