Een hilarische Cubaanse taxirit
Trinidad
Cuba
Kaatje1977
Een hilarische Cubaanse taxirit
Wat moet je gedaan hebben in Cuba volgens alle gidsen, een ritje in de Amerikaanse oldtimer. In Havana rijden de mooie opgeknapte en goed onderhouden Chevy's en Cadillacs. Dat moet je ook zeker doen, alleen elders in Cuba kom je de andere iets mindere versies veelal tegen. Geloof me, ook zo'n ritje moet je een keer meegemaakt hebben.
Om echt van het vakantiegevoel optimaal te genieten, hadden we een hotel geboekt in Playa Ancon 15 km van Trinidad aan de kust. Heerlijk genieten aan het water en toch dichtbij de hectiek van Trinidad. Helaas was het dorpje Playa Ancon echt niks anders dan een lintdorpje vol met resorts, dus op een ochtend besloten we alsnog de levendigheid van de stad op te gaan zoeken. Bij de receptie regelde we een taxi, wat ongeveer 15 minuten kon duren. Vele lada's, want dat is ongeveer de standaardtaxi in Cuba, arriveerden bij het hotel, maar daar zat onze taxi niet bij. Totdat we in de verte veel gepruttel en gepiep van een auto hoorden, welke het resort op kwam gereden. Dit bleek onze taxi. Eigenlijk waren we heel blij dat we dit mee mochten maken, want dit stond ook nog wel op ons lijstje van To Do in Cuba. En het werd een onvergetelijk ritje...
Het begon al bij het instappen in deze mooie Chevrolet. Een deur openen ging niet zo gemakkelijk, want de klink van de bestuurderskant moest een voor een alle andere deuren openen. Maar joh dit hoort erbij dachten wij toen nog. Maar de deuren sluiten was een net zo ingewikkeld spektakel. Met veel kracht en veel lawaai werden de deuren echt dichtgesmeten en dichtgemaakt. De auto werd gestart, niet met een sleutel maar op de inbrekersmanier. Dat lukte in een keer en zo tuften we het resort af. Een onheilspellend gerammel klonk van onder onze taxi, maar was geen probleem.
Gefascineerd en overrompeld door dit alles, probeerde ik in mijn beste Spaans een gesprek aan te knopen met onze chauffeur. Gelukkig met handen en voeten kom je een eind, want Engels sprak hij niet. Het bleek dat onze chauffeur Raul heette, 23 jaar oud was en hij fulltime taxichauffeur was. Deze Amerikaanse auto uit 1953 was al drie generaties in de familie en altijd gebruikt als taxi, voor het eerst door zijn opa.
Het interieur daarentegen leek zeker niet meer uit die tijd afkomstig. Het stuur was van een Opel, de versnellingsbak kwam uit een Nissan, maar de motor was origineel volgens onze Raul. Ik heb het niet kunnen checken, maar geloven doen we het maar ;-). Richtingaanwijzers werkten niet, dus als we links af sloegen dan gewoon het handje uit het raam. Bij rechts...dan gingen we gewoon. De ramen konden niet dicht, dus natuurlijke Airco altijd fijn (zolang het niet regent). Zo reden we in een slakkentempo van ongeveer 30 km per uur naar Trinidad, wat geen straf was, want de omgeving was adembenemend mooi. Nooit geweten dat Cuba zo ontzettend groen was.
Uit het niets begon hij in het Spaans erg gepassioneerd te spreken over iets in de auto, we hadden geen idee over wat. Het bleek zijn supersonisch, zeker niet uit 1953 afkomstige, claxon. Je zult denken een claxon, hoe bijzonder kan het zijn. Nu hij had een zeer mooi ingeprogrammeerd deuntje in zijn toeter zitten bleek. Om ons aan te kondigen in de stad, reed hij al toeterend Trinidad binnen....en wel op het deuntje van de Vogeltjesdans.... Wij konden niet gemist worden...
Tijdens ons korte gesprekjes kwam sterk naar voren dat Raul het niet zo had op Amerika, wat je wel meer hoort en ziet in Cuba. Alleen vroegen wij ons erg af of hij wel enigszins Engels begreep.... Op zijn dashboard prijkte de slogan 'The spirit of American style' waar boven een Redbul blikje hing. Hoe Amerikaans kun je het krijgen.... Toen ik er naar vroeg riep hij... Cuban drink... Joh we laten hem maar in zijn waan.
Ik kan wel zeggen dat dit wel een onvergetelijk ritje bleek....
Foto's
