Zwarte gier is een roofvogel die wijdverspreid over het Amerikaanse continent voorkomt. De zwarte gier wordt ook wel raafgier of American black vulture genoemd. Het is een zwarte vogel met een donkergrijze, sterk geplooide kop en nek. De snavel en de poten, die meer bedoeld zijn op te lopen dan om prooidieren te grijpen, zijn zwak. Verder hebben de brede vleugels een wit uiteinde en is de staart kort.

De zwarte gier is in staat zich gemakkelijk aan te passen aan de omstandigheden en hierdoor is het een algemene soort die in vele verschillende biotopen voorkomt, waaronder bossen, kustgebieden, savannes en stedelijk gebied. Dichte regenwouden en berggebieden worden echter vermeden door de zwarte gier. De zwarte gier vooral aas en menselijk afval. Deze soort is het minst kieskeurig van alle gieren en neemt bijna elk afval aan.

Zwarte gieren leven in grote groepen en zijn de meest sociale soort van alle Amerikaanse gieren. Vooral in bewoonde streken, zelfs aan de rand van grote steden, vormen ze groepen van soms wel honderden individuen. Ze zitten meestal op een dak of in de bomen te wachten tot ze kans zien een stuk aas of afval te pakken krijgen. (bron: Wikipedia)

Ik had deze roofvogel dus nooit verwacht in Tikal. Wel verwacht waren pauwkalkoenen, toekans, ara’s en buizerds. Gehoopt was op een quetzal. Het spotten van een quetzal en natuurlijk het vastleggen van deze magnifieke vogel zou een fles whisky opleveren. Deze was uitgeloofd door onze reisleider. Helaas, niet gezien en dus geen fles whisky! Echter een zwarte gier had ik niet verwacht… en daarom des te verassender deze `ontmoeting’.