Ik wil naar huis!!!

Door: Rhodaxx

Geplaatst op Nov 14, 2011

Een paar maanden voordat een groot deel van Europa overstapte naar de Euro besloot ik samen met een vriendin om onze spaarpot met respectievelijk Begische Franks en Hollandse Florijnen om te keren en een reisje naar Cuba te boeken, waar we tijdens die omwisseldagen een luxe weekje vakantie in de zon zouden genieten. De dag waarop we boekten zal ik nooit meer vergeten, we zaten bij het reisbureau en zagen live het tweede vliegtuig door een van de Twintowers boren, niet echt een dag om een vliegreis te regelen.

We vertrokken op een koude winterdag eind december en werden een etmaal later verwelkomt door de heerlijke klanken van de Bueno Vista Social Club en streken neer op een zalig terras in Havana. Havana, een naam die voor mij klonk als een van de meest mysterieuze steden ter wereld, stelde me niet teleur; prachtige huizen in statige lanen, vrolijke mensen en dan die auto's, wat een heerlijke vergane glorie!

Na een paar bruisende dagen in de stad werd het tijd om uit te rusten op het strand en dat zou plaats gaan vinden in Varadero. Een verblijf in een comfortabel hotel met uitzicht op zee, prachtige stranden en zacht wuivende palmbomen onder een strak blauwe lucht, zoals de brochure ons had laten zien.
De reis op nieuwjaarsdag door het groene heuvelachtige landschap naar ons hotel was mooi. Helaas niet voor Mieke, want ze probeerde met een pijnlijk hoofd nog een beetje te slapen na een overdosis Mojito tijdens de overgang van 2001 naar 2002.

Eenmaal aangekomen bij het hotel bleek het een all inclusive formule te zijn. Onder het mom dat ik allergisch was voor plastic weigerde ik zo'n bandje te dragen, want voor zo'n systeem ben ik echt allergisch. Wat dom van ons dat we daar niet op gelet hadden tijdens het boeken. Maar laten we er het beste van maken, we kunnen altijd nog een leuk restaurantje ergens op gaan zoeken.
Mieke, nog steeds niet verlost van haar hoofdpijn, wilde niets liever dan even haar bed in te duiken en zo geschiedde. Ik besloot een strandbed op te zoeken en me te installeren met een boek. Waar was die zon aan die strakblauwe lucht? Het was grijs en er stond een forse wind en na een half uur lag ik onder een vale handdoek te bibberen van de kou.

Zo'n teleurstelling kan ik meestal aardig verwerken als ik me eenmaal ga verheugen op de avond met een lekker etentje, een goed glas wijn erbij en een leuk gesprek. Gelukkig was Mieke opgeknapt en ook zij had zin in een gezellig dineetje. Aangekomen in het restaurant konden we met ons dienblad aanschuiven langs de hamburgers en de frieten met een glaasje fris of waterachtig bier om vervolgens plaats te nemen onder een TL lamp aan formica tafeltjes tussen een paar krijsende kinderen... een vaag gevoel van heimwee begon me te bekruipen.

Twee dagen later waren zaten we in een taxi, een aftandse Lada, op weg naar een van de duurste restaurants van Cuba, volgens de gids een topzaak! Het kon me niet schelen wat het zou kosten, ik was jarig en wilde lekker eten en eindelijk onder die TL buizen vandaan. We reden op een boulevard langs de kust op en het was inmiddels gaan schemeren. Ik zat voorin de auto en begon plots te gillen en te schreeuwen tegen de chauffeur, terwijl ik aan zijn arm aan het trekken was. Mieke vond dit wel een erg overdreven reactie op de paar luxeproblemen waar ik de laatste dagen mee te kampen had,
zoals een slecht hotel, slecht eten en slecht weer. Wat ze niet in de gaten had was dat de chauffeur in slaap was gevallen, inmiddels van de weg was geraakt en we de zee in dreigden te rijden. De Mojito was nog steeds niet helemaal uitgewerkt denk ik. Ik was woedend op de chauffeur en hij was schaapachtig aan het lachen, gelukkig waren we er bijna. Eenmaal aangekomen bij het restaurant bleek het gesloten te zijn. Ik weigerde om weer met die taxi terug te gaan. We hebben in de stromende regen een oude Nederlandse bus met als bestemming "Leuvenhaven" terug naar ons hotel genomen om vervolgens aan te schuiven bij de frites...