In Santiago de atitlan was deze Maya grapjas onze gids, na het dorpje verkent te hebben met ook uitleg over de fauna en flora bracht hij ons naar een restaurantje, hoe kan het anders zijn familie. Hij had ook interesse over ons, ons Tsotzil dialect, natuurlijk leerde hij mij ook het dialect van zijn dorp, een jonge vrouw (zijn nicht) kwam om de bestelling op te nemen en ik bestelde zoals hij mij geleerd had. Eerst keek zij verwondert, begon te lachen en zei iets, hij vertaalde {je bent te laat, vorige week verloofd, maar !!! als het niets word met haar vriend maak je kans} blijkbaar had ik haar ten huwelijk gevraagd, en Victor krulde van plezier. Mijn (pleeg) dochters ook.
Deze jongen is ook kunstenaar, maakt minischilderijtjes 8 bij 8 cm, van planten en dieren rond het Lago, de verkoop komt ten goede aan het schooltje waar veel kinderen uit de omliggende dorpen komen. Een echte top kerel.